Voetbalcommentator Wytse van der Goot: "Je moet niet bang zijn voor stiltes"

De zegetocht van Ajax in de Champions League betekende niet alleen de doorbraak van mannen als Matthijs de Ligt en Frenkie de Jong, maar ook die van Wytse van der Goot, de voetbalcommentator van Veronica. Nu het nieuwe Champions League-seizoen weer is begonnen, blikt hij nog een keer terug én kijkt hij vooruit.

Dit is een gratis preview van het interview van onze reporter Vincent de Vries met de voetbalcommentator.

Even voor de duidelijkheid: we zitten nu tegenover Wytse van der Goot en niet tegenover Vincent Schildkamp, hè.

Lachend: ‘Ja, we worden nog weleens door elkaar gehaald. Maar ik ben het inderdaad... Maar het blijft grappig: dan heeft Vincent het commentaar gedaan en dan krijg ik op Twitter de complimenten.’

Dat is vast geen belediging.

‘Nee. Ik heb het al vaker gezegd: Vincent is de beste voetbalcommentator van dit moment. En dat komt niet alleen door zijn vocabulaire en humor. Wat hem ook zo goed maakt is zijn voetbalkennis. Neem die vrije trap van Lasse Schöne in de kwartfinale van de Champions League tegen Real Madrid. Hij zag meteen dat doelman Thibaut Courtois een stapje naar voren stond en zich dus had laten verrassen.’

Inmiddels word ook jij bewierookt. Wat maakt jou zo goed?

‘Ik denk dat mensen graag naar mij luisteren omdat bij mij de verhouding gas geven en rust wel in orde is. Ik denk dat ik wel ongeveer weet wanneer ik kan gaan en wanneer ik stil moet zijn. Het is niet voor niets dat ik een groot fan ben van Engelse commentatoren. Die kunnen dat namelijk als geen ander.’

Tijdens Ajax-Tottenham Hotspur, die memorabele halve finale, bleef je na dat vernietigende doelpunt in de slotfase achttien seconden stil. Was dat niet te lang?

‘Theo Reitsma verwoordde het laatst heel mooi: als commentator moet je niet bang zijn voor stiltes. Dat late doelpunt van Lucas Moura, meer dan vijf minuten in blessuretijd, dat moment vertelde zichzelf. Er was op dat moment niks wat ik kon zeggen om het sterker te maken.’

En dus hield je maar je mond.

‘Ja, maar dat kan dus eigenlijk alleen maar op zo’n moment. Want als ik dat laatst bij PSV tegen FC Basel had gedaan, na die vroege 1-0, nou, dan hadden ze ongetwijfeld meteen gebeld waar ik was gebleven. Want achttien seconden niks zeggen, dat is kneiterlang. Misschien wel té lang. Maar wat ik zeg: op zo’n moment, wanneer er een deken van teleurstelling over alles en iedereen neerdaalt, is dat het enige juiste wat je kan doen.’

Je kan moeilijk gaan vloeken.

‘Nee. Na dat doelpunt riep ik nog wel: oh nee! Ik weet wel, dat is geen vloek, maar daarin zit wel de teleurstelling die ik ook voelde. Net als iedereen dacht ik natuurlijk ook dat het klaar was, dat het niet meer mis kón gaan. En dan valt die bal er toch nog in. Vreselijk!’

Het complete interview lees je in editie 33 van Panorama, die NU in de winkels ligt. Online bestel je 'm via deze link. Natuurlijk kun je je ook abonneren.