Seriewinnaar Frank Jager heeft de grootste prijzenkast van Nederland

"Ik weet niet waar we moeten beginnen.” Frank Jager heeft zich duidelijk voorbereid op onze komst, getuige alle mapjes, oude foto’s en losse papiertjes met aantekeningen die voor ons liggen, uitgestald op de eetkamer in zijn woonkamer. Allemaal memorabilia van zijn uiterst lucratieve carrière als prijzenjager. “Ik heb zoveel gewonnen. Als ik daar weer aan terugdenk, komt dat heerlijke gevoel van winnen weer helemaal omhoog borrelen.”

Zijn ogen glunderen. Het is alweer een poosje geleden dat Frank de voor hem zo vertrouwde tinteling van winnen voelde. Of ‘winteling’, zoals de meester der slogans dat euforische gevoel zelf doopte. “Ik was op een gegeven moment wel verslaafd aan winnen, ja. Maar op een prettige manier. Een verslaving is toch iets negatiefs, waar mensen én hun omgeving last van ondervinden. Dat is, in die twaalf jaar waarin ik 248 prijzen binnensleepte, geen moment het geval geweest. Integendeel: mijn vrouw, kinderen en vrienden genoten er juist met volle teugen van mee. Veel prijzen heb ik gedeeld en ik heb er een heel aantal weggegeven.” Frank is nu al twintig jaar met ‘prijsvraagpensioen’, maar van de ‘media-tsunami’ die hij de afgelopen maanden over zich heen kreeg, is hij nog maar net bijgekomen. Aanleiding voor die hernieuwde interesse in het onvoorstelbare succesverhaal van Frank is zijn onlangs verschenen boek: De Prijzenjager. “Ik vond een boek de mooiste manier om dit prachtige hoofdstuk uit mijn leven af te sluiten,” zegt Frank, terwijl hij een exemplaar vasthoudt. Hij is zichtbaar trots op het eindresultaat, vol plaatjes van zijn winnende inzendingen en tips voor andere gelukszoekers. “Dit is de kers op de taart.” Op de sierlijke kaft poseert de tien jaar jongere pensionado uit Driebergen-Rijsenburg tussen de reischeques. “Hoe ik in 12 jaar 248 prijzen won,” luidt de prikkelende ondertitel. “In dit boek heb ik alles prijsgegeven. Mijn technieken, mijn aanpak, mijn geheimen. Dat is vrij uniek, volgens mij. De meeste prijswinnaars vertellen daar nooit iets over.”

Hengeluitrusting

Zijn allereerste prijsvraag maakte Frank op zijn 13de. “Dat was voor Riedel Frisdranken. De opdracht luidde: maak de zin Ik vind Riedel... met vier woorden af. Ik vind Riedel een verrukkelijk verkwikkende drank, bedacht ik. Bingo. Daar won ik een luxe hengeluitrusting mee, mijn eerste prijs. Toen die man aan de deur stond om mij dat pakket te overhandigen, voelde ik mij bijzonder gelukkig.”

Toch zou het na die primeur pakweg veertig jaar duren voordat Frank zich opnieuw aan een prijsvraag waagt. “Ik was er in de tussentijd niet echt mee bezig,” legt hij uit. “Totdat er een pikante actie voorbijkwam, waarbij je een slogan moest bedenken voor de condooms van Durex. Durex doet het met een glimlach, stuurde ik op. Kort maar krachtig. Een paar dagen later ontving ik een brief. Gefeliciteerd! U heeft een vakantie in het Hilton Hotel in Londen gewonnen! Nou, dacht ik, dit is een lucratieve manier om wat bij te verdienen.”

Al snel volgde de tweede vakantie. Een zevendaagse cruise naar Zweden, na een gewonnen slogan voor het knäckebröd van Wasa. “Een schot in de roos, want Zweden is mijn vaderland. Om daar dan met een winactie heen te varen: wow. Dat was echt onvergetelijk.”

In korte tijd twee keer als winnaar uit een prijsvraag rollen en gratis op vakantie. Voor de meesten van ons klinkt twee keer geraakt worden door bliksem als een waarschijnlijker scenario. Puur geluk. Frank ziet dat heel anders. Sterker nog: winnen was voor hem lange tijd niets minder dan ‘logisch’. “De jury’s konden meestal niet om mijn inzendingen heen,” zegt hij.

“Niet per se omdat mijn teksten zo goed waren, maar vooral omdat mijn manier van inzenden enorm opviel. Ik schreef die slagzinnen dus niet alleen maar op een gewoon papiertje. Zo’n kale slogan redt het niet. Stel je maar eens voor: een jurypanel, met voor hun neus een tafel met duizenden inzendingen. Ontelbaar veel slagzinnen die allemaal doorgespit moeten worden. Dan moet je wel extra aandacht opeisen, wil je kans maken, toch? Daarom stuurde ik opvallende kunstwerkjes in. Met daarop die slogans. Voor Durex bracht ik bijvoorbeeld de tekst met plakletters aan op een stukje triplex, en daarbij ook nog een spiegeltje. Voor die prijsvraag van Wasa ging ik nog verder. Van een Zweeds ansichtkaartje, dat er al een beetje uitzag als knäckebröd, bestelde ik er bij de drukker in Zweden nog eens veertig. Die plakte ik op een stukje triplex en figuurzaagde er vervolgens een volledig oorlogsschip uit van 40 bij 50 centimeter, met daarop de winnende tekst. Je moet het geluk wel een handje helpen.”

Ultieme uitdaging

Met die klinkende zeges was voor Frank een nieuwe passie geboren. “Ik houd ervan om mijzelf met mijn creativiteit te profileren. In winacties vond ik de ultieme uitdaging. Het maken van een prijsvraag is minstens zo belangrijk als het winnen van een prijsvraag.”

Met een gezonde bezetenheid ging Frank begin jaren negentig aan de slag. Huis-aan-huisbladen, kranten, tijdschriften, alles speurde hij af voor winacties en prijsvragen. “Ik wist precies waar ik moest zoeken naar de volgende prijsvraag. Mijn vrouw maakte in het weekend de cryptogrammetjes en dan was ik bezig met winacties.”

En winnen deed Frank, telkens weer. Als ik hem vraag naar zijn winpercentage pakt hij een willekeurige agenda uit de oude doos erbij. “Zie hier, een overzicht van al mijn inzendingen in het jaar 2000.33 keer deed ik mee aan een prijsvraag, daarvan won ik er 22. Ik won vaker wel dan niet. En dan hebben we het niet over reepjes chocola of placemats, hè?”

Benieuwd naar de rest van het artikel? Lees het in de nieuwste Panorama of bekijk het op Blendle.