Radio-veteraan Jeroen van Inkel: 'Ik werd vervelend, ging drugs gebruiken...'

Hoe komt het dat jij je houdbaarheidsdatum nog niet hebt bereikt?

“Ik luister kritisch naar mezelf en pas mijn stijl hier en daar een beetje aan. Bij Radio 538 sprak ik voor elke show door de telefoon een gesprekje in als zijnde Glen Matsu Matsu, een Surinaamse jongen die op Curaçao woonde. Tijdens de uitzending belde ik als mezelf met deze Glen, zodat het leek alsof we echt met elkaar belden. Glen was heel stereotiep: vet accent, altijd vragen of er nog lekkere blonde wijven in de buurt waren, dat werk. Ik had in Amsterdam veel Surinaamse vrienden, dus ik kon die gasten redelijk nadoen. Luisteraars vonden dat hartstikke leuk en geinig, maar zoiets zou ik nu niet meer kunnen doen.

Dan word ik gecanceld.”

Heb je in die veertig jaar als dj nooit gedacht: ik ga iets anders doen?

“De liefde voor muziek is een tijdje weggeweest toen ik bij de commerciëlen werkte. Ineens kreeg ik te maken met een music director die alles bepaalde wat ik in de show deed. Hij gaf me een playlist die ik moest draaien. Ik heb me lange tijd verzet tegen dat stringente beleid: door de volgorde van liedjes om te draaien, er een ander nummer in te gooien of er iets uit weg te laten. Dat werd compleet niet gewaardeerd, bij Veronica FM werd er zelfs gedreigd met ontslag. Toen ben ik maar een beetje aan mijn stutten gaan trekken, want dat is blijkbaar hoe het systeem werkt bij commerciële zenders. Er zijn dj’s die helemaal niet weten wat ze draaien, maar gewoon graag een programma willen maken. Dat is niet erg, maar dat is een andere manier van radiomaken. Ik heb dj’s van Qmusic die tijdens de uitzending van de Q-top 1000 gilden dat Stairway to Heaven van Led Zeppelin een stomme plaat is, moeten uitleggen dat het een icoon is en dat het dus logisch is dat het nummer bovenaan de lijst staat. Het is een ander niveau.”

‘De liefde voor muziek is een tijdje weggeweest toen ik bij de commerciëlen werkte. Ik kreeg te maken met een music director die alles bepaalde’

Behoor jij tot de grootste dj-talenten die Nederland heeft voortgebracht?

“Ja.”

Dat klinkt niet erg bescheiden... “Je moet jezelf de beste vinden als je deze richting kiest, anders heb je niet het goede uitgangspunt.

In principe is het niet handig om dat publiekelijk uit te spreken, maar door de jaren heen heb ik wel gemerkt hoe mensen op mij reageren. Als ik in retrospectief kijk naar alle dingen die ik over mezelf heb gelezen en gehoord, dan durf ik wel te stellen: ja, ik hoor bij een van de grootste dj-talenten van ons land.”

Wat is jouw grootste kracht?

“Bescheidenheid? Haha, grapje.

Ik kan redelijk met mijn tijd meegaan. Gek genoeg zeggen sommige mensen dan: jaaa, maar je stijl is heel erg jaren 80. Dat is een soort vooroordeel dat de ronde doet. Maar als ik luister naar Barend van Deelen van 3FM of Domien Verschuuren van Qmusic, dan maken zij een programma op de manier waarop ik dat ook doe: met audiograpjes, jingles, verwijzen naar een plaat die ergens over gaat. Die stijl is helemaal mijn stijl. Gerard Ekdom hetzelfde verhaal: hij is zelfs begonnen als een kopie van Jeroen van Inkel. Er zal iets van de jaren 80 in zitten, maar ik denk dat de manier van radioprogramma’s maken zoals ik dat nu doe juist van deze tijd is.”

Best knap voor iemand van 61 jaar. Hoe voelt die leeftijd?

“Kut. Ik zou mijn linkerbeen geven om weer 30 te zijn. Op die leeftijd ben je nog verrast, er gebeurt meer, je bent bezig om van alles te bereiken. Dat heb ik altijd leuk gevonden.”

Benieuwd naar de rest van het artikel? Lees het in de nieuwste Panorama of bekijk het op Blendle.