Henk Westbroek: 'Die krankzinnigheid van Sylvana Simons en DENK is vermakelijk'

Er doen meer partijen mee dan ooit, vind je dat een goede ontwikkeling?

“Het is in ieder geval tekenend voor de individualisering in de politiek. Zelf stemde ik jarenlang PvdA, een enkele keer GroenLinks. Zo ging dat in het verleden. Ik was het niet met alles eens, maar daar kon je vrede mee hebben. Dat is blijkbaar niet meer zo. Als je nu over één punt anders denkt, begin je je eigen partij.

Het is niet belangrijk of ik dat een goede of slechte ontwikkeling vind, want dingen die je niet tegen kunt en mag houden, heb je maar te accepteren. Als jij morgen een partij wil beginnen, moet je dat vooral doen. In jouw geval zou ik willen adviseren een partij op te richten voor de baardvolle mens, waarbij ‘eigen baard eerst’ als belangrijk thema gebruikt kan worden. Als jij dan 60.000 baarddragers, of mensen die van baarden houden, kunt vinden, ben je eruit.

Heb je een zeteltje. Krijg je het niveau van Bij1 van Sylvana Simons. Ik ken haar nog van vroeger, liep ze weleens rond op 3FM en presenteerde ze Sex on the beach. Die heeft tien jaar lang elke dag gratis reclame gehad op tv en in de progressieve krant.

Nou, dat kan zich best vertalen in één of twee zetels. Ik hoop dat ze er in ieder geval eentje haalt.”

Waarom?

“Het lijkt me zo vermakelijk om die totale krankzinnigheid spreektijd te zien hebben. Zoals ik ook hoop dat Denk, de meest achterlijke partij die Nederland ooit heeft gehad, weer zetels haalt. Echt, er is geen standpunt van die mensen dat ik maar vind raken aan fatsoen. En fatsoen zie ik dan vrij breed, dat je bijvoorbeeld niet al te erg liegt en bedriegt. Een klein beetje probeert te doen wat je belooft. Hoeft niet altijd te lukken, want waar staat geschreven dat je consequent moet zijn? Maar die partij is verraderlijker dan een gifslang. Komen ze in opspraak en blijkt iedereen elkaar in de hielen te trappen, messen in de rug te steken, maakt allemaal geen fuck uit, ze blijven op drie zetels staan. Ik moet altijd lachen als ik die Kuzu en Azarkan met het schuim op de bek de meest ridicule standpunten zie verdedigen. Of als ze een toespraak houden waarbij ze elke keer over hun schouder kijken om te zien of Erdogan het wel goed vindt wat ze zeggen. Je moet de vermakelijke kant ervan inzien, anders word je gek. Zo moet je ook kijken naar debatten. Als je kijkt onder het motto: dit is een satire op een debat, wordt het opeens heel leuk. Je kunt clichés gaan tellen. Is iemand aan het woord, voorspel je in je hoofd hoe vaak hij of zij duurzaamheid gaat gebruiken. Of transparant en democratisch. Moet diegene antwoord geven op de vraag: hoe moeten we in Nederland steun aan de kunst geven? We moeten op een transparante manier duurzaam zijn om het democratisch draagvlak van de kunst groter te maken, juist onder de mensen die er tot nog toe nog niet van genoten hebben. Dan krijg je applaus.

‘Geen politicus die niet suf getraind is in het geven van ontwijkende antwoorden’

Je zegt hélemaal niks en iedereen staat te knikken, want beter kun je het toch niet zeggen. Als je, zoals het in slecht Nederlands heet, met de goede mindset naar alledaagse dingen kijkt, worden ze zó vermakelijk. Dat houdt de moed er een beetje in, anders word je alleen maar een grumpy old man.”

‘Zodra je ergens wil bouwen, staan er veertig actiegroepen op die vinden dat juist op dát plekje niet gebouwd mag worden’

Voor de liefhebbers van vrouwelijke lijsttrekkers is er nogal wat te kiezen. Wat vind je daarvan?

“Er zijn mensen die routineus op de eerste vrouw op de lijst stemmen. Heb ik altijd een slecht idee gevonden, ik stem altijd op de eerste persóón waarin ik vertrouwen heb. Ik vind niet dat het hebben van een geslacht, kleur of geaardheid iemand per definitie geschikter maakt voor dingen. Ook niet ongeschikter trouwens, ik vind het van generlei belang. De meeste mensen niet. Ik heb de tijd nog meegemaakt dat er nauwelijks vrouwelijke doktoren bestonden.

Toen ze er wel kwamen, waren er mannen die niet door vrouwen behandeld wilden worden. Nou, dat soort denkbeelden vind je nu nog uitsluitend bij de volgelingen van Denk. In de breedte is dat verdwenen in Nederland en dat is een goede ontwikkeling. Ik heb die discussie al meegemaakt toen ik twintig jaar geleden in de gemeenteraad van Utrecht zat.

Begon iedereen te mopperen dat er zo weinig vrouwen in de raad zaten. Stak ik mijn vinger op en zei: Dan had je ze op de lijst moeten zetten. Dan vonden ze me heel vervelend, was toch wel een fascistoïde opmerking. Maar simpeler is het niet, wat je niet op een lijst zet, kan niet gekozen worden.”

Wat vind je het belangrijkste onderwerp van deze verkiezingen?

“Woningnood. Ik hoor nu al 69 jaar de belofte dat de woningnood binnen tien jaar opgelost wordt.

De enige regering die er actief zijn best voor heeft gedaan is het kabi-net-Den Uyl. Met Jan Schaefer die zei: In geouwehoer kun je niet wonen. In Nederland zie je dat je zodra je ergens wil bouwen er onmiddellijk veertig actiegroepen opstaan die vinden dat juist op dát plekje niet gebouwd mag worden. Dat heb ik hier ook meegemaakt. In woon in een chique wijk en hierachter heb je een groot stuk land dat braak ligt. Met een royale meerderheid werd aangenomen dat daar goedkope woningen gebouwd zouden worden. Totdat GroenLinks terugkwam in de stadsregering en hun belangengroepen opeens bedachten dat dat een natuurpark geworden was. In deze wijk kregen ze daar de handen wel voor op elkaar, want laten we eerlijk zijn, in een wijk waar vrijwel geen huis te vinden is dat minder dan een miljoen kost, zijn goedkope woningen wellicht prijsdempend. Dus ja, deze progressieve wijk vond het opeens kwalijk dat er gebouwd werd. En zo is het altijd wat.”

Ja?

“Of je vindt er een dwarsgestreept brulkikkertje waardoor je niet kunt bouwen, of het is belangrijk dat we van bouwgrond massale parken voor zonne-energie maken. Is heel goed voor de kleine diertjes die er onder leven. Je denkt misschien: zandgrond is goed voor ze, maar nee, het is nóg beter om het helemaal vol te plempen met van die zonnepanelen. Daar heb je dan een onderzoekje voor dat dat aantoont, want die kun je in Nederland gewoon bestellen.

Dat is de tragiek van bestuurlijk Nederland: al die onderzoeken dienen om dingen die je niet hardop durft te zeggen te rechtvaardigen.

Benieuwd naar de rest van het interview? Lees het in de nieuwste Panorama of bekijk het op Blendle?