Een blonde dame met een baseballcap op en een karrenvracht aan bepakking staat buiten de aankomsthal van Schiphol te wachten. Volgens de ‘statistieken’ is Sam Mathias 1,71 meter lang, weegt ze 53 kilo en heeft ze hazelbruine ogen. Dat lijkt allemaal heel goed te kloppen en dus moet het Samantha, roepnaam Sam, zijn. Ze is zojuist geland na een vliegtocht vanuit Rome. Daarvoor zat ze in Zwitserland, Barcelona en Parijs. Overal heeft ze shoots gedaan. Soms met een lokale fotograaf, soms met behulp van een remote shoot vanuit haar hotelkamer. Het is haar eerste tour door Europa, vertelt ze. Een tour die al langer op het programma stond, maar door corona steeds opnieuw werd uitgesteld. Tot ze er genoeg van had en haar eigen remote shoot-methode vervolmaakte. Toen besloot ze gewoon te gaan. In eerste instantie met een ander model en een fotograaf, maar toen die naar huis gingen, besloot zij alleen verder rond te toeren. En als je dan toch eenmaal, voor het eerst, in Europa bent, kun je net zo goed meteen meerdere steden bezoeken, bedacht ze. Inmiddels heeft ze dus al meerdere van die remote shoots achter de rug.
Die kunnen merkwaardige combinaties opleveren. Want in Parijs, in haar hotelkamer recht tegenover de Eiffeltoren, deed ze een remote shoot met een fotograaf uit het Amerikaanse North Carolina, waar ze zelf nota bene woont, in Charlotte. Je zou kunnen denken: dat had eenvoudiger gekund. Zij het dan wel zonder Eiffeltoren.
Blowjob-gebaar
Ze is iets meer dan twee dagen in Nederland en heeft een Airbnb gehuurd midden in het Amsterdamse Wallengebied. Straks zal fotograaf Paul Tolenaar een remote shoot met haar in die kamer doen. Eerst rijd ik haar met de auto naar die tijdelijke verblijfsplek. Zodra we het Wallengebied binnenrijden, worden we door een oudere prostituee vanachter een raam verwelkomd met het bekende ‘blowjob?’-gebaar. Samantha is verrast en wil in eerste instantie terugzwaaien. Als ik haar de betekenis van de geste uitleg, kan ze erom lachen.
We stoppen de auto zo dicht mogelijk bij haar Airbnb. Maar de laatste twee-, driehonderd meter moet ze lopen. “Laat die rugzak maar in de auto, die neem ik straks wel mee als ik mijn auto heb geparkeerd,” zeg ik. Daar zal ik snel spijt van zal krijgen. Want als ik de rugzak uit mijn auto til, schrik ik van het gewicht dat deze frêle dame al een hele tijd met zich meezeult. “Jezus! Wie zit er in je rugzak? Meat Loaf?!” app ik haar.
Samantha is in haar kamer al druk bezig de boel gereed te maken voor de shoot, zie ik wanneer ik arriveer. De bepakking wordt zoveel mogelijk uit zicht geschoven, en met hetzelfde gemak waarmee wij een jas uittrekken, trekt Sam al haar kleren uit. Mijn voorstel om even in de gang te wachten, wuift ze vriendelijk weg.
“Joh, ik ben niet anders gewend dan me overal en in het bijzijn van vooral mannen uit te kleden,” lacht ze. Ze was 20 jaar toen ze voor het eerst naakt voor de camera stond. “Dat was een auditie voor de Amerikaanse Playboy. Die eerste keer vond ik wel wat ongemakkelijk. Er zaten drie mannen in de kamer en nadat ik me had uitgekleed, was er nog een gesprek. Maar inmiddels heb ik er geen moeite mee. Het is mijn werk, meer niet. Ik schaam me niet voor mijn lichaam."
Benieuwd naar de rest van het interview (en de fotoshoot)? Lees het in de nieuwste Panorama of bekijk het op Blendle.
- Paul Tolenaar