Lekker knuffelen met koeien

Al zestien jaar lang spuit ik elke dag, ononderbroken, het luchtje Cool Water van Davidoffin mijn nek.

Maar vandaag is anders. Vandaag kijk ik twijfelend in de badkamerspiegel naar het flesje in mijn hand. Over enkele uren lig ik in een weiland, intens te knuffelen met een koe. Hoe dat zo is gekomen, daar kom ik straks uitgebreid op terug. Nu eerst de onmogelijke beslissing maken: twee of drie spuitjes van mijn favoriete luchtje, of toch maar een keertje overslaan? Gaat de koe die straks in mijn armen ligt dit luchtje wel waarderen? Of stoot dat beest mij juist af door alle heftige chemicaliën? Een blauwtje lopen bij een grazende Big Mac, dat nooit. Hoe aantrekkelijk wil ik mijzelf überhaupt maken voor een vrouwelijk rund? Even knuffelen prima, maar teugelloos ondergespoten worden door een bomvolle uier wil ik koste wat kost voorkomen. Ik zal er wel veel te veel over nadenken, maar feit is dat deze eigenaardige knuffelworkshop nu al veel bij mij losmaakt.

Rollebollen in hooibalen

Met één spuitje Cool Water in mijn nek reis ik naar de Achterhoek. Tussen het schilderachtige natuurschoon en slaperige dorpjes rond het Gelderse dorpje Hengelo vind ik boerderij den Branderhorst. Het welkomstbordje op de oprit vermeldt niks over de mogelijkheid om hier liefdevol koeien te vertroetelen. Integendeel. “Vers Vlees!”, “Beef Burgers: volgens traditioneel recept!” en “Entrecote, biefstuk en bieflappen.” Dat runderen hier lang niet alleen maar geknuffeld worden, moge duidelijk zijn.

Op het eeuwenoude erf van boerin Anne-Marie Pelgrum heerst een gemoedelijk vakantiesfeertje. Jonge gezinnen genieten van de Achterhoekse rust in de vijftien luxe safaritenten rond een grasveldje pal naast de boerderij. Aan de andere kant van de traditionele werkplekken bouwde de familie nog eens drie moderne houten vakantiehuisjes. Midden op het erf drinkt een jong stelletje witbiertjes op het zonovergoten terras. In de avond wordt het eigen vlees op de grote barbecue gegaard. “Als boer moet je tegenwoordig meer kunnen dan alleen koeien houden en melk verkopen,” vertelt Anne-Marie tijdens een korte rondleiding. “Wij zijn een kleine boerderij met maar dertig koeien. Daar kom je niet van rond. In de tijd van de gulden verkochten wij een liter melk voor 80 cent. Tegenwoordig is dat 37 cent. Wij zouden graag uitbreiden, maar door alle regels van nu wordt dat ons onmogelijk gemaakt. Daarom werk ik drie dagen per week in de apotheek, runnen wij ook een zorgboerderij en organiseren wij workshops.” Haar man Eddy rijdt verderop voorbij op zijn tractor. Naast hem zit een vakantieganger die straks zelf even een rondje op het robuuste voertuig mag maken. Anne-Marie en Eddy runnen, naast hun boerderij, een heus entertaintmentprogramma. Thema: het boerse leven. “Koeien melken, kippen aaien, ponyrijden, rollebollen in hooibalen. Het kan hier allemaal,” vertelt de boerin met gepaste trots. De pittoreske boerderij overeind houden is voor Anne-Marie en Eddy niet alleen van financieel belang. “Mijn man is het vijfde geslacht van de familie Pelgrum, die hier al sinds 1860 koeien melkt. Nu is het aan ons om deze kleine boerderij in stand te houden. Zelf groeide ik ook op in een boerenfamilie en daarom vind ik het belangrijk om bezoekers het echte boerderijleven te laten zien. Van het imago van de boer is nog maar weinig overgebleven. Ik denk dat mensen uit de grote stad er goed aan doen om met eigen ogen te komen kijken wat wij precies doen en waarom dat zo belangrijk is.”

'Voel maar hoe het lichaam van de koe langzaam op en neer deint. Ga daar vooral in mee. Je zal merken dat je tot rust komt'

Een harde kopstoot

In die strijd voegden Eddy en Anne-Marie tien jaar geleden hun nieuwste wapenfeit toe aan hun entertainmentpakket: knuffelen met koeien. Wat is dat nou weer? dacht ik toen ik mensen tegen koeien aan zag schuiven. “Toch hebben Eddy en ik het zelf direct geprobeerd. Wij vonden het zo leuk dat we dit meteen zelf wilden organiseren.”

De merkwaardige bezigheid wordt al langer bedreven in Nederland, maar kwam pas in de laatste jaren op de radar van het grote publiek.

De BBC, Chinese persbureaus en Indiase kranten wijdden al volledige reportages aan de typisch Hollandse hobby. Bij tientallen boerderijen kon er voor een paar tientjes geknuffeld worden met het grazende vee. En toch hebben de meeste boeren hier niks mee, vermoedt Anne-Marie. “Voor veel boeren is een koe gewoon een melkmachine, een bron van inkomsten. De gemiddelde boer gaat hooguit tegen zijn koe aan zitten om ’m in de gaten te houden tijdens het kalveren. Maar zijn koeien echt knuffelen, om zelf tot rust te komen, dat zie je niet zo vaak.”

Toch blijkt er een behoorlijke markt voor: campinggasten, dagjesmensen, kinderen, bejaarden, buitenlandse toeristen, bedrijfsuitjes, vrijgezellenfeestjes; het knuffelende publiek op den Branderhorst is zo breed als de uitgestrekte weilanden rond de boerderij. Hier kan het hele jaar door geknuffeld worden. In de koude wintermaanden mogen de runderen omhelsd worden in de stal, met handschoenen aan en sjaals om. In het hoogseizoen beleeft de boerderij topdrukte, soms met dagelijkse knuffelsessies. “Soms komen er dertig man tegelijk.”

Benieuwd naar de rest van het artikel? Lees het in de nieuwste Panorama of bekijk het op Blendle.