Iedere dag het nieuws dat echte mannen interesseert
'Ik heb de finale nooit meer teruggekeken'

'Ik heb de finale nooit meer teruggekeken'

De Wimbledon-zege van Richard Krajicek, etappezeges in de in Nederland gestarte Tour de France en iconische prestaties op de Olympische Spelen van Atlanta. De Hollandse sportzomer van 25 jaar geleden is onvergetelijk. Met betrokkenen van toen keren we terug naar 1996. In deel 5 van deze serie: Kiki Musampa die terugblikt op Ajax-Juventus, de laatste Champions League-finale met Nederlandse deelname.

Oh, wat baal ik hiervan,” zegt Kiki Musampa (43) met een blik vol ongeloof. Zoals beloofd heeft hij shirts van Ajax en Juventus meegenomen voor de foto’s. Het zwart-witte shirt dat hij uit zijn tas pakt is ook duidelijk dat van de Oude Dame en het Champions League-logo prijkt op de mouw.

Het is prachtig, alleen speelde Juventus de finale in 1996 niet in het klassieke zwart-wit, maar in het blauw. “Je hebt helemaal gelijk, wat erg! Dit is het shirt uit de halve finale van een jaar later.”

Zo gek is de vergissing niet, want het is alweer 25 jaar geleden dat er voor het laatst een Nederlandse ploeg in de finale van het miljardenbal stond. En hoewel Musampa nooit figureerde op een groter podium, is het vanwege de uitkomst ook zijn grootste teleurstelling. “Ik heb de wedstrijd nooit meer teruggekeken.”

Musampa – de dreads hebben allang plaatsgemaakt voor een korte coupe – heeft zijn 8-jarige zoon vanmiddag meegenomen naar de Johan Cruijff Arena. De jonge Musampa heeft de grootste wedstrijd van zijn vader dus nog nooit gezien... “Nee, ik heb nooit het idee gehad om samen eens te kijken.”

Patrick Kluivert neemt koppend het Juve-doel onder vuur.

Basisdebuut in Madrid

Toch kan hij de instructies van Louis van Gaal nog zo voor de geest halen. “We waren tot in de puntjes voorbereid, maar we begonnen moeizaam. Meerdere spelers hadden last van de spanning.” Ook Musampa is overvallen door het moment. Zijn eerste herinnering: de schitterende Champions League-hymne, afgespeeld vlak voor de aftrap. “Dat lied heeft écht body. Het is de grootste wedstrijd die er is in het clubvoetbal, ik kreeg ook berichten van familie uit Congo dat ze naar onze wedstrijden keken. Dus ja, dat besef dat heel de wereld meekijkt was er wel.” Een seizoen eerder, toen Ajax de Champions League won tegen AC Milan, trainde Musampa al wel mee, maar hij zat niet bij de selectie voor de finale. Een paar maanden later staat hij voor het eerst in de basis. Het decor kan niet mooier: het Estadio Santiago Bernabéu van Real Madrid. Het is het beroemde duel waarin Ajax haast de perfecte wedstrijd op de mat legt en waar Musampa en zijn ploeggenoten na de 2-0 zege worden getrakteerd op een ovatie van het Spaanse publiek.

Ajax overleeft de poule met verder nog het Hongaarse Ferencváros en het Zwitserse Grasshoppers glansrijk. Ook de kwartfinale tegen Borussia Dortmund is geen probleem (2-0 en 1-0). De halve finale eigenlijk ook niet, al verliest Ajax de eerste wedstrijd van Panathinaikos. In eigen stadion wordt het 0-1. Maar in de return in Griekenland zet Ajax, inmiddels wereldkampioen, orde op zaken: 0-3.

Het elftal van Ajax voor de CL-finale van 1996. Met Kiki Musampa vijfde van links.

In Rome is Juventus het laatste obstakel voor het prolongeren van de Champions League. Musampa heeft absoluut zijn aandeel in het traject, zo is hij matchwinner in de thuiswedstrijd tegen Dortmund, maar onbetwist basisspeler is hij niet. In een tijd dat er maar vijf spelers op de bank mogen zitten, is hij al blij met een plaats in de selectie tussen namen als Jari Litmanen, de gebroeders De Boer, Edwin van der Sar en Danny Blind. “Het was zo’n ervaren groep, het was al een kunst erbij te zitten.” Daar blijft het niet bij, de 18-jarige Musampa krijgt een basisplaats. “Marc Overmars kon niet spelen en Patrick Kluivert was niet fit genoeg voor een hele wedstrijd. Toen koos Van Gaal voor mij.”

‘De teleurstelling was enorm, ik ben er zeker vijf dagen kapot van geweest. Ik had nergens trek in. Het had zó mooi kunnen zijn’

Kluivert erin, Musampa eruit

Fabrizio Ravanelli zet Juventus binnen het kwartier op 1-0.

Musampa: “Een foutje van Frank de Boer. Ik dacht nog: het wordt toch niet zo’n wedstrijd? In de aanloop was ons centrale duo foutloos, nu werd een foutje gelijk afgestraft. De moed zakte wel even in mijn schoenen.” Maar vlak voor rust herstelt Litmanen het evenwicht: 1-1. “Dat was zó’n opluchting, dat bracht weer leven in de groep.”

Benieuwd naar de rest van het artikel? Lees het in de nieuwste Panorama of bekijk het op Blendle.

Sport
  • Ruben Eshuis, Pro Shots