Zanger Jan Dulles (3JS): 'Ik heb ontzag voor de dood én het leven'

Zijn het inderdaad mooie tijden of bespeuren we hier een gezonde portie sarcasme?

“Ik kan best sarcastisch zijn, maar deze titel is alleen maar positief bedoeld. Dat je ondanks alle ellende niet moet vergeten dat de zon af en toe nog schijnt. Hoe moeilijk dat ook is, want op dit moment is het een teringbende in de wereld, op z’n zachtst gezegd.”

Gitarist Robin Küller heeft het over ‘vasthouden van mooie ­herinneringen’. Is dat essentieel voor 3JS?

“Ik denk dat dat voor iedereen belangrijk is, zeker ook voor mij. Ten eerste ben ik behoorlijk vergeetachtig en ten tweede heb ik nogal de neiging me eerder de negatieve dingen van het leven te herinneren dan de positieve dingen. Ik bedoel: los van het feit dat ik in de afgelopen drie jaar niet alleen mijn dochter, maar ook mijn vader ben verloren, is het alleen maar achteruitgegaan met de wereld. Ik zie dat best wel ­somber in. Het is zoals in de film La vita è bella (de Italiaanse tragikomedie over de Holocaust, red.): je wilt je kinderen weghouden van de ellendige dingen van het leven, dus alleen al voor hen moet je een positieve kijk op de toekomst hebben. Ook al voel je dat misschien niet zo, je moet het wel uitdragen.”

‘Los van het feit dat ik in de afgelopen drie jaar niet alleen mijn dochter, maar ook mijn vader ben verloren, is het alleen maar achteruitgegaan met de wereld’

Toch klinkt Mooie Tijden als een westcoast-plaat waarop de zorgen ver weg lijken.

“Dat is precies de bedoeling. We namen 'm op in Los Angeles, wat we al wisten toen we in Nederland bezig waren met schrijven. Dat Amerikaanse gevoel namen we daarom vanzelf mee in de melodieën en teksten. We waren maar negen dagen in LA: in drie dagen namen we veertien nummers op met de basisband. Vervolgens hadden we nog vijf dagen voor de zangpartijen en om additionele muzikanten langs te laten komen met hun instrumenten: saxofoon, mondharmonica, viool, percussie en de pedal steel gitaar.”

Namen jullie bijna vijf nummers per dag op?

“We hadden vooraf natuurlijk veertien demo’s gemaakt die we met twee akoestische gitaren hadden ingespeeld. Dat was eigenlijk al genoeg voor de begeleidingsband waarmee we werkten. Die gasten zijn echt de allerbeste ­studiomuzikanten van LA. Zij werkten eerder al met Stevie Wonder, John Mayer, Beck, The Black Keys, Alanis Morissette, noem maar op.”

Benieuwd naar de rest van het artikel? Bekijk 'm in de nieuwste Panorama of check het via Blendle.