Haalands honger: de Noorse kannibaal snakt niet alleen naar doelpunten

Engelse tabloids hebben zelden moeite om hun pagina’s te vullen, maar iemand als Erling Braut Haaland maakt het hun wel héél makkelijk tegenwoordig. Niet omdat hij, zoals voetballers in Engeland ooit tot kunst verhieven, elke avond straalbezopen uit de nachtclub rolt met aan elke vinger een opgedirkte stoeipoes, maar omdat hij als spits van Manchester City net zo makkelijk doelpunten scoort als dat hij ademt.

En als je aan de lopende band scoort – twintig goals in zijn eerste twaalf wedstrijden voor Manchester City – ben je populairder dan wie dan ook. En als je populair bent, is elke stap die je zet nieuws en ruikt elke scheet lekker, al durven we daar in het geval van Haaland wel een paar vraagtekens bij te zetten.

The Sun publiceerde vorige week een verhaal over de documentaire Haaland: The Big Decision, die momenteel op Viaplay te zien is.

De kop boven het verhaal was:

‘Haa-nibal the Cannibal’. De verwijzing naar kannibaal Hannibal Lecter, het hoofdpersonage in The Silence of the Lambs, was niet eens zo vergezocht. In de documentaire, waarin de Noorse oudvoetballer Jan Åge Fjørtoft op bezoek gaat bij Haaland in Manchester, komt uitgebreid het dieet van de superspits aan bod, en dat bestaat niet uit een paar bruine boterhammen met kaas en af en toe een banaan. Zijn koelkast en diepvries zien eruit als die van een seriemoordenaar die zijn slachtoffers eerst vermoordt en daarna in stukken zaagt om vervolgens hun ingewanden te koken en in te vriezen voor latere consumptie. In het geval van Haaland zijn het natuurlijk geen menselijke ingewanden, maar die van een koe.

Fjørtoft: “Wat is dit?”

Haaland: “Hart.”

Fjørtoft: “En dit?”

Haaland: “Lever.”

Het gezicht van Fjørtoft zien we niet, anders hadden we ongetwijfeld een diepe frons in zijn voorhoofd gezien, maar het gezicht van Haaland blijft keurig in de plooi: “Ik ben erg begaan met mijn lichaam, zeker als het op eten aankomt.”

Koeienhart en -lever

Als je Erling Haaland nog nooit op een voetbalveld hebt gezien, zou je eerder denken dat je te maken hebt met een stripfiguur met een karikaturaal hoofd dan met misschien wel de populairste voetballer van dit moment. Alles aan hem is atypisch. Hij ziet er slungelig uit, maar is oersterk. Hij oogt houterig, maar is zo fijnbesnaard als een Stradivarius. En dan heeft hij ook niet de meest intelligente oogopslag van alle voetballers die we kennen, maar is hij waarschijnlijk slimmer dan welke speler dan ook. Flegmatiek zou je kunnen zeggen, maar vooral ook voetbalintelligent, anders leg je niet zoveel ballen in het mandje terwijl je de minste balcontacten van iedereen hebt tijdens een wedstrijd.

En ook al zo atypisch: hij heeft alle uiterlijke kenmerken van een puber die de hele dag op de bank ligt te playstationnen en die leeft op energiedrankjes en fastfood, maar ook dat is dus verre van de waarheid. Hij eet dus koeienhart en -lever alsof het een smakelijke Big Mac is, maar hij weet dat hij door alle fosfor, ijzer en magnesium in die organen sterker wordt dan van zo’n druipende burger. Daarnaast drinkt hij eigenlijk alleen maar water. Niet direct uit de kraan, maar uiteraard eerst gefilterd.

Was dat het? Natuurlijk niet.

Meneer duikt ook graag à la Wim Hof in een ijsbad en schijnt voordat hij naar bed gaat ook een blauwe bril te dragen zodat hij beter slaapt. Extremen die je eerder zou verwachten bij een gezondheidsfreak als Cristiano Ronaldo, maar hij is dan ook precies degene van wie Haaland het kunstje heeft afgekeken. Toen hij afgelopen zomer voor 60 miljoen euro van Borussia Dortmund naar Manchester City verkaste, zocht hij dan ook vrijwel meteen het keukenpersoneel van zijn nieuwe club op. “Jullie worden mijn favoriete mensen,” zou hij tot hilariteit van iedereen in het spelersrestaurant hebben gezegd.

Bij de Noorse club Molde FK, waar hij onder trainer Ole Gunnar Solskjaer zijn debuut maakte op het hoogste niveau, herinneren ze hem trouwens ook als een jongen met een gezonde eetlust, zien we in de Viaplay-docu. “Haaland was altijd degene die het dichtst bij het buffet zat,” zegt zijn voormalige fysiektrainer. Toen hij binnenkwam woog hij 73 kilo, maar na een jaar telde gaf de weegschaal maar liefst 20 kilo meer aan.

Haaland over die anekdote: “Ik eet als een paard en de Noorse gehaktballetjes waren lekker.”

Benieuwd naar de rest van het artikel? Lees het in de nieuwste Panorama of bekijk het op Blendle.