Dakar is tweede thuis voor succesvolle Bornse motormiss Mirjam Pol

Nee, het is geen vetpot. Als amateursporter is het lastig om ervan rond te komen, dat weet Mirjam Pol (39) zelf als geen ander. Maar daar gaat het haar ook niet om. “Voor mij is er nooit iets anders geweest dan motorrijden. Op mijn vierde reed ik al op mijn eerste zijspanmotortje, ik kon nog niet eens fietsen. Mijn broer begon al op zijn derde.” Het hele gezin Pol uit het Twentse Borne is motorgek. Vader nam iedereen mee in zijn liefde, ook moeder Pol helpt achter de schermen. “Ze heeft een lichamelijke beperking, maar dat weerhoudt haar er niet van om mee te gaan naar de races. Nadat mijn vader overleed toen ik 12 jaar was, ging mijn moeder gewoon door. Ik bewonder haar doorzettingsvermogen. Ze zorgt er toch maar voor dat haar kinderen konden blijven rijden.”

Voor sommige kinderen is het een toekomstdroom om de wereldberoemde Dakar-rally te winnen. Mirjam Pol had dat eerst helemaal niet, maar het werd later wel haar doel. “Motorrijden vind ik geweldig en wat is er leuker dan de zwaarste race te rijden, ieder jaar weer? Dat kan niet altijd, want het kost echt veel geld. Van 2006 tot 2011 reed ik hem zelf. Ik was ook een aantal jaar mee als rijdersbegeleider, dat is handig met mijn ervaring. Aan de manier waarop de rijder aan kwam rijden, kon ik zien of het wel of niet goed was wat hij deed. Dan heb je een aantal mensen naast je staan en dan zeg ik: Hij heeft problemen, we moeten hem even opvangen. Dan kijken ze je verbaasd aan. Hoe weet jij dat? Tja, hij zit dan anders op de motor en dat zie ik door mijn ervaring en inzicht in het motorrijden. Ik heb alles meegemaakt, daarom voel ik aan wat zij voelen. Dat ik dan niet zelf mee kan rijden, doet wel pijn. Ik help die rijders wel, maar dit kan ik zelf ook. Hier had ik ook tussen moeten staan, denk ik dan.

Bedankt voor je aanmelding! Let op: je ontvangt binnen 10 minuten een mail om jouw e-mailadres te bevestigen.

Inschrijven

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Aan de andere kant is het geweldig om bij deze club te horen. Ik zeg tegen iedereen: als je ooit de kans krijgt om mee te gaan, of dat nou is als journalist, chauffeur of alleen om de tentjes op te zetten; dan moet je dat echt doen. Er heerst zo’n leuke energie en sfeer. In de assistentierol krijg ik wat meer mee van de rally dan wanneer ik zelf rij, want dan gaat er veel langs me heen.”

Zwaarste rally

Dakar is de zwaarste rally ter wereld, maar dat is precies wat Mirjam zo aanspreekt. “Daar moet ik het van hebben. Ik rij het liefst lange en zware etappes, duin op, door het zand. Over het algemeen zijn zandetappes voor Nederlanders goed, want als je hier bent opgegroeid in de cross ben je over het algemeen een goede zandrijder. We hebben hier niets anders, we hebben geen bergen en geen stenen, geen harde ondergrond. Onze crossbanen zijn allemaal van zand. Maar het is ook verschrikkelijk mooi rijden. Als je zelf rijdt, zie je dat minder, maar van de week zag ik nog beelden vanuit een helikopter die een auto filmde die een duin opging en dat lijkt dan maar door te gaan en door te gaan en door te gaan en door te gaan. Die was zo verschrikkelijk hoog. En dan denk je: ja, daar zijn wij ook overheen gekomen. Dat vind ik de mooiste etappes.

Die etappes zaten vooral in de tweede week van de rally, dit jaar. In de eerste week was het vooral harde ondergrond. Daar hadden we ook zandetappes, maar dat was een ander soort zand. Je hebt verschillende soorten, maar geef mij maar de droge woestijn.”

Benieuwd naar de rest van het artikel? Bekijk 'm in de nieuwste Panorama of check het via Blendle.