Heino, de Duitse schlagerkoning

Tien jaar geleden werd de wereld opgeschrikt door WikiLeaks van klokkenluider Edward Snowden, de moord op een fotomodel door Blade Runner Oscar Pistorius en het overlijden van Nelson Mandela. Maar dat alles verbleekte bij de groots aangekondigde comeback van schlagerkoning Heino. De man van de platinablonde coupe, het pikzwarte zonnebrilletje en de rollende r was zurück. Totaal onverwacht.

Wat acht jaar eerder een wunderbar afscheidstournee had moeten zijn, bleek dus helemaal geen afscheid. Nein, 2013 moest en zou (opnieuw) hét jaar worden van Heino. De stem van Duitsland. Volgens Duitsland. Eerst was daar Mit freundlichen Grüßen, Heino’s 26ste studioalbum. Dit keer geen vertrouwd schlagerfestijn, maar een experimentele uitspatting van rockcovers en punkprobeersels. Geluiden van Rammstein, Sportfreunde Stiller en Nena. Niks geen sentimentele kneiters over bergen en maagden, maar gewoon snoeiharde beukers en elektrische gitaren.

Een rockende Heino, zat men daar nou echt op te wachten? In Duitsland wel dus. Nog voor de officiële release was Mit freundlichen Grüßen de succesvolste Duitse plaat in jaren. En daar bleef het niet bij. Nein nein. Diezelfde zomer stond Heino alweer te rocken op het podium van ’s werelds grootste heavymetalfestival. Niet schreeuwend met ontbloot bovenlijf, maar gewoon, als Heino. In skinny jeans, leren jack, zwarte coltrui en, natürlich, die funky zonnebril. Die hij trouwens niet enkel draagt voor die übercoole look, maar vooral vanwege zijn uitpuilende ogen, die weer het gevolg zijn van een vervelende auto-immuunziekte.

Afijn, Heino lijkt nu dus al een poosje helemaal zurück. Compleet met Heino-mobile: een gitzwarte Mercedes S-klasse limousine mét blondharig schedellogo op de motorkap. En Heino-mokken, met daarop de leus: ‘Heino rockt Deutschland.’ Jetzt geht’s los!

DE RETE-POPULAIRE HEINO WORDT OOK VAAK GEASSOCIEERD MET NATIONALISME EN DE VERHEERLIJKING VAN EEN UITGEKOTSTE DICTATOR. U WEET WEL, DIE MET DAT SNORRETJE

Knuffelopa met pensioen

Iedereen blij. Nou ja, bijna iedereen. De bands die zichzelf terughoorden op Mit freundlichen Grüßen vonden het namelijk maar niks om zo ineens te worden ‘ge- Heinood’. “Laat deze knuffelopa in godsnaam zijn pensioen omarmen,” riepen de gedupeerde rockers in koor. Of, in de woorden van Axel Schulz, manager van een van die gecoverde rockbands:

“Helaas kan ik er niets aan doen dat deze idioot onze nummers schaamteloos heeft veranderd.” Voor de goede orde: in Duitsland mag iedere Jan Schwanz een coverlied opnemen en uitbrengen, mits tekst en melodie in ere worden gehouden. Wie zijn materiaal dus gekopieerd ziet door, pak ’m beet Nena, kan weinig anders doen dan zich vereerd te voelen.

In het geval van Heino ligt dat toch net ietsje anders. De stem van Duitsland mag dan wel retepopulair zijn, in eigen land wordt die stem ook vaak geassocieerd met racisme, verregaand nationalisme en zelfs de sporadische verheerlijking van een zekere, uitgekotste dictator. U weet wel, die met dat snorretje. “We gaan Heino’s versie van ons nummer nader bekijken om er zeker van te zijn dat hij binnen het kader van de regels is gebleven. Hij heeft een paar nummers in zijn repertoire die racistische ideeën lijken te verheerlijken,” aldus een van de gecoverde rockers. De punkers van Die Ärtze gingen nog verder en dreigden met gerechtelijke stappen. Moet je net Heino hebben. De routinier heeft wel voor hetere vuren gestaan. “Jarenlang heeft men met mij de spot gedreven. Nu toon ik het jonge volk eens wat ik van hun liedjes maken kan,” beet hij van zich af.

Pure jaloezie, zo oordeelde Heino nog maar eens in de Frankfurter Allgemeine Zeitung. “Deze bands verdienen een aardige duit aan mijn album, ze moeten gewoon hun mond houden. En als ze zich bezoedeld voelen door het geld, zijn er genoeg ziekenhuizen en kindertehuizen waar ze het aan kunnen schenken.”

Benieuwd naar de rest van het artikel? Bekijk 'm in de nieuwste Panorama of check het via Blendle.