Peetvader Greg Remmers & zijn zonen: een moordfamilie

De bovenverdieping van een restaurant wordt speciaal voor je geopend als je tegen het personeel zegt dat je met meneer Remmers hebt afgesproken. Dat maakt het plaatje van de Godfather compleet. Hij is voor veel mensen ook echt een peetvader: naast zijn eigen kinderen heeft hij meerdere aangenomen zoons en dochters.

Met zijn eerste vrouw krijgt Greg Remmers – geboren in Soerabaja en na omzwervingen door heel Europa op zijn 10de in Vinkeveen terechtgekomen – drie zoons: Andy, Jesse en Davy. Zij groeien op in een flat aan de Talingenlaan in Vinkeveen. Zoon Jesse wordt in 2013 veroordeeld tot een levenslange gevangenisstraf in het Passageproces voor zijn betrokkenheid bij meerdere liquidaties. Die zaak loopt nu in hoger beroep. Met andere vrouwen krijgt Remmers later nog meer kinderen, van wie zoon Yayzin, nu 8 jaar oud, de jongste is.

Als Andy, Jesse en Davy nog jong zijn zit hun vader, die in totaal 27 jaar vastzat, vaak in de gevangenis. Dat komt hun opvoeding niet ten goede, helemaal niet wanneer hun moeder aan de drugs raakt. De jongens zijn op zichzelf aangewezen. Ze hangen veel rond in snackbars in de buurt, waar ze vrienden maken die vervolgens de deur bij hen thuis platlopen.

Greg: “Hun moeder was er nooit. Die kinderen waren echt asociaal aan het worden in de periode dat ik vastzat, daar ben ik erg van geschrokken.”

Pas wanneer er een nieuwe vrouw in beeld komt, wordt het er wat rustiger. Vriendjes van vroeger herinneren zich dat als Greg Remmers wel thuis was, hij hen en zijn kinderen overlaadde met cadeaus en geld. Zij vonden dat fantastisch, al zagen ze dat hij ook een andere, veel hardere kant had. Zo moesten zijn kinderen op een vechtsport, omdat ze voor zichzelf moesten kunnen opkomen.

Danny K. en Jesse

Als we een lijstje maken van personen die hem ‘pa’ noemen, of ooit hebben genoemd, komen we uit op minstens acht namen. “Maar het kunnen er ook meer zijn.” Remmers zelf weet niet waarom mensen zo graag bij hem willen horen. “Ik ben meestal dertig of veertig jaar ouder dan zij, ik ben maar een ouwe – sorry voor het woord – lul.”

Tijdens een van de gesprekken op de bovenverdieping van het restaurant is ook Mounir aanwezig. Hij wil niet met zijn echte naam genoemd worden, maar hij is een van de mensen die Greg Remmers ziet als zijn vader. Zijn eigen vader werd doodgeschoten toen hij 20 jaar oud was, en ook hij kent het criminele milieu als zijn broekzak. Hij leerde Greg rond 2006 in de gevangenis kennen. In eerste instantie vond hij vooral diens eten lekker, maar later verdiepte hun contact zich. “Dat hij mijn vader is geworden kwam vanzelf. Daar kies je niet voor, dat gaat automatisch,” vertelt Mounir. “Ik kan heel wild zijn met gezag, maar die ouwe brengt rust en balans. Hij is een wijze man, heeft veel meegemaakt.” Als we het lijstje afgaan, zien we een terugkerend patroon: Greg die zich ontfermt over jongens die ofwel een slechte band met hun eigen vader hebben, of een beetje de buitenbeentjes zijn. Net als bij de maffia, waarbij de leden zichzelf familie noemen, wordt ook de groep rond Greg Remmers The Family genoemd.

De eerste bekende figuur die als pleegzoon wordt opgenomen is crimineel Danny K., die eerder dit jaar werd veroordeeld in het Andesproces. Hij werd er samen met Willem Holleeder en vechtsporter Dick V. van verdacht een criminele organisatie te runnen die zich bezighield met witwassen, bedreiging en geweld. K. kreeg vierenhalf jaar cel. Vlak voor zijn veroordeling spraken we hem, en hij vertelde uitgebreid over zijn jeugd, die hij voor een deel doorbracht bij de familie Remmers. Na de scheiding van zijn ouders, toen hij 7 jaar oud was, woonde hij bij zijn moeder, die de eindjes maar net aan elkaar kon knopen. Danny was bevriend met Gregs tweede zoon Jesse, met wie hij vaak rondhing op straat. Danny K.: “Op een gegeven moment liep het niet meer zo lekker thuis, toen ben ik een tijdje bij Greg Remmers in huis gaan wonen. Dat was een leuke tijd. Greg zorgde goed voor zijn kinderen.”

Remmers zelf herinnert zich die periode nog wel. “Hij was een jaar of 8 toen hij bij ons in huis kwam. Maar hij en Jesse waren veel weg hoor; ze haalden altijd kattenkwaad uit."

'Mijn kinderen waren echt asociaal aan het worden in de periode dat ik vastzat, daar ben ik erg van geschrokken'

Danny K. blijft nog lang bevriend met de familie Remmers, ook als hij er allang niet meer woont. Volgens Fred Ros, kroongetuige in het hoger beroep van het Passageproces, hebben Greg Remmers en Danny K. ooit nog samen een overval gepleegd. Maar over eventuele gezamenlijke criminele werkzaamheden laat Remmers niets los. Ook over het feit dat de twee elkaar nu niet meer spreken wil hij niks zeggen. “Maar ik mag hem nog steeds erg graag,” laat hij weten. “Ik zou binnenkort wel weer eens met hem om de tafel willen zitten.”

De moorden van Moppie

Halverwege de jaren tachtig is Moppie R. kind aan huis in Vinkeveen. Hij is het zwarte schaap van zijn eigen familie, maar voelt zich thuis bij de familie Remmers, waar hij via zijn vriendschap met Gregs derde zoon Davy terechtkomt. Hij hield er al wel wat criminele activiteiten op na, maar pas als hij bij The Family ook de vier jaar oudere Jesse leert kennen, rolt hij het ‘echte’ criminele milieu in. In 1993 zijn hij en Jesse volgens de rechtbank verantwoordelijk voor drie moordpartijen en twee mislukte aanslagen, waarbij vijf doden vallen in zes weken tijd. Moppie is dan pas 21 jaar oud. Jaren later wordt Moppie, net als Jesse, tot levenslang veroordeeld voor zijn aandeel in deze moorden. Volgens Greg klopt er niets van die veroordeling: Moppie en Jesse zijn geen (huur)moordenaars, en hij vindt het vervelend als mensen dat schrijven. Moppie belt hem regelmatig op vanuit de gevangenis.

Remmers: “Hij zegt dan: Pa, kun je even wat voor me uitzoeken?” Remmers haalt een papier tevoorschijn waarop allerlei telefoonnummers, namen en termen staan gekrabbeld. “Laatst ben ik erachter gekomen dat een telefoonnummer dat aan Moppie wordt gelinkt helemaal nog niet bestond in de periode waarvan justitie zegt dat hij het gebruikte. Daarom ben ik ook zo’n pain in the ass voor justitie, omdat ik alleen maar kwaad aan kan richten. Maar ik probeer te helpen waar ik kan.”

Rick en Peppie

‘Lieve Rick,

Veel te vroeg heb je afscheid genomen. Je was als een zoon, broer en vriend. We zullen jouw aanwezigheid missen, maar we hopen dat je nu rust hebt.

Liefs, Familie Remmers’

Een overlijdensadvertentie in De Telegraaf, januari 2008. De Rick in het bericht is Rick Holshuijsen, een oud-freefighter uit Monnickendam die meerdere malen vastzat wegens geweldsdelicten. Greg Remmers leert hem in 2003 kennen in de gevangenis. Holshuijsen is absoluut geen lieverdje, maar Greg ontfermt zich over hem. “Het klikte meteen tussen ons. Op een gegeven moment mocht hij naar het halfopen (een minder streng gevangenisregime aan het eind van de detentieperiode). Normaal gesproken krijg je een uur of vijf de tijd om je spullen te pakken voor je daarheen wordt gebracht. Rick had er heel lang naar uitgekeken, hij wist dat het eraan zat te komen. Maar hij kreeg pas een half uur van tevoren te horen dat hij zou worden opgehaald, dat ging hij nooit halen. Toen sloegen bij hem de stoppen door. En hij was beresterk, hè. De bewaking vroeg mij om hulp. Hij stond tegen de muur aan, helemaal in een waas. Hij was aan het schreeuwen: Pa, ik kan niet weg! Ik heb nog nooit iemand zo gezien. Uiteindelijk heb ik hem bij zinnen gebracht en ervoor gezorgd dat hij de volgende dag alsnog naar het halfopen kon. Toen we allebei vrij waren, is hij ook bij mij gekomen, hij zag mij als zijn vader.” In die tijd komt ook Peppie de V. bij The Family terecht, een harde tante die voor niets of niemand terugdeinst. Ze zat onder meer vast voor een gewelddadige gewapende overval en drugshandel.

Voor een vriendin moest ze ooit een auto ophalen bij Remmers, zodoende leerden zij elkaar kennen. Na het ophalen van de auto doet Peppie jarenlang ‘klusjes’ voor hem. Zo halen zij en Rick Holshuijsen op 25 januari 2008 hun peetvader op van Schiphol. Ze brengen hem thuis en spreken af dat ze elkaar de volgende dag weer zullen ontmoeten. Greg: “Dat was om twaalf uur ’s middags. Ze brachten me naar huis. Ik zei tegen hen: Ik ben doodop, ik bel jullie later. Beloof me één ding: ga naar huis, morgen hebben we een heel belangrijke dag.” Maar de twee gaan niet naar huis. Ze gaan naar café Familia, een kleine kroeg aan de Kamperfoelieweg in Amsterdam. Waarom Rick Holshuijsen die avond een handgranaat bij zich had, weet niemand. “Hij snoof heel veel,” vertelt Greg, die midden in de nacht wakker wordt gebeld met het nieuws dat er ‘iets’ is gebeurd in de Familia. Het verhaal gaat dat Holshuijsen in een bui van agressie de handgranaat midden in het café heeft laten afgaan. Volgens Greg zit het anders: “Hij had de pin eruit getrokken, en wist niet meer hoe hij die erin moest krijgen. Op het moment dat hij naar buiten wilde lopen om het ding weg te gooien ging het licht uit, en struikelde hij. Daardoor ging de granaat af, en vervolgens werd hij neergeschoten door een andere bezoeker.”

Hoe het ook zij: de granaat gaat midden in het café af. Peppie duikt boven op een van de bezoekers om haar te beschermen tegen de granaatscherven, en raakt zelf gewond aan haar arm. Terwijl veel anderen zwaargewond raken – sommigen missen een been of een oog – wordt Holshuijsen met negen kogels doorzeefd. Hij is daarmee de enige die het die avond niet overleeft. Dat Peppie een harde is blijkt wel: zij verschijnt de volgende dag gewoon op de afspraak met Greg Remmers, haar arm in het verband.

Fred en George

Familievetes zijn van alle tijden, daar ontkomt ook The Family niet aan. In dit geval gaat het om de vete tussen de Hilversumse criminelen George van Dijk en Fred Ros. George van Dijk leert Greg Remmers al in 1985 kennen in de Bijlmerbajes. Hij kijkt ontzettend tegen hem op. “In de nor verrichtte ik voor hem werkzaamheden door schulden te incasseren,” schrijft Van Dijk in zijn boek Leven achter de Tralies. “Het ging meestal om gok- of drugsschulden. Dat ging er niet zachtzinnig aan toe. Ik liep dan naar iemands cel, zette de gettoblaster zo hard mogelijk en sloeg de persoon tot gort. Remmers was mij dankbaar voor de hulp en was altijd goed van betalen.” In de jaren negentig zit George een lange gevangenisstraf uit voor het doodsteken van zijn vriendin. “Greg is meer dan goed geweest voor mij, ook voor mijn vrouw en kinderen, ik had een hele close band met hem, ik beschouwde hem als mijn peetvader.”

De twee houden jarenlang nauw contact; Greg regelt zaken voor George en andersom. Van Dijk gaat ervan uit dat hij, als hij vrijkomt, aan de slag kan bij de groep van Remmers. Hij kijkt er jaren naar uit. Van Dijk: “Remmers had me beloofd dat ik zijn vaste bodyguard kon worden wanneer we beiden vrij zouden zijn.” Maar als George vrijkomt, komt Remmers weer vast te zitten. Terwijl Van Dijk van alles voor Remmers regelt, leert die in de gevangenis intussen Fred Ros kennen.

Ros heeft het niet zo op Van Dijk. Hij zegt hierover in zijn kluisverklaringen: “Toen heb ik alleen tegen Greg gezegd: Luister, alle respect, als jij met die man in zee wilt gaan, dan trek ik me terug, want ik zie daar niets in. Ik bedoel, hij had een meisje vermoord en nou, daar zag ik niet zo veel in. Ik zeg: En dan zit ik straks naast die man in een auto en dan kan ik voor hem de dingen, de kogels, opvangen, terwijl ik er niks mee te maken heb. Dus ik zeg: Ik wil niks met die man te maken hebben. Hoe jij dat verder oplost moet je zelf weten.”

Met een machinegeweer

Halverwege 2002 staat iedereen weer buiten, en met oud en nieuw nodigt Greg Remmers wat mensen uit voor een bijeenkomst in de Amsterdamse Powerzone. Fred Ros is erbij, net als George van Dijk en Jesse. George van Dijk over die avond: “Greg zei dat de zaken er anders voor lagen dan voorheen. Hij wilde met pensioen gaan. Maar voordat hij daarvan kon gaan genieten, moest er een aantal zaken geregeld worden. Hij voegde eraan toe dat ik voor het moment beter bij mijn vrouw en kinderen kon blijven.”

Greg moet die avond eerder weg dan de rest, omdat hij met een enkelband loopt. Als hij weg is, zegt Fred Ros tegen George dat hij nu de vertrouweling en opvolger is van Remmers. Het is een klap in het gezicht van Van Dijk, die zich al jaren verheugde op een plek in The Family en zich ontzettend aan de kant gezet voelt. Hij stuurt Remmers een boze brief met daarbij een foto van zichzelf, waarop hij met een machinegeweer staat. De tekst erbij luidt: ‘Als je oorlog wil, kun je ’t krijgen.’ In de brief moet vooral Fred Ros het ontgelden. Remmers zegt hierover: “Ik had helemaal niks met Fred afgesproken, nooit en te nimmer. Ik had alleen gezegd dat ik de handdoek in de ring gooide, en tegen George dat hij lekker bij zijn vrouw en kinderen moest gaan zitten. Ros liegt alles aan elkaar.”

Maar Remmers hoort pas veel later wat er allemaal is gebeurd, en Ros wordt opgenomen in de familie. Hij ondertekent zijn brieven zelfs met ‘Fred RR’; als de politie hem later vraagt waar dat voor staat, zegt hij: “Ja, zal zijn dat hij mij een zoon vond. RR: de achternamen van mij en van Greg.”

George van Dijk stuurt Greg een brief met een foto van zichzelf met een machinegeweer. 'Als je oorlog wil, kun je 't krijgen'

Achteraf gezien maakte Remmers daarmee een grote fout. Meerdere mensen geven aan dat ze hem al hadden gewaarschuwd voor Ros, maar dat zag hij niet zo. Hij is dan ook als een van de weinigen echt verbaasd als blijkt dat Ros jaren later, na een veroordeling tot dertig jaar celstraf in Passage voor de moord op kroegbaas Thomas van der Bijl, maar ook voor het voorbereiden van een liquidatie op George van Dijk, een deal met justitie sluit: in ruil voor strafhalvering vertelt hij alles wat hij weet over zijn vroegere handlangers. Voor George van Dijk betekent het dat hij na lange tijd eindelijk revanche kan nemen: hij kan zijn loyaliteit aan de familie Remmers laten zien. “En Fred Ros ontmaskeren als grote fantast en gore leugenaar,” zo schrijft hij in 2015 op de website www.misdaadjournalist.nl, een paar maanden voor hij bij het hof gaat getuigen tegen Ros. In een interview met Panorama had hij eerder al beloofd dat hij Ros, mocht die ooit vrijkomen, bij de poort zal opwachten en kapotmaken.

Tussen de familie Remmers en George is alles inmiddels weer goed gekomen, zo blijkt ook uit het bericht op de website, dat hij afsluit met: “Jessie, old soldiers never die... Blijf jezelf, alles komt goed!! George van Dijk, aangenomen zoon van je vader Greg. So long brother.”