Het leed van Feyenoord: hand in hand, makke paarden

Feyenoord-Ajax (1-4) was het aankijken niet waard, daar is alles al over gezegd en geschreven. Een Klassieker onwaardig, werd er gemord. Een wedstrijd tussen twee ploegen die vooral voor rust lieten zien het amateurniveau niet te ontstijgen. Een wedstrijd zonder vuur, zonder rivaliteit, zonder spanning op de tribune. Aan dat laatste kon Giovanni van Bronckhorst weinig doen. Dat ging een dag vóór de wedstrijd al fout.

@backlink(166593)

Tijdens de laatste training van Feyenoord vóór de Klassieker is het gebruikelijk dat het Legioen de ploeg met vuurwerk en spreekkoren oppompt voor de wedstrijd van het jaar. Wat er ook gebeurt in een voetbalseizoen: de thuiswedstrijd tegen Ajax móét worden gewonnen. Geen smoesjes over het aantal geblesseerden, het zware programma of de stand op de ranglijst: Ajax-thuis moet drie punten opleveren. Als de spelers daar niet van doordrongen zijn, dan maakt het Legioen het ze wel duidelijk.

Hoe anders was het zaterdag. In de Kuip, waar de selectie van Feyenoord hun laatste training afwerkte en die speciaal voor het Legioen was geopend, zaten amper 200 man. De Kuip was zo goed als leeg. Het was stil op de tribune, de sfeer was gelaten, wat ongekend is voor het fanatieke thuispubliek. Wat was er aan de hand? Waar was het vuurwerk waarmee Feyenoord normaal gesproken werd ‘uitgezwaaid’ naar de wedstrijd? Waar waren de aanmoedigingen? Hadden de Rotterdammers geen vertrouwen in een goede afloop? Was het Legioen, zoals er her en der voorzichtig werd gefluisterd, verzadigd?

Aan niks was te merken dat een dag later de belangrijkste wedstrijd van het jaar op het programma stond. Er hing een grijze deken over de Kuip alsof het allemaal niet uitmaakte wat er 24 uur later zou gebeuren. Feyenoord is kampioen, de schaal is nog steeds in Rotterdam, daar kan iedereen nog lang op teren, zo leek het.

Op sociale media gingen al geruchten rond dat het Legioen verzadigd zou zijn. Verzadigd door de titel van afgelopen seizoen. Achttien jaar had het publiek gewacht op het landskampioenschap, achttien jaar lang had de harde kern zijn ploeg naar voren geschreeuwd, uit pure clubliefde en verlangen naar zilverwerk. Nu dat vorig seizoen werd binnengehaald, was alle spanning opeens weg. Het Legioen hoeft niet meer zo nodig. Achttien jaar schreeuwen, vechten, huilen en lachen hebben hun tol geëist. Het Legioen brult niet meer, net nu Feyenoord het zo goed kan gebruiken.

Toen Kasper Dolberg gisteren de zeer geflatteerde 1-4 voor Ajax binnenprikte, was de Kuip al halfleeg. Na de 1-2 van diezelfde Dolberg en de 1-3 van Siem de Jong werd er al niet meer geschreeuwd. Het ging een zucht van berusting door de Kuip, een zucht die daar al achttien jaar niet meer was waargenomen. Als het Legioen zijn rug niet recht, dan kun je dat ook niet van een ploeg verwachten. Zeker niet van zo’n gehavende ploeg als Feyenoord op dit moment.

@backlink(166611)

Voor Giovanni van Bronckhorst is er werk aan de winkel, maar voor het Legioen misschien nog wel meer. Overmorgen mag iedereen zich weer van zijn beste kant laten zien, tegen de amateurs van Swift in de tweede ronde van de KNVB-beker. Hopelijk in een stampvolle, sfeervolle en oorverdovende Kuip.