Het talent
Als kleine Jutta weer eens onophoudelijk liep te stuiteren door het ouderlijke huis in ’s-Gravenzande, dan waren haar ouders vaak ten einde raad. “Ga sporten, we kunnen je energie niet aan!” riepen ze dan. “En kom pas naar huis als je wat rustiger bent!”
Jutta, derde kind uit een tuindersfamilie – ze heeft een oudere en jongere zus en een broer – bleek een onuitputtelijke bron van energie. ‘Bommetje’, noemde vader Ruud haar vroeger, omdat ze zo ongelofelijk veel power heeft. Sport was een dankbare uitlaatklep voor de kleine Jutta. Leerdam speelde acht jaar hockey, deed aan turnen, maar haar grote liefde vond ze pas toen ze 11 jaar oud was. Toen schreef ze zich in bij de ijsclub van Pijnacker.
“Ik begon uiteindelijk met schaatsen omdat mijn vader het een leuke sport vond,” zei Leerdam in gesprek met Body&Fit, waar ze brand ambassador is. “Hij wilde dat zijn kinderen konden schaatsen, zodat we dat allemaal samen konden doen in de winter. Ik vond het echt leuk om mezelf elke keer beter te zien worden.”
Leerdam kreeg de smaak te pakken. “Na een jaar of twee schreef ik me in voor wedstrijden. Ik won veel als junior, en werd gevraagd voor de provinciale ploeg. Ik werd Nederlands en Europees kampioen in mijn eerste jaar. Ik wist niet dat ik dat kon, maar het was leuk om te winnen.”
Behalve haar talent, waarmee Leerdam kracht koppelt aan een goede schaatstechniek, komt ook haar eigengereide karakter naar boven als kind. Dat blijkt wel als Leerdam als tiener gevraagd wordt naar haar doelen. “De meesten uit haar team hadden een doel als: ik wil 500 meter in 43 seconden schaatsen,” bracht vader Ruud in herinnering bij Omroep West. “Jutta niet, die schreef gewoon op dat ze olympisch kampioen wilde worden. De coaches waren het daar niet mee eens, het moest wel een ‘haalbaar’ doel zijn. Maar ze heeft het nooit aangepast, en dat hoort ook bij hoe Jutta is: ambitieus, en ze vaart haar eigen koers. Ben je het er niet mee eens? Jammer dan.”
De hardrijdster
Leerdam kwam in 2022 heel dicht bij haar grote doel: ooit olympisch goud winnen, De Westlandse werd op de 1000 meter tweede, een halve seconde achter de Japanse Miho Takagi, die het olympisch record aan flarden reed. Zilver bleek het hoogst haalbare voor Leerdam. Het was, zeker gezien haar toen nogal turbulente privéleven (waarover later meer), een puike prestatie. Wat voor gevoelens ze zelf precies had na haar zilveren plak? “Nou, in het begin was ik niet echt tevreden,” bekende Leerdam tegenover de fitboys en fitgirls van Body&Fit. “Ik wilde een betere race schaatsen. Ik wilde me voldaan voelen, alsof ik alles had gegeven wat ik had. Maar ik struikelde bijna. Er ging iets mis in de bocht. Ik zei toen tegen mezelf: als je hier geen goud uithaalt, dan haal je zilver. Ga gewoon door. Na de race belde ik mijn familie, en ze waren zo trots. Het deed me denken aan toen ik een klein meisje was. Ik wilde altijd al meedoen aan de Olympische Spelen, en nu heb ik een medaille. Het duurde dus even voordat ik besefte hoe blij ik er eigenlijk mee was. Ik heb nu geen goud gehaald, maar ik ben nog jong. Ik heb nog tijd.”
En zo is dat. Leerdam telt nog maar 24 lentes. Haar palmares is nu al bijzonder indrukwekkend. Eind vorig jaar, in het Canadese Calgary, presteerde ze iets unieks: als eerste Nederlandse vrouw ooit won ze voor de vierde keer op rij een wereldbekerwedstrijd over 1000 meter. De kilometer is by far haar favoriete afstand. Leerdam werd al Nederlands, Europees en wereldkampioen op de kilometer. Maar gretig blijft ze: “Ik wil een wereldrecord en een olympische gouden medaille. Ik zal pas tevreden zijn als ik olympisch kampioen word.” Alle pijlen zijn nu gericht op de Olympische Spelen van 2026 die gehouden worden in Italië.
Benieuwd naar de rest van het artikel? Bekijk 'm in de nieuwste Panorama of check het via Blendle.
- PRO SHOTS