Invictus Gym wil oorlogsveteranen leren vechten voor zichzelf

‘Ben je het beu om lelijk en dik te zijn? Wees alleen lelijk en kom bij ons sporten!’ Zomaar een leus van de zoveelste sportschool, ergens in het hippe gedeelte van een binnenstad, geflankeerd door een filiaal van ZARA en een van Dille & Kamille. Zo’n sportschool waar de loopbanden pontificaal voor de gigantische ramen worden uitgestald, mét uitzicht op het winkelende publiek. Lekker zwetend en hijgend indruk maken op shoppende meiden. Scheelt weer tijd. Trendy sportscholen zoals deze schieten als paddenstoelen uit de grond.

Zo’n plek is Invictus Gym in Berkel en Rodenrijs niet. Integendeel. Zoekende naar het juiste complex rijden wij op het industrieweggetje, ergens aan de buitenrand van Rotterdam, zelfs tot twee keer toe voorbij de sportschool van Remko de Bruijne en Patrick Sinke. Ook van binnen oogt deze gym in niets op de flitsende speeltuinen voor ijdele krachtpatsers anno 2023. De apparaten zijn hier volledig zwart. De muren zijn zwart. Het shirt van eigenaar Patrick is zwart. “Zoals je ziet is de setting bij ons vrij sober,” bevestigt onze gespierde gastheer. “En hoor je dat? De muziek staat ook niet zo gek hard. Die pompende housebeats hoeven wij hier helemaal niet.”

Nee, we zijn niet op bezoek bij een soort anti-sportschool, die alle fratsen van de moderne fitnesshallen per se van zich wil afgooien. De soberheid heeft hier een heel duidelijke functie: een rustige sfeer creëren voor sportende oorlogsveteranen.

Prikkelbaar door PTTS

Het is woensdagmiddag net na één uur. Aan de Industrieweg 40 in Berkel en Rodenrijs betekent dat buddymiddag. “Sommige veteranen hebben een sterke behoefte om samen te sporten of opgevangen te worden, en dan het liefst met iemand die hen begrijpt,” legt Patrick uit. “Daar is een rustige, doordeweekse middag geschikter voor dan een drukke avond of dag in het weekend. Want vergis je niet: de drempel voor een veteraan om zoiets simpels te doen als een sportschool inlopen, kan enorm zijn. Laatst nam een veteraan zijn hele gezin mee. In zijn eentje durfde hij die stap nog niet aan.”

Veteranen onder elkaar, dat schept direct een band. Het is een van de ingrediënten die van Invictus Gym dé plek moet maken voor veteranen met bewegingsdrang. Een fors gebouwde man met halflang, zwart haar schuift bij ons aan. Met een handdoek veegt hij de zweetdruppeltjes van zijn voorhoofd.

“Erwin Berbee, aangenaam.” Voordat ik Erwin kan vragen of hij een oorlogsveteraan is, beantwoordt Patrick die vraag al. “Erwin hier sport al een poosje als buddy bij ons. Hij is voormalig beroepsmilitair. Hij wilde ons graag helpen. Op de woensdag ontvangt hij soms andere veteranen.” Veertig minuten heen, veertig minuten terug. Dat is de afstand die Erwin drie keer per week aflegt om hier te trainen.

Benieuwd naar de rest van het artikel? Bekijk 'm in de nieuwste Panorama of check het via Blendle.