Cristiano Ronaldo: 37 jaar en nog steeds onverzadigbaar

Of Cristiano Ronaldo zo langzamerhand niet eens is verzadigd? Daar lijkt het bij dat andere fenomeen, Lionel Messi, de laatste jaren vaak wel op. Die sloft hele delen van wedstrijden alsof hij een avondwandeling maakt met zijn honden. Dat was al zo bij FC Barcelona, nu bij Paris Saint-Germain is hij vaker niet dan wel beschikbaar. Af en toe laat hij nog steeds iets briljants zien, maar vaker is het plichtmatig. Zijn ster is overduidelijk aan het doven. Nee, dan Ronaldo. Pisnijdig was hij half januari, nadat hij werd gewisseld tegen nota bene Brentford City. Manchester United stond met 0-2 voor en er waren al zeventig minuten gespeeld. Zo gek is het niet dat een coach dan zijn bijna 37-jarige veteraan inwisselt voor een stel verse benen.

Zo doen ze het bij Real Madrid ook met Luka Modrić. De 36-jarige is nog altijd onmisbaar, maar als de stand het even toelaat, gaat de Kroaat naar de kant. Om een loopbaan zo lang mogelijk te kunnen rekken, moet je zuinig zijn op zulke uitzonderlijke soldaten.

Maar Ronaldo ziet dat toch even anders. Mokkend kwam hij naar de kant, de aangereikte jas smeet hij op een stoel. Minuten later was hij nog altijd niet afgekoeld. Why me? Een trainer heeft tijdens een wedstrijd nooit tijd voor uitgebreide onderonsjes met wisselspelers, maar voor Ronaldo maakte Ralf Rangnick een uitzondering. Als United acht minuten na de wissel uitloopt naar 0-3 (goede wissel dus!), gaat hij even naast de vedette zitten om het allemaal uit te leggen. “Ik zei tegen Cristiano: Luister, ik moet deze beslissing nemen in het belang van het team. Ik besloot met vijf verdedigers te gaan spelen. Dat was de juiste beslissing. Cristiano was natuurlijk niet blij, hij is een doelpuntenmaker en wil altijd op het veld staan. Ik zei: Ik snap dat je goals wil maken, maar als je over een paar jaar wellicht zelf coach bent, dan zou je dezelfde beslissing nemen.”

De beelden zijn voer voor de Ronaldo-haters. Zie je hoe hij zichzelf weer boven het team stelt? Wat is het toch aansteller. Een arrogante klootzak! Maar zóveel passie, op voetbalpensioengerechtigde leeftijd, is alleen maar te prijzen. Zoals een buiging voor de Portugees sowieso wel is gerechtvaardigd.

Terug op Old Trafford

Voor velen is Messi de puurdere voetballer, maar de gedrevenheid van Ronaldo is bij de Argentijn inmiddels dus ver te zoeken. De twee beste voetballers van deze eeuw maakten afgelopen zomer allebei een transfer en dan is die van Ronaldo toch wat stoerder dan die van Messi. In tranen verliet Messi FC Barcelona, om vervolgens een moddervet contract te tekenen in Parijs, waar Paris Saint-Germain hem echt niet nodig heeft om de Franse landstitel op te halen. De competitie biedt geen tegenstand, de Champions League is het grote doel. We zullen de komende maanden zien wat de twee jaar jongere Messi nog heeft te bieden op dat niveau. Nee, dan de overstap van Ronaldo. Die gaat als middendertiger gewoon nog even naar de Premier League, de zwaarste competitie die er is. Naar Manchester United, zijn oude club. Dat terwijl de verhoudingen flink zijn verschoven sinds zijn vertrek in 2009. Destijds hing er nog een spandoek in Old Trafford dat elk seizoen meldde hoe lang stadgenoot City zonder prijs was. In 2011, na 35 jaar, kon het laken in de prullenbak. Inmiddels heeft City United op alle vlakken overvleugeld. Ook City was in de markt voor Ronaldo, de uitdaging daar was een stuk simpeler geweest. Maar Ronaldo koos dus voor United, dat nu een straatlengte achterstaat op koploper City en al blij mag zijn met een vierde plaats. “Manchester United is een club die altijd een speciaal plekje in mijn hart heeft gehad. Ik ben overweldigd door alle berichten die ik heb ontvangen,” zei hij bij de presentatie. “Ik kan niet wachten om op Old Trafford voor een vol stadion te spelen en alle fans weer te zien. Ik hoop dat we een zeer succesvol seizoen voor de boeg hebben.”

Dat laatste valt wat tegen, United is absoluut niet goed genoeg om zich te mengen in de titelstrijd, maar misschien lukt het wel in de Champions League. Op dat podium beleefden Ronaldo en United al wel een aantal magische avonden. Zowel tegen Villarreal als Atalanta Bergamo maakte Ronaldo een late winnende goal.

Vrije trappen: een mythe

Oké, nu hebben we weer even genoeg veren tussen zijn billen gestopt, want er is uiteraard ook genoeg aan te merken op de voetballer. Dan hebben we het (nog) niet over zijn maniertjes, maar over de vrije trappen. Want die zijn van een erbarmelijk niveau, zeker voor iemand met zijn kwaliteiten en traptechniek. Sterker nog: een vrije trap van Ronaldo is het ideale moment om drinken te pakken of even te plassen. De kans dat je iets mist is nihil. “Hoeveel maakt hij er nou? Eén op de vijftig. Het is een mythe. Als Ronaldo aanlegt, heeft iedereen zoiets van: uitkijken. Maar er gebeurt niets,” zei oud-spits Ian Wright tijdens het afgelopen EK.

Eén op de vijftig is al een dramatische statistiek, maar daarmee zat de tegenwoordige analyticus nog aan de voorzichtige kant. Onlangs gingen er nieuwe cijfers rond op social media: Ronaldo heeft slechts één van zijn laatste negentig free kicks gemaakt. Met zo’n moyenne word je bij ieder zichzelf respecterend bierelftal voorgoed geroyeerd als ‘specialist’, maar in de wereld van Ronaldo werkt dat anders. Er is blijkbaar geen trainer of ploeggenoot die hem durft weg te sturen bij vrije trappen. Dus blijft hij ze gewoon nemen.

En missen. Het is allemaal terug te voeren op zijn grenzeloze ambitie, die in het begin van dit verhaal is geroemd, maar die hem in dit geval tegenwerkt. Ieder ander had de vrije trappen allang aan iemand anders gegund, maar er is geen voetballer zó hongerig als Ronaldo. Waar komt die manifestatiedrang toch vandaan?

Die is vermoedelijk terug te voeren op zijn jeugd. Of eigenlijk nog op de periode daarvoor. Al in zijn moeders buik begint Ronaldo’s missie om obstakels te overwinnen. Moeder Dolorus heeft al vier kinderen, een vijfde is niet wat het arme gezin kan gebruiken. “Ik wilde het kind laten weghalen, maar de dokter wilde niet meewerken,” schreef ze in 2014 in haar biografie. Abortus ligt in die periode gevoelig in Portugal. Van een buurvrouw krijgt ze een tip hoe ze de zwangerschap zelf kan beëindigen. Donker en gekookt bier drinken, gevolgd door een hardloopsessie. De missie mislukt, op 5 februari 1985 komt Cristiano Ronaldo dos Santos Aveiro ter wereld. Hij komt niet bepaald terecht in een gespreid bedje. Zijn geboortehuis is allang platgegooid, net als de rest van de buurt. De nieuwe sociale huurwoningen moesten het aanzien van Madeira verbeteren. Daar hoefde geen ingewikkeld architectenbureau voor worden ingeschakeld. Bij een flinke regenbui moest het gezin vroeger naar de gemeente bellen voor wat extra stenen of golfplaten, dan kon het dak van asbest er weer even tegen. “Hij zegt dat hij gelukkig was, maar dat is een manier om dankbaar en genereus te zijn tegenover zijn familie,” vertelde journalist Diego Torres in de Ronaldo-biografie van Luca Caioli. “Hij zegt het uit liefde voor zijn naasten, omdat hij heel aardig is. Hij lijkt mij een nobele jongen, maar hij heeft geen normale opvoeding gehad. Laten we het erop houden dat hij zichzelf heeft opgevoed.”

Benieuwd naar de rest van het artikel? Lees het in de nieuwste Panorama of bekijk het op Blendle.