Vuur uit de poriën: het beste patatje van Nederland

Ere wie ere toekomt: het was een tweetje van Twitter-account @StuimigWeertje waar het water je met Niagara Falls-achtige proporties van in de mond liep. “Vergeet de eierbal,” luidde het bericht waarin ook een ander onvervalst stukje Gronings culinair erfgoed werd meegenomen, “patat ‘Zwait veur de kop’ bij eetcafé De Leeuw in Wedde wordt de zomerhit van 2023.” Op de bijgevoegde foto stond een uit de kluiten gewassen bord patat met daarop een in stukken gehakte mexicano, loempia en bamischijf waar een royale scheut pindasaus overheen was gegoten en waar bij wijze van kers op de taart ook nog een gebakken ei op lag. Zeg maar een complete Chinese afhaalmaaltijd, maar dan gefrituurd.

Het trok de aandacht van Ralf Crutzen uit Maastricht, ooit de huistwitteraar van voetbalclub MVV en nu werkzaam bij voetbalplatform 433, die het bericht retweette en er een ludieke actie aan verbond. Bij honderd likes zou hij in de auto stappen, naar Wedde rijden en er hoogstpersoonlijk eentje bestellen. Om de waanzin van die actie extra te benadrukken, zette hij er ook nog een plaatje van Google Maps bij, met daarop de afstand tussen Maastricht en Wedde: 338 kilometer.

Hij had het bericht amper gepost of de teller ging al snel richting de duizend, waardoor hij een dag later met een volle tank en met een lege maag richting het noorden reed. Bijna vier uur later stond het reusachtige bord patat voor zijn neus. Een vijfsterrenmaal, schreef hij: “Waanzinnig. Een echte must voor frituurfans. Als je in de buurt bent (of in een straal van 338 kilometer): GA ERHEEN! Je wordt niet teleurgesteld. Nu weer vier uur terugrijden.”

De nodige training

Toen ik zijn berichten las, begon mijn maag ook spontaan te brullen als een beer die al maanden niet gegeten had. Want als patat, mexicano, loempia, bamischijf, pindasaus en een gebakken ei van zichzelf al lekker zijn, hoe groot moet dat culinaire orgasme dan niet zijn als je het allemaal bij elkaar smijt? Nu gaat die theorie niet altijd op natuurlijk. Ik bedoel: een boterham met chocoladepasta is ook lekker, net als Franse brie, een stukje zalm en een zak winegums, maar allemaal bij elkaar geprakt is het waarschijnlijk niet te vreten (of misschien juist wel). Maar in dit geval leek het mij een typisch geval van risicoloze verwennerij, sterker nog: het klonk beter dan wat ik weleens in een sterrenrestaurant had gegeten. Ik keek op Google Maps hoe ver het voor mij was: Amsterdam-Wedde, 226 kilometer. Zonder files twee uur en 32 minuten. Ook een idiote afstand voor ‘slechts’ een frietje, maar nog altijd ruim 100 kilometer minder dan Ralf. Maar dan heb je ook wat.

De zon boven Wedde zorgt al voor het nodige zwait veur de kop voordat ik ook maar één hap heb gegeten. Op het hoekje van de Hoofdweg en de Hoenderkamp ligt het snackpaleis dat ook vóór deze hype al het omrijden meer dan waard was. Alleen al vanwege de uitstekende titel boven aan de menukaart: Beter een goede frituur dan een verre vriend.

Benieuwd naar de rest van het artikel? Bekijk 'm in de nieuwste Panorama of check het via Blendle.