Mijn camera als wapen: de keiharde oorlog van fotografe Lynsey Addario

Ze werd in Arabische oorlogslanden mishandeld, aangerand, beschoten en gekidnapt. Toch blijft oorlogsfotografe Lynsey Addario afreizen naar plekken die ieder andere zinnig denkend mens zou mijden als de pest. Steven Spielberg verfilmt binnenkort haar boek met Jennifer Lawrence in de hoofdrol. Lees hier een GRATIS voorproefje van het verhaal van onze verslaggever Mylène de la Haye.

''O God, o God, o God. Alstublieft, God. Red ons.'' Ik hief mijn hoofd op en keek in de loop van het geweer en recht in de ogen van het soldaat. Het enige wat ik kon verzinnen was smeken, maar mijn mond was kurkdroog, alsof mijn speeksel door zand was vervangen, en ik kon nauwelijks een woord uitbrengen. ''Alsjeblieft,'' fluisterde ik, ''alsjeblieft.'' Ik wachtte op de knal van het geweer, op het eind van mijn leven.

Een fragment uit Dit is wat ik doe, het veelgeprezen boek van de Amerikaanse oorlogsfotografe Lynsey Addario. Ze beschrijft hier hoe ze in 2011, na het uitbreken van de Arabische Lente, wordt gekidnapt door soldaten van dictator Khadaffi en de dood recht in de ogen ziet. Haar boek leest als een trein, de filmrechten zijn inmiddels gekocht door Steven Spielberg en actrice Jennifer Lawrence (bekend van The Hunger Games) heeft getekend voor de hoofdrol. In haar boek beschrijft Addario wat ze heeft meegemaakt gedurende haar carrière en vraagt ze zichzelf af wat haar bezielt om zichzelf zo in gevaar te brengen ten faveure van haar carrière. 

''Er zijn wereldwijd misschien twaalf vrouwen die werken als conflictfotograaf,'' zegt ze. ''En de redenen dat vrouwen hier niet voor kiezen zijn legitiem. Het trekt een enorme wissel op je persoonlijke leven. Het is eenzaam. Het is fysiek zeer uitputtend. Je sleept constant met zware fototassen rond. Het is emotioneel bijzonder zwaar. Je ziet en documenteert dingen die een lange verwerkingstijd nodig hebben, mentaal en fysiek. Ik begrijp heel goed dat bijna alle vrouwen daarvoor bedanken.''

Addario’s eerste uitdaging is een visum bemachtigen. Haar chef drukt haar op het hart: ''Kijk Afghaanse mannen nooit recht in de ogen, zorg dat je hoofd, je gezicht en je lichaam bedekt zijn, lach nooit en maak onder geen beding grapjes. En, het allerbelangrijkste, ga elke dag naar de visumafdeling en drink er thee met de ambtenaar, hij heet Mohammed, om er zeker van te zijn dat je aanvraag daadwerkelijk naar Kabul gaat en in behandeling wordt genomen.''

Lees het in Panorama

Benieuwd naar het complete verhaal van onze verslaggever Mylène de la Haye over oorlogsfotografe Lynsey Addario? Lees het artikel in editie 16 van Panorama die nu in de winkels ligt, of bestel het blad online. Het artikel is ook te lezen via Blendle.