Kraken met nieuwe smaken

Zondagochtend elf uur. De Bazaar in Beverwijk oogt leeg. Alleen de wind lijkt de doorgaans zo drukke markt op deze koude dag te bezoeken. Het is de reden dat Lisa Roozen en haar (zaken)partner Edwin Twilt één luik van hun friettent stijf dichthouden. Elke keer als ze het luik ook maar een beetje openschuiven, zwiept de wind binnen gelijk alles in het rond. Natuurlijk is de coronacrisis ook deze ondernemers niet in de koude kleren gaan zitten. Maar bizar genoeg leverde het ze ook juist een kans op die ze met beide handen aangrepen: het doorontwikkelen van hun eigen chipslijn. Je kunt gaan mokken omdat er geen werk is, maar je kunt ook de handen uit de mouwen steken om die dingen te doen waar je voorheen door de drukte niet aan toekwam.

Het is amper vier jaar geleden dat Lisa nog met een schaar in haar handen verveeld in een kapsalon stond. “Ik had als kapster achttien jaar in loondienst gewerkt en sinds twee jaar mijn eigen salon in Pijnacker. Maar ik had het eigenlijk wel gezien, vond het gewoon niet leuk meer. Altijd maar weer om de paar weken iemands haar wat bijpunten.

Ik had er geen lol meer in.”

Toen een familielid een paar jaar terug op veel te jonge leeftijd overleed, was dat voor Lisa de wake-upcall die ze nodig had om eindelijk de schaar aan de wilgen te hangen en op zoek te gaan naar iets waar ze echt blij van werd.

“We kochten toen een frietkraam op

De Bazaar in Beverwijk. Eerst deed ik het samen met de man van mijn nichtje. Maar hij wilde iets anders gaan doen, dus heb ik hem uitgekocht en is mijn partner Edwin in de zaak gekomen.” Ook Edwin was bepaald niet ‘in de patat’ geboren. Lachend: “Ik installeerde warmtemeters.”

De zaak werd vernoemd naar de kreet die Edwin op een avond door hun huis riep toen hij Lisa wilde roepen: “Hé Missis Chippie!” Edwin:

“Dat was gewoon om haar te roepen, ze was altijd zo druk met die patat bezig.

Maar die woorden klonken gelijk lekker, dus besloten we ze als naam voor onze zaak te gebruiken.”

Altijd experimenteren

Lisa is altijd al gek geweest op koken en raakte in de patatkraam al snel geheel in de ban van de gebakken aardappel.

“Ik was altijd aan het experimenteren. Vorm en smaak, alles probeerde ik uit.

Ik wilde de lekkerste patat hebben en bleef op zoek naar verbeteringen. Andere snacks verkopen we ook amper, het gaat bij ons echt om de patat. En de chipssticks. Dat is een gebakken aardappel op een stokje geregen en uitgerekt in een spiraal gebakken.” De zelfgemaakte friet van Missis Chippie kreeg al snel een grote schare fans.

“Als we het even rustig hadden, ging ik experimenteren. Zo begon ik ook te klooien om zelf chips te maken. Die hebben we helemaal zelf ontwikkeld. En in eerste instantie bakten we eigenlijk alleen af en toe een portie voor feestjes van bekenden. Namen we een schaal vol mee. Maar de reacties waren altijd erg enthousiast. Mensen wilden ze vaak ook graag kopen.”

Op De Bazaar gingen ze hun chips ieder weekend vers gebakken verkopen. En ook daar sloegen hun chips aan. “Alleen maar positieve reacties. Maar we hadden het hartstikke druk. We kwamen er maar niet aan toe om naast de frietkraam en onze mobiele frietkar ook nog eens extra tijd in die chips te steken. Het bleef een beetje hangen in goede voornemens, maar ik wilde er altijd graag meer mee doen.”

Al twaalf supermarkten in de Randstad namen de chips op in hun assortiment en er liggen er meer op de loer

En toen kwam corona. Nadat de twee zich aanvankelijk het schompes werkten met hun mobiele frietkar om zoveel mogelijk van het omzetverlies op de gesloten Bazaar op te vangen, bedachten ze vervolgens dat dit juist het perfecte moment was om met hun chipslijn aan de gang te gaan. Lisa: “We hebben de tijd vervolgens omarmd en al onze aandacht op de chips gericht. De bereiding hadden we al bijna geperfectioneerd.

De chips zijn wat dikker en hebben daardoor een hele andere bite. Bij het bereiden komen nog wat zaken kijken, maar dat blijven onze geheimpjes.” Voornaamste insteek was verschillende smaken te ontwikkelen en te kiezen.

“Daarbij heb ik me aan geen enkele regel gehouden. Ik kocht gewoon allerlei soorten kruiden en zelfs BBQ-rubs van No Rubbish. Alles probeerde ik op onze chips. Enig uitgangspunt voor mij was of het lekker was of niet.”

Haar ontdekkingstocht leverde, naast de zout- en paprikasmaken die ze al verkochten, nog een aantal nieuwe smaken op. Geen cheese and onion of Patatje Joppie, maar smaken die we op chipsgebied nog niet kenden. Smokey of Kipkruiden bijvoorbeeld.

Maar de ondernemers wilden een stap verder, ze wilden hun chips ook graag in de supermarkt zien te krijgen. En dus ging Edwin er de boer mee op om te zien of ze de chips bij supermarkten aansloeg. Ed: “Ik snapte wel dat ik er persoonlijk mee langs zou moeten gaan. Anders horen ze het woord chips en hebben ze daar al een idee bij. Maar onze chips zijn gewoon echt anders, die moet je proeven.” Het leverde succes op. Al twaalf supermarkten in de Randstad namen de chips op in hun assortiment en er liggen er meer op de loer. Lisa: “De chips die we in de supermarkten verkopen, zijn wel ietsjes anders dan die we hier verkopen. Versgebakken zijn ze nog iets dikker, deze zijn iets dunner. En we verkopen op dit moment alleen zoute chips en paprika in de winkels.”

Aangenaam verrast

Allemaal leuk en aardig, maar belangrijk voor mij en fotograaf Goffe is dat wij van de hoofdredacteur van Panorama de opdracht hebben gekregen alle soorten Missis Chippie-chips te proeven. Daarvoor melden we ons op deze winderige ochtend dus op De Bazaar. Op een dienblad presenteert Lisa enkele smaken. Stuk voor stuk zojuist versgebakken.

We zijn er klaar voor, hebben onze smaakpapillen zojuist opgewarmd met een bak koffie.

Benieuwd naar de rest van het artikel? Lees het in de nieuwste Panorama of bekijk het op Blendle.