Acteur Leo Alkemade: 'Ik ben nooit zo bezig met grappig zijn'

Je speelt vaak komische rollen, maar je zat laatst ook in The Passion.

Verrassend...

Bedankt voor je aanmelding! Let op: je ontvangt binnen 10 minuten een mail om jouw e-mailadres te bevestigen.

Inschrijven

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

“Dat verraste mij ook. Maar als je voor The Passion wordt gevraagd, moet je daar niet over twijfelen. Ik heb echt nog nooit zoveel reacties gehad op een programma. Er kijken natuurlijk verschrikkelijk veel mensen naar en je treedt buiten je comfortzone. Mensen kennen me als comedyacteur, van romcoms, van de sketches van Sluipschutters. En dan sta je opeens Petrus uit te hangen, die zegt: God weet dat ik die man niet eens ken. Ja, dat is even schakelen, maar ik vind die verrassing altijd wel leuk. Dan blijkt dat ik daar ook voor te porren ben. Je kunt Leo ook gewoon bellen voor een serieuze rol, hoor.”

Dit was dan iets compleet anders, maar ben je niet bang voor het Swiebertje-effect, dat je alleen voor komische rollen wordt gecast?

“Daar ben ik niet zo bang voor, komt ook doordat je ouder wordt. Ik ben nu veertig en doe dit werk nu al twintig jaar. Maar ik vind het helemaal niet vervelend om voor comedy gecast te worden, want ik denk dat het voor een comedyacteur wel mogelijk is om zware rollen te spelen, maar dat het voor een groot drama-acteur veel moeilijker is om ook comedy te spelen. Het is gewoon een andere discipline.”

Moeilijker?

“Ik denk dat het moeilijker is, ja. Daarom zie je zoveel dezelfde koppen in comedyfilms. Het heeft te maken met timing, met een bepaalde uitstraling. Nou ja, ik kan er niet echt de vinger op leggen, maar ik denk dat comedy soms wel wordt onderschat. Maar ik vind het supergaaf om te spelen, ik doe niets liever. En die serieuze rol komt ook wel. Hallo, Petrus! Godverdorie, zeg. Oh nee, ik mag als Petrus natuurlijk niet vloeken.”

Sinds vorig jaar ben je teamcaptain in Ik hou van Holland. Hoe bevalt dat?

“Het is hartstikke leuk. Hele andere koek, het grote entertainment. Als je dan toch ergens teamcaptain mag zijn, dan bij Ik hou van Holland. Dat voelt voor mij als de Champions League onder de panelshows. Ik was er al een paar keer te gast geweest en vond het leuk dat ik mijn vriend Guus Meeuwis mocht vervangen. Jeroen van Koningsbrugge ken ik al honderd jaar en ook met Linda de Mol heb ik in diverse programma’s gezeten. Ik voelde me meteen thuis.”

‘Iedereen zat bij Hints, dus dacht ik: ik moet ook naar Hints. Als ze dan belden, kwam ik wel’

Nu moet je geïmproviseerd grappig zijn, dat is weer een heel andere tak van sport dan vanuit een script. Lastig?

“Ik ben nooit zo bezig met grappig zijn. Ik denk dat je in dat soort programma’s dichtbij jezelf moet blijven en moet vertrouwen op je intuïtie en scherpte. Ik weet wel hoe ik een zaal moet bespelen en af en toe komt er dan iets lomps, achterlijks of lulligs uit. Ik weet hoe het werkt, het is niet dat ik iets aan moet zetten of me ervan bewust ben dat ik denk: nú moet ik een goede grap maken. Weet je wat zo lekker is aan dat programma? We nemen anderhalf uur op en zenden een uur uit. Een half uur aan ruis gaat eruit, dus alle leuke flarden zitten erin. Kom je dus eigenlijk altijd als een toffe peer bovendrijven, haha!”

Hoef je ook niet bang te zijn om een slechte of niet-grappige grap te maken.

“Nee. Maar het ligt sowieso niet in mijn aard om lelijke dingen te zeggen of om te choqueren. Het gaat allemaal heel natuurlijk, we staan daar geen geëngageerd cabaret te maken. Het is gewoon meegaan in de vibe en je leuke zelf zijn, dat is goed genoeg.”

Je hebt weleens gezegd dat je alles met je vier kinderen leuk vindt, behalve spelletjes spelen.

Maar voor iemand die dat heeft gezegd, duik je opvallend vaak op in spelletjesprogramma’s...

“Ik heb niet zoveel geduld voor spelletjes. Toevallig heb ik laatst met drie gasten 30 Seconds gespeeld, was hartstikke leuk. Maar ik vind het niks om de sjoelbak van zolder te halen en de hele avond met streepjes de score en wie aan de beurt is bij te houden en zo.

Daar ben ik te snel voor afgeleid. Tja, die spelletjesshows. Ik heb ze bijna allemaal wel gehad, ik weet eigenlijk ook niet waarom ik dat gedaan heb. Kijk ik er nu op terug, dan denk ik: hoezo zat je bij Hints? Ja, iedereen zat bij Hints, dus dacht ik: ik moet ook naar Hints. Als ze dan belden, kwam ik wel.”

‘Wielrennen is voor mij meer dan alleen fietsen en dom trappen, het heeft zoveel parallellen met het leven’

Misschien om je marktwaarde op te krikken?

“Ik weet niet of dat per se goed is voor je marktwaarde, hoor. Als je overal gaat zitten, houdt het ook een keer op. Je kunt beter vijf dingen afzeggen en dan dat ene aanpakken wat je echt leuk vindt. Maar volgens mij ben ik niet de juiste persoon om dat te zeggen, haha! Ik word nu gelukkig goed gestuurd en gemanaged, dat verschil komt er wel.”

Hoe staat het met Champagne, je eigen speelfilm?

“Dat staan nu eigenlijk on hold, want we kunnen geen kant op.

Het is een roadmovie waarin we via België naar Frankrijk moeten. Het is heel lastig om dat nu te financieren, laat staan om te filmen. Financiers maken nu een pas op de plaats en dat snap ik ook wel, maar het is jammer. Ik had er graag al een keer naar gekeken, maar dan zou je toch echt eerst moeten gaan filmen. We zijn nu aan het wachten tot we het hele circus in gang kunnen zetten.

Eens in de zoveel tijd hebben we een zoom-meeting, kijken waar we staan en of we een begin kunnen maken met geldschieters aan te schrijven. Maar het is heel lastig om nu ergens je centjes in te stoppen als je niet zo goed weet wat de toekomst brengt. Het hele filmlandschap ligt nu een beetje stil.”

Het was toch de bedoeling dat de film in de vorige zomer gedraaid zou worden?

“Eigenlijk wel, ja. Nu is het gepland voor september, maar dat wordt ook kort dag. Kijk, het script ligt er en het is een prachtig verhaal. Als we eenmaal mogen, kunnen we ook gelijk gaan. Maar ja, het is wel klote, hoor. Vijf jaar geleden ben ik al begonnen met het hele idee, het duurt een beetje te lang. Jij vraagt er nu ook naar, het begint te zeuren. Het verliest zo aan urgentie, terwijl ik het verhaal heel graag wil vertellen, omdat het persoonlijk is. Maar ondertussen heb ik alweer 28 andere projecten gedaan die me ook aan het hart gaan. Zonde dat we het ijzer niet konden smeden toen het zo verschrikkelijk witheet was.”

Benieuwd naar de rest van het interview? Lees het in de nieuwste Panorama of bekijk het op Blendle.