Oud-wegprof Niki Terpstra: 'Ik trok het ineens niet meer!'

Zit ik nu bij een exprof aan tafel of een potentieel gravelfenomeen? Wat voor fase van je carrière is dit?

“Laat ik eerlijk zijn: de serieuze topsport is natuurlijk wel afgesloten. Maar dat betekent niet dat ik niet serieus met sport bezig ben. Alleen doe ik dat niet meer op het allerhoogste niveau. De bedoeling is dat ik alleen maar leuke dingen ga doen in de toekomst.”

Viel op de weg koersen niet meer onder het kopje ‘leuk’?

“Ik heb zestien jaar als prof gekoerst en kon zowat blind naar ieder rennershotel rijden. Ieder seizoen weer dezelfde wedstrijden met dezelfde mensen. Dat was wel een beetje: been there, done that. Dat ging me de keel uithangen.

Het spelletje op de weg was uitgespeeld en ik vond offroad koersen wel een mooie, nieuwe uitdaging.”

Wanneer heb je de knoop doorgehakt om te stoppen?

“Afgelopen zomer zat het idee al in mijn hoofd en niet veel later heb ik die beslissing genomen. Het ging eigenlijk vrij snel. Ik had al weleens eerder met Laurens ten Dam (ex-prof en gravelpionier, red.) over die scene gesproken en heb toen ook een paar gravelwedstrijden gereden, waarvan ik er een in Frankrijk won en in een andere in Colorado als vierde eindigde. Toen ik daarna terugkwam in Europa en weer voor de ploeg naar België moest voor wat koersjes, was ik er definitief klaar mee.”

‘Het ging me de keel uithangen. Het spelletje op de weg was uitgespeeld en ik vond offroad koersen een mooie, nieuwe uitdaging’

Was je vrouw opgelucht? Want je hebt natuurlijk de laatste jaren veel in de kreukels gelegen.

“Opgelucht is niet het goede woord, maar ze maakte zich natuurlijk wel zorgen. Deels ook mijn eigen schuld soms.”

Want?

“Ik reed vorig seizoen een koers in Frankrijk en daar was zoveel stress dat ik alleen maar achterin reed in de finale. Maar wat denk je: alsnog een grote valpartij in de staart van de groep en ik lag erbij. Ramona had de koers natuurlijk gevolgd op tv en mij op de grond zien liggen. Maar aangezien er die dag ook een Formule 1-race was, had ik na afloop al mijn oproepen en meldingen uitgezet om de wedstrijd terug te kijken na mijn eigen race. Pas na de finish van de grand prix zag ik dat ze me tig keer gebeld had, omdat ze zich zorgen maakte. Dat was niet zo heel handig van mij. Uiteindelijk ben ik haar vooral dankbaar dat ze me heeft aangemoedigd om niet te stoppen toen het slecht met mij ging, maar het pas zou overwegen als ik weer met een goed gevoel op de fiets zat. Daardoor heb ik afgelopen jaar nog een fijn seizoen kunnen maken.”

Benieuwd naar de rest van het artikel? Bekijk 'm in de nieuwste Panorama of check het via Blendle.