Vorige week, op Internationale Vrouwendag, veroordeelde de rechtbank in het Spaanse Malaga een man tot het betalen van zo’n 200.000 euro aan zijn ex-vrouw die compensatie eiste voor 25 jaar huishoudelijk werk. Want, zo stelde zij na hun scheiding in 2020: “Ik heb mij 25 jaar lang gericht op het huishouden en op het opvoeden van onze kinderen, zodat hij zich volledig kon richten op zijn eigen bedrijf (een sportschool, red.).” De rechter gaf haar gelijk en veroordeelde de man naast het betalen van die twee ton ook tot het maandelijks overmaken van 500 euro aan pensioen van de vrouw, en tot 1000 euro alimentatie voor de zorg van de twee kinderen.
Terecht? Daar laten wij ons niet over uit, maar het is wel toevallig dat wij 36 jaar geleden al eens een prijskaartje aan het huishoudelijke werk van vrouwen hingen. Want wat is nou de economische waarde van stofzuigen, de was doen en zelfs het hebben van seks, ten opzichte van als je het zou uitbesteden?
De BV Huisvrouw boekte een jaarwinst van 2323 gulden: ‘Jammer dat veelwijverij niet is toegestaan in ons land, want hier ontdekken wij een gat in de markt’
Je vrouw als bedrijf, compleet met een kosten- en batenoverzicht: onze toenmalige verslaggever Hans Auer durfde in 1987 al de knuppel in het hoenderhok te gooien. “Een huwelijk heeft nu eenmaal een debet- en een creditzijde.” We maakten destijds een vrij simpel rekensommetje: “Op grond van wat een gezinsverzorgster verdient, moeten we uitgaan van een gulden of 9 per uur. Volgens onderzoek (van het NIBUD, red.) besteedt een huisvrouw 42 uur en 9 minuten per week aan haar huishouden (afwassen 194 minuten per week, boodschappen doen 109 minuten enzovoorts). Per jaar werkt zij dus 52 x 42 uur en 6 minuten en dat is 2189 uur en 12 minuten in totaal. Stellen we de waarde van deze arbeid op 9 gulden per uur (wat in veel huishoudens knap beloond is als je de vuile ramen ziet), dan brengt voor de man haar huishoudelijk werk per jaar 19.702,80 gulden op.”
En dat terwijl het NIBUD had becijferd dat een vrouw per jaar gemiddeld 17.380 gulden ‘kostte’ aan bijvoorbeeld eten, energiekosten en kleding. Auer kirde van plezier: “Dan boekt de BV Huisvrouw een jaarwinst van 2323 gulden! Jammer dat veelwijverij niet is toegestaan in ons land, want hier ontdekken wij een gat in de markt.”
Ook seks had een economische waarde binnen het huwelijk, zei hij: “De waarde van seks moet vanuit economische en boekhoudkundige motieven gekoppeld zijn aan de tarieven in de bedrijfstak van betaalde seks. De gemiddelde beloning per geslachtelijke gemeenschap komt dan uit op 135 gulden. Volgens de statistieken doen de Nederlandse man en zijn echtgenote het 3 à 4 keer per week gedurende drie weken per maand, wat betekent dat de waarde van de seksualiteit per jaar mag worden gesteld op 16.524 gulden, op te voeren als een uitgavepost op de balans.” Misschien een leuke discussie thuis, voor als je vrouw weer eens staat te foeteren dat zij geen huishoudster is en jij weer staat te schreeuwen dat jij degene bent die brood op de plank brengt en niet zij. Prettige wedstrijd gewenst!