Workshop gezichtsfitness: gekke bekken voor een strak koppie

“Gezichts-watte?” Mijn padelmaatje kijkt mij aan alsof ik net vijf aces op rij heb geslagen. Gezichtsfitness. Ik krijg volgende week een workshop gezichtsfitness. In Rosmalen. Superstralend, zo heet de praktijk. Dan stelt mijn padelmaatje de vraag die ik ook zou stellen: “Wat moet ik me daar nou weer in godsnaam bij voorstellen? Gaan ze hele kleine gewichtjes aan je oogleden hangen? Twintig minuten kauwen op een Jawbreaker? Voor een sterke kaaklijn? Walnoten kraken met je oogkas, voor een onbreekbare blik?”

Nou, dat weet ik allemaal niet. Het zijn oefeningen voor een strakker gezicht. Tegen rimpels, kraaienpootjes en slappe wangen. Tegen veroudering van je huid. Staat allemaal op de website. “Goh, ze bedenken het tegenwoordig wel allemaal, hè?”

De volgende dag vertel ik ook mijn broer over mijn aanstaande workshop gezichtsgymnastiek. “Gezichts-watte?” Zie het als een facelift, maar dan zonder injecties of snijden in het gezicht. Gezichtsoefeningen voor een betere doorbloeding in je huid. Voor een stralende look. Staat allemaal op de website. “O, zo. Nou, dat kan jij wel heel goed gebruiken dan.” O ja? “Gast. Heb je onlangs nog in de spiegel gekeken? Het is er niet veel beter op geworden sinds je vader bent, hè?”

Die avond licht ik ook mijn vriendin in. Gezichtsfitness: een hele leuke, betaalbare én eenvoudige manier om...“Oeh, gezichtsfitness!” onderbreekt mijn vriendin. “Wat leuk! Toevallig zag ik laatst op Insta een meisje die dat ook heeft gedaan. Zij had ineens een hele mooie kaaklijn. Ongelooflijk! Zou jij eens willen vragen hoe ze dat doen?”

Dat zag je op Instagram? Dan gok ik met Photoshop. “Nee schat, gezichtsfitness werkt écht. Vraag het nou maar gewoon.” Op de vraag of ik deze workshop nodig heb, zoals mijn broer meent, blijft het iets te lang stil. “Uhm, wat vind je zelf?” Ik vind van niet. “O, nou, heb je onlangs nog in de spiegel gekeken dan?” Ja. “Nou ja schat, eerlijk is eerlijk: sinds je vader bent is het er niet veel beter op geworden hè?” Nee? “Nou ja, het is best hard gegaan in die vier jaar. Niets om je voor te schamen, schatje.” Niet? “Welnee. Ik vind je nog steeds knap.”

Babyface

Ik ben er geenszins gerust op. Op mijn telefoon zoek ik naar foto’s van vier jaar geleden. Bingo: april 2019, de kraamweek van mijn eerste kind. Ik zit op een stoel, baby in de arm, en kijk vol levensvreugde in de camera. Witte tanden, strak kapsel en, inderdaad, een stralend gezicht. Een jonge, vrolijke vent, klaar om het leven bij de ballen te grijpen.

Sluipenderwijs ben ik uitgegroeid tot de Oude Wijze Gandalf van mijn vriendengroep. Ik heb hulp nodig. Op naar Rosmalen

Ik denk terug aan de complimentjes die ik in mijn gouden jaren ontving. Geen hockeymeisje in Amstelveen-Zuid die zich veilig waande voor mijn babyface. Om. Op. Te. Eten. Gewoon. Ik kijk in de spiegel en vergelijk wat ik zie met die vroegere adonis. Met een ernstig gezicht bestudeer ik mijn ernstige gezicht. Shit. Mijn broer en vriendin hebben gelijk. Sluipenderwijs ben ik uitgegroeid tot de Oude Wijze Gandalf van mijn vriendengroep. Ik heb hulp nodig. Op naar Rosmalen.

In de trein richting Noord-Brabant lees ik mij in over het fenomeen van gezichtsgymnastiek. Ik lees dat vooral vrouwen vanaf een zekere leeftijd op deze workshop af komen. Maar dat mannen, zelfs onder de veertig, meer dan welkom zijn. Een stralend gezicht is fijn voor iedereen. Ik lees over Petry Huisman, het stralende gezicht achter Superstralend. Over hoe zij zelf al ruim tien jaar haar gezichtspieren fanatiek traint. Altijd en overal. In de file, tijdens het wachten voor stoplichten, in bad, voor of na het tandenpoetsen. Zelfs in de rij in de supermarkt. En hoe zij, dankzij deze methode, toch wel meerdere keren per week een jaar of vijf jonger wordt geschat.

Benieuwd naar de rest van het artikel? Bekijk 'm in de nieuwste Panorama of check het via Blendle.