Ron P.: de verknipte seksmaniak

Oude bekenden en vroegere collega’s omschrijven Ronald Ron P. (1975) als een verknipte seksmaniak die alles bij elkaar liegt en zijn rare gedrag wijt aan zijn ‘kankerlijer van een vader’, die hem als kind stelselmatig mishandeld zou hebben.

Terwijl twee onschuldige Puttense zwagers in 1995 tot tien jaar cel veroordeeld worden voor de moord op Christel Ambrosius (23) in Putten op 9 januari 1994 – wat als de Puttense moordzaak bekendstaat – verhuist Puttenaar Ron P. kort hierna naar Delft om een nieuwe start te maken.

Bedankt voor je aanmelding! Let op: je ontvangt binnen 10 minuten een mail om jouw e-mailadres te bevestigen.

Inschrijven

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Tien jaar later, als de zwagers al vrijgesproken zijn, moet Ronald na de zoveelste mishandeling van zijn vriendin, dna afstaan. Hij wordt voor dit ‘huiselijk’ geweldsmisdrijf in 2005 veroordeeld. Drie jaar later is er een match met het spermaspoor dat op het lichaam van de stewardess Christel Ambrosius is gevonden. Ron P. wordt opgepakt. Eenmaal in de cel laat hij tegenover een medegevangene los dat hij nog een meisje vermoord heeft, in Rijswijk: Anneke van der Stap die in de nacht van 11 op 12 juli 2005 vermist raakt.

Op zondag 9 januari 1994 fietst Christel Ambrosius (23) naar het huis van haar oma aan de Driewegenweg in Putten. Een oom van Christel heeft haar rond 16.15 uur nog in de buurt zien fietsen. Eenmaal bij het huis blijkt haar oma vertrokken te zijn. Christel wacht kennelijk haar grootmoeder op, want als die twee uur later, rond etenstijd, terugkomt, treft ze haar kleindochter dood aan. Ze is verkracht en vermoord.

Tijdens het politieonderzoek dat onmiddellijk gestart wordt, vindt het forensisch team één spermadruppel en twee haren op haar bovenbeen. De politie doet buurtonderzoek en vraagt getuigen zich te melden. Wandelaars melden zich en weten te vertellen dat er die zondagmiddag een oude Mercedes met vier vrienden in het bos reed. Het Puttense viertal rijdt wel vaker rond. Ze drinken wat en laten een hond uit.

Als de mannen aangehouden en uitputtend verhoord worden, beschuldigen ze het ene moment elkaar en ontkennen ze het andere moment de jonge stewardess verkracht en vermoord te hebben. En ook al is het aangetroffen sperma van geen van de mannen, worden twee van hen, de zwagers Wilco Viets en Herman du Bois, in staat van beschuldiging gesteld. Justitie redeneert dat het sperma niet van de verkrachter is maar van een eerder contact. Voorlopige conclusie is dan dat er geen zaadlozing heeft plaatsgevonden, maar dat de verkrachter de al aanwezige zaadcellen wel mee naar buiten ‘gesleept’ zou hebben.

Uiteindelijk worden de zwagers eind december 1994 door de Zutphense rechtbank veroordeeld voor de moord op en de verkrachting van Christel Ambrosius. Het vonnis wordt in het hoger beroep bevestigd door het gerechtshof in Arnhem en later nog door de Hoge Raad.

Een gestolen pistool

Maar er zijn vragen over deze zaak. Misdaadjournalist Peter R. de Vries en oud-korpschef Jan Blaauw vinden met name die ‘sleeptheorie’ reden genoeg om de kwestie opnieuw te onderzoeken. Volgens Blaauw zouden ‘de mannen bekennende maar aantoonbaar valse verklaringen afgelegd hebben om van het gezeur af te zijn’. Hij komt tot de conclusie dat de Twee van Putten het slachtoffer zijn van scoringsdrift van justitie.

Als een gynaecoloog later verklaart dat justitie aan de haal is gegaan met de ‘sleeptheorie’, die geenszins te bewijzen is, en advocaat Geert-Jan Knoops in 2001 een revisieverzoek indient bij de Hoge Raad, oordeelt die dat er reden is om de zaak te heropenen. In 2002 spreekt het hof van Leeuwarden de Twee van Putten alsnog vrij. Na ruim 6,5 jaar onterecht vastgezeten komen de zwagers in 2002 eindelijk uit de gevangenis. Ze hebben dan twee derde van hun onterechte straf erop zitten. Vanaf dat moment is de Puttense moordzaak weer onopgelost, totdat er dus in 2008 een dna-match gevonden wordt met Ron P., die in 2005 dna moest afstaan.

Sporen die naar Ron P. leiden zijn de spermadruppel op het bovenbeen van Christel, maar ook zaadcellen in onder andere de vagina, sporen in het nagelvuil van het slachtoffer en een bloedvlekje dat is aangetroffen aan de binnenkant van de spijkerbroek die ze aanhad. Eenmaal met zijn dna geconfronteerd, ontkent Ron P. niet dat de sporen van hem afkomstig zijn. Maar, hij ontkent wel dat hij haar verkracht en om het leven gebracht heeft. Hoe is het dan toch mogelijk dat zijn dna op haar aangetroffen is? Ron P. verklaart dat hij tot de dood van Christel zes of zeven maanden een geheime relatie met haar heeft gehad. Zo geheim dat niemand in Christels omgeving daar enige weet van heeft.

Benieuwd naar de rest van het artikel? Lees het in de nieuwste Panorama of bekijk het op Blendle.