Wie is de beruchte 'Tattookiller' Cor 'De Paling' P.?

Afgelopen dinsdag raakte 'De Paling' zwaargewond bij een poging om hem te liquideren. Twee mannen op een scooter beschoten P., die op dat moment rondreed in een witte terreinwagen. Hij sloeg op de vlucht, dwars door het centrum van het Dominicaanse toeristenoord Las Terrenas, waar hij even later op een andere auto botste. P. klom daarna uit zijn wagen en vluchtte een steeg in, waar hij zijn achtervolgers kwijtraakte.

P. werd later in het ziekenhuis herkend, aangezien hij al enige tijd internationaal gesignaleerd stond. Toen de politie later zijn woning doorzocht, vonden ze kogels, pistolen, valse nummerplaten, paspoorten en ID-kaarten en een pruik. Het hele spektakel werd uitgebreid behandeld op de Dominicaanse televisie en zorgt voor veel geschrokken reacties.

De persoon van Cor P. is al vaker uitgebreid aan bod gekomen op televisie.

De eerste keer is naar aanleiding van de moord op Peter Smit. Misdaadverslaggever Peter R. de Vries besteedt een hele uitzending aan de voormalige kickbokskampioen die op 15 augustus 2005 doodgeschoten is in Rotterdam.

In de uitzending wordt uitgebreid ingegaan op de achtergrond van deze moord.

Gedoe om een Rolex

Die ligt in het schimmige drugsmilieu van Schiedam. Bart, een vriend van Peter Smit, wordt door Cor P. uit Schiedam verantwoordelijk gehouden voor een mislukte xtc-deal. De schade van de misgelopen drugsdeal bedraagt zo’n 20.000 euro. Daarop wordt Bart door Cor P. gedwongen om zijn dure Rolex-horloge af te staan. Wanneer Peter Smit dit hoort, raadt hij Bart aan om aangifte te doen. Bart geeft aan dat advies gehoor. En dat is tegen het zere been van Cor P. Niet lang na de aangifte rijdt Cor P., samen met twee vrienden, Bart klem op een terras in Schiedam.

Hij trekt een vuurwapen en eist dat Bart zijn verklaring intrekt.

Bart weet daarop het wapen van Cor P. af te pakken. Ondanks het feit dat hij uit deze hachelijke situatie weet te ontsnappen, weigert hij zijn aangifte in te trekken. Wanneer Peter Smit van dit voorval hoort, besluit hij zijn vriend te helpen en gaat zich actief met de hele kwestie bemoeien.

Peter belt Cor P. en geeft hem te verstaan dat hij het horloge van Bart terug moet geven. Wanneer P. zegt dat hij het horloge niet heeft, laat Smit weten dat hij daar geen genoegen mee neemt. Hij zegt dat P. ervoor moet zorgen dat het horloge terugkomt. Dat gebeurt niet. En de kwestie sleept zich voort. In augustus 2005 hebben de twee mannen maar liefst dertien keer telefonisch contact over de verdwenen Rolex. Cor P. zegt dat hij het horloge niet meer heeft. Daarop escaleert de zaak. Smit uit ernstige dreigementen. Als het horloge niet terugkomt, zal hij overgaan tot ontvoering en het breken van vingers, zo werd destijds in het item van Peter R. de Vries gezegd.

Moord op een kickbokskampioen

Op vrijdag 12 augustus 2005 wordt Peter Smit gebeld door Cor P. De twee mannen hebben een ontmoeting in een café in het centrum van Schiedam. Na dit gesprek lijkt het probleem met de verdwenen Rolex te zijn opgelost. Drie dagen later belt P. Smit opnieuw. Deze afspraak zal Peter Smit niet overleven. Een man met een capuchontrui schiet hem neer. Er wordt tien keer geschoten.

Smit wordt geraakt in zijn buik, hart, lever en longen. Het leven van de beroemde kickbokskampioen eindigt op een straat in Schiedam.

Al snel is Cor P. in beeld als mogelijke verdachte. Bij de politie is hij onder meer gekend wegens overvallen, schietpartijen en gijzelingen. In het criminele milieu van Schiedam en omstreken is hij ook geen onbekende. Daar kennen ze Cor P. als ‘De Paling’. Die bijnaam dankt hij aan het feit dat hij ooit aan een arrestatieteam ontkwam door via een klein toiletraampje naar buiten te klimmen. Ook wist hij ooit de deur uit het busje te trappen toen hij vervoerd werd naar de rechtbank. En dan is er nog de anekdote die onlangs werd opgetekend door het Algemeen Dagblad. Die vertelt hoe Cor P. ooit in zijn kraag werd gegrepen toen hij zijn huis in Schiedam verliet. Tijdens de worsteling die daarop ontstond, schoot het bij de agent in zijn rug en moest hij de lang gezochte crimineel laten gaan. P. dook daarop de Schie in, zwom naar de overkant en maakte daar op het droge een lange neus naar de diender.

Een opmerkelijke getuige

Als de politie Cor P. uiteindelijk toch weet aan te houden wegens de moord op Smit vinden ze bij hem een adresboekje met opmerkelijke contacten. P. heeft contact met Geurt Roos, de oud-bodyguard van Klaas Bruinsma. Ook staan de contactgegevens van de beruchte Limburgse bikerbaas Harrie Ramakers genoteerd. Tijdens de eerste verhoren ontkent Cor P. iedere betrokkenheid bij de moord op Smit. Bij de politie meldt zich dan een opmerkelijke getuige. Het is een lid van de groep van Cor P. Die geeft wat nieuwe inzichten. Hij omschrijft P. als ‘de baas’ en stelt dat de neef van Cor P., Iron I. genaamd, ‘zich heeft moeten bewijzen om bij de groep van Cor P. te horen door Smit dood te schieten’.

Wanneer Cor P. geconfronteerd wordt met deze verklaring en die van ooggetuigen en DNA-sporen op het wapen en de capuchon-trui, draait hij iets bij. Hij zegt dat hij op de fatale dag inderdaad met Smit had afgesproken, maar dat hij onverwacht een bekende was tegengekomen. Dat zou de schutter zijn. Daarbij zegt hij cryptisch: “De daad van de één is niet meteen de keus van de ander.”

P. DOOK DE SCHIE IN, ZWOM NAAR DE OVERKANT EN MAAKTE DAAR OP HET DROGE EEN LANGE NEUS NAAR DE DIENDER

Uiteindelijk worden Cor P. en zijn neef Iron I. door de rechtbank voor de moord veroordeeld tot vijftien jaar cel. In het vonnis staat dat Peter Smit is ‘neergeschoten als een hond’. Beiden gaan in hoger beroep. Voor Iron I. maakt dat niet veel uit. Hij wordt uiteindelijk veroordeeld tot veertien jaar cel. Cor P. wordt echter vrijgesproken. De Paling is weer ontkomen, zo klinkt het her en der.

De aansag op Marlon D.

Dat hij de dans voor de moord op Peter Smit ontspringt, betekent niet dat Cor P. zijn leven betert. Hij verkeert in kringen van bekende criminelen. Medio 2009 komt hij bij de recherche in beeld in een onderzoek naar autodiefstallen. De politie observeert een woning in Amstelveen die zou fungeren als een schuiladres waar ook Cor P. zich regelmatig bevindt. Op maandag 9 augustus registreert een opgehangen camera hoe vier mannen de woning iets voor tien uur ’s avonds verlaten.

Ruim een uur later wordt de auto van de Amsterdamse drugshandelaar Marlon D., in Amsterdam- West doorzeefd tijdens een poging hem uit het leven te schieten. Dat Marlon D. zelf ook het vuur opent op zijn belagers, kan niet verhinderen dat hij bij de liquidatiepoging zwaargewond raakt. Ternauwernood overleeft hij de aanslag. Een kwartier na de liquidatiepoging registreert de camera hoe vier mannen, in koppels van twee, terugkomen bij de woning in Amstelveen. De politie besluit de vier mannen nauwlettend te volgen. Een arrestatieteam rijdt Cor en zijn jongere broer Brian klem bij Almere. Na deze aanhouding doorzoekt de politie de woning in Amstelveen. Een derde verdachte, Jeroen S., wordt later aangehouden in Leerdam. Ook doet de politie een inval in de woning in Amstelveen. Op het fornuis staat een pannetje met een gekookt mobieltje. Specialisten van het Nederlands Forensisch Instituut slagen er toch in de simkaart uit te lezen. Ook de gewiste geheugenkaart van een camera weten de specialisten te kraken. Op honderden foto’s is te zien hoe de verdachten de route naar de plek waar Marlon D. beschoten is, nauwkeurig in beeld brachten.

Broederschap van moordenaars

De politie vindt ook een sporttas met een automatische Heckler en Koch en drie Glocks. Verder handgranaten, mobieltjes en portofoons, gsm-jammers en apparatuur om peilbakens en zendertjes te ontdekken, bivakmutsen, kogelvrije vesten, handschoenen, een blauw zwaailicht, een sleutel om beweegbare palen mee te laten zakken en een Zippo-aansteker.

TIJDENS DE ZAAK ERKENT COR P. DAT TWEE PISTOLEN, EEN MACHINEGEWEER EN TWEE HANDGRANATEN AAN HEM TOEBEHOORDEN

Ook treft de politie gestolen blanco kentekenplaten aan en worden gestolen VW Golfjes met valse kentekenplaten in beslag genomen. Wanneer de politie de drie verdachten fotografeert, blijkt dat zij op hun rug dezelfde tattoos met Chinese lettertekens dragen. Er staat Wees daadkrachtig. De broers P. hebben daarnaast nog een veelzeggende tatoeage: Broederschap van moordenaars staat er. Deze tatoeages zullen zorgen voor de bijnaam die de groep tot de dag van vandaag achtervolgt: de Tattookillers. Volgens het Openbaar Ministerie is dit een soort geheim genootschap dat meerdere moorden in de onderwereld op haar naam heeft staan. De leden ervan zijn herkenbaar dankzij dezelfde tatoeage op hun rug.

Deze Tattookillers worden niet alleen met de moordpoging op Marlon D. in verband gebracht. Ze worden ook gelinkt aan een eerdere afrekening die de verhoudingen in de onderwereld op scherp heeft gezet. Dat is de volgende liquidatie.

Op de ijskoude ochtend van 5 februari 2009, dus ruim een half jaar vóór de aanslag op Marlon D., is de pannenkoekenboerderij langs de A4 bij Leiderdorp het decor van een lugubere crime scene. Er liggen twee lijken. Een van de mannen ligt in een blauwwit shirt in een bevroren plas bloed. Zijn handen houdt hij in de lucht alsof hij zijn moordenaars heeft proberen af te weren. Even verderop ligt de tweede man in een grijze trui. Ook hij is doodgeschoten. De twee mannen zijn de bekende Amsterdamse crimineel Boneka Belserang en Yassin Chakor uit Enschede.

Op straat doet niet lang na de dubbele moord het verhaal de ronde dat het alleen de bedoeling was om Yassin Chakor te liquideren.

De dood van Boneka Belserang zou ‘collateral damage’ zijn. Deze fout kan grote gevolgen hebben voor de betrokkenen, want Boneka’s oudere broer is een bekende jongen binnen het Amsterdamse criminele milieu.

Ondertussen draait de tam-tam over de gebeurtenissen op volle toeren. Uit alle lezingen is het volgende verhaal te destilleren.

De martelmoord van Onno Kuut

Een van de betrokkenen bij de moord is Onno Kuut, een bekende hooligan uit Enschede die ook deel zou hebben uitgemaakt van de club die later bekend zou worden als de Tattookillers. De groep had de moordopdracht op Yessin Chakor aangenomen. Omdat Onno hem kende uit Enschede was hij degene die een afspraak had gemaakt met Chakor bij de pannenkoekenboerderij. Een van de – overigens onbevestigde –lezingen is dat Onno vanaf de achterbak van een auto het vuur opende op Chakor en daarbij ook Belserang doodschoot. Waar of niet, het lijkt erop dat Kuut verantwoordelijk is gesteld voor de ongeplande dood van Boneka Belserang. Op maandag 16 maart 2009 lijkt deze Onno Kuut van de een op de andere dag van de aardbodem verdwenen.

Negen dagen later vinden wandelaars zijn lichaam in een stuk plastic gewikkeld in een provisorisch graf in de duinen bij Hoek van Holland. De geadopteerde Koreaan is gruwelijk aan zijn einde gekomen, hij lijkt te zijn gemarteld en zijn keel is doorgesneden. Op straat gaat het verhaal dat Onno Kuut door zijn broeders in het kwaad verantwoordelijk is gehouden voor de misgelopen liquidatie. Dit is ook het belangrijkste scenario waar justitie zich op richt. Maar bewijzen blijkt lastig.

Dat is anders met de moordpoging op Marlon D. Het proces tegen de Tattookillers wordt gekenmerkt door heftige bedreigingen aan het adres van een Amsterdamse officier van justitie. Zij en haar gezin moeten zwaar beveiligd worden. Tijdens de zaak erkent Cor P. dat twee pistolen, een machinegeweer en twee handgranaten aan hem toebehoorden. Cor spreekt daarnaast tegen dat de tatoeage op zijn rug zou betekenen dat hij behoort tot een broederschap dat grossiert in moord: de tatoeage zou slechts met vechtsport te maken hebben. Op 18 november 2014 worden vier mannen, waaronder Cor P., veroordeeld tot celstraffen tot dertien jaar voor de poging tot moord op de Amsterdamse crimineel Marlon D.

Bewijs te mager?

Wat blijft staan is de verdenking van betrokkenheid bij de moord op Onno Kuut. Cor P. heeft, net als de andere verdachten, in het begin van het onderzoek enkele weken in voorlopige hechtenis gezeten voor deze zaak. Dat was tien jaar geleden. Het Openbaar Ministerie had toen te weinig bewijs om de Tattookillers vast te houden. En ondanks het feit dat het OM op 20 maart 2019 levenslang eiste tegen de Tattookillers, zag de rechtbank geen reden om de verdachten, onder wie P., opnieuw gevangen te laten nemen.

Dat doet, op zijn zachtst gezegd, vermoeden dat de rechtbank het bewijs voor de moord op Onno Kuut nogal mager vindt. In het criminele milieu gaat het verhaal dat Cor P. ervanuit gaat dat hij uiteindelijk in deze zaak niet veroordeeld zal gaan worden. Hij zou helemaal klaar met zijn criminele bestaan. Desondanks zou hij er geen trek in hebben om deze lange procedure tot de uitspraak in de zaak rond Onno Kuut af te wachten. Dat is de reden dat hij zijn enkelband onklaar heeft gemaakt. Het lijkt erop dat De Paling nog niet is uitgekronkeld.

Voorafgaand aan de publicatie van dit verhaal is de advocaat van Cor P., mr. Marcello Jansen, benaderd. Hij wilde niet meewerken. “Ik verstrek geen enkele informatie over mijn cliënt. Ik kan niet namens mijn cliënt of op eigen titel de inhoud van ophanden zijnde publicaties met betrekking tot hem becommentariëren, bevestigen of ontkennen.”

SCHIEDAM: VAN JENEVER NAAR COKE

In de 18de eeuw bloeide de Schiedamse jeneverindustrie als nooit tevoren. Op het hoogtepunt stonden er meer dan vierhonderd jeneverstokerijen in de stad aan de Maas. Hoewel die bedrijfstak inmiddels grotendeels is verdwenen, staat de stad nog altijd bekend als jeneverstad. Sinds een aantal jaar is daar een ander genotsmiddel bijgekomen: cocaïne. In het boek De Schiedamse Cocaïnemaffia zet NRCjournalist Jan Meeus uiteen hoe de smokkel van cocaïne via de Rotterdamse haven voor een belangrijk deel georganiseerd wordt in Schiedam.

WAAROM ALLEEN DIE ENKELBAND?

De verontwaardiging was groot. Hoe bestaat het dat iemand die verdacht wordt van betrokkenheid bij een liquidatie op vrije voeten is? Feit was dat Cor P., net als een van zijn medeverdachten, al enige tijd niet meer vastzat. Hij had tweederde van zijn straf voor de moordpoging op Marlon D. uitgezeten. Daarom was hij onder bepaalde voorwaarden vrijgekomen. In zijn geval bestonden die voorwaarden onder meer uit het dragen van een enkelband.

In het onderzoek naar de moord op Onno Kuut zat P. niet in voorlopige hechtenis. Dat klinkt misschien gek, maar dat is het niet. De zaak-Kuut loopt inmiddels al meer dan tien jaar. Voorlopige hechtenis kan niet eindeloos duren. Waren er dan geen signalen dat P. de benen zou nemen? Niet echt. In september 2018 was hij ook al op vrije voeten. Toen kwam hij op eigen gelegenheid naar de rechtbank.