Enkeltje Oranje: de laatste trein van Ronald Koeman

Lichaamstaal zegt veel, zo niet alles. In 2018, toen Ronald Koeman Dick Advocaat opvolgde als bondscoach van Oranje, spoot er niet alleen vuur uit zijn ogen tijdens zijn eerste persconferentie, maar spatte ook het plezier van zijn gezicht. De druk was namelijk ver te zoeken.

Voor Koeman, die een paar maanden ervoor was ontslagen bij het Engelse Everton, viel er niks te verliezen bij Oranje. Na het misgelopen EK in 2016 faalde het Nederlands elftal ook om zich te kwalificeren voor het WK in Rusland, dus slechter dan zijn voorgangers kon hij het onmogelijk doen. En bovendien: er dreigde een gouden lichting door te breken met onder anderen Frenkie de Jong, Matthijs de Ligt en Virgil van Dijk die hij kon kneden tot een kampioensmachine. En ja, het woord wereldtitel viel, wat in de zaal met journalisten met net zoveel applaus als hoongelach werd ontvangen. Een wereldtitel? Met ambitie was weinig mis, maar het neigde ergens naar grootheidswaanzin en misschien wel naar bluf, zeker als je zag hoe belabberd het Nederlands elftal in de jaren daarvoor voor de dag kwam.

Hoe anders is zijn lichaamstaal vijf jaar later. Begin dit jaar, toen hij voor de tweede keer werd gepresenteerd als bondscoach, spoot er iets minder vuur uit zijn ogen. Sterker nog, zijn eeuwig guitige blik had ook iets schichtigs, alsof zijn benen door diezelfde journalisten van vijf jaar geleden bij zijn knieën zouden worden afgezaagd. Want zou hij nog steeds met gejuich worden ontvangen?

HOE ANDERS IS KOEMANS LICHAAMSTAAL VIJF JAAR LATER. TOEN HIJ VOOR DE TWEEDE KEER WERD GEPRESENTEERD ALS BONDSCOACH SPOOT ER IETS MINDER VUUR UIT ZIJN OGEN

Of zouden ze hem nog steeds kwalijk nemen dat hij in 2020, toen het EK waar hij zich met Oranje voor had gekwalificeerd werd uitgesteld vanwege de coronapandemie, iedereen in de steek liet en bij Barcelona aan de slag ging? Dat hij op de zoveelste trein sprong die hij niet mocht missen? Wat zouden die journalisten er nu van vinden dat hij met hangende pootjes weer terug naar Zeist kwam omdat zijn grote liefde Barcelona hem na anderhalf seizoen alweer aan de kant zette? Moest iedereen dat zomaar pikken?

Slimmigheidje KNVB

Natuurlijk werd de soep tijdens die presentatie in januari niet zo heet gegeten als die werd opgediend. Want dat was het slimme van de KNVB: die maakte in april vorig jaar, ruim een half jaar voordat Nederland met Louis van Gaal naar het WK in Qatar ging, al bekend dat Koeman Van Gaal zou gaan opvolgen na dat WK. Daar kon iedereen dan alvast aan wennen, zijn messen slijpen en zijn pen in azijn dopen zodat nu, aan de vooravond van de tweede termijn van Koeman, aan het begin van een kwalificatiecyclus voor het EK van volgend jaar, de plooien zouden zijn gladgestreken. Als die er al zouden zijn. Want was het eigenlijk niet logisch dat hij in 2020 naar Barcelona vertrok? Het coronaspook waarde rond, alles lag plat en niemand wist hoelang dat ging duren, ook niet wanneer er weer een groot voetbaltoernooi zou kunnen worden georganiseerd. En aangezien Koeman toch al meer dan de helft van de tijd in Barcelona woonde, waarom dan niet daar aan de slag?

Hoeveel schuim er ook op de bekken van zijn grootste criticasters stond, mensen die zich verraden voelden door Koeman die het Nederlands elftal net weer op de rit had: reden om Koeman nu al aan een vuurpeloton te onderwerpen was er niet. Want ook daar had de KNVB al rekening mee gehouden. Had Koeman net als in zijn vorige contract een clausule opgenomen dat hij weer op een trein naar Barcelona of naar een station mocht springen als de lokroep hem weer te groot werd? Simpel antwoord: nee.

Benieuwd naar de rest van het artikel? Bekijk 'm in de nieuwste Panorama of check het via Blendle.