Rasartiest Sven Hammond: 'De sidekick van Matthijn van Nieuwkerk, what the f*ck!'

Kunnen jij en je baard nog over straat?

(Lacht) “Zeker wel, maar na de laatste uitzending van Matthijs Gaat Door was ik nog niet de hoek om of ik werd herkend door een vrouw die bijna adem tekortkwam toen ze mij zag en vertelde hoe fantastisch zij het programma vond. Ook leuk: Hugo de Jonge die onze foto op zijn Instagram-account deelt.”

Bedankt voor je aanmelding! Let op: je ontvangt binnen 10 minuten een mail om jouw e-mailadres te bevestigen.

Inschrijven

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Dé Hugo de Jonge?

“Absoluut. Vond ik zelf ook verrassend. Ik was nog niet zo lang geleden te gast bij Op1, waar hij die avond ook aanschoof. Zoals dat dan gaat: voor die uitzending zeg je alle gasten even gedag, dus De Jonge ging ook iedereen af. Toen hij mij zag, riep hij opeens: Hé Sven Hammond! Wat leuk! Bleek dat hij al mijn muziek kende, en zijn broer trouwens ook, want samen luisterden ze naar mijn platen. Voor ik het wist, hadden we nummers uitgewisseld om de gemaakte foto te delen. Vond ik toch een beetje de omgedraaide wereld. Maar wel leuk!”

Wat zo’n programma als Matthijs Gaat Door al niet kan doen.

“Zij vroegen mij op precies het goede moment. Net als de agenda van andere artiesten was ook die van mij leeg door de pandemie, de plaat die ik vóór corona al grotendeels had opgenomen, zat ik maar in mijn studio af te mixen, maar op een gegeven moment dacht ik wel: dit gaat niet nog heel lang goed.

Ook ik moet elke maand weer aftikken. En toen opeens: triiiing!”

Matthijs van Nieuwkerk!

“Nee, de muziekredactrice. Dat Matthijs door de NPO was gevraagd of hij een zaterdagavondshow wilde doen, wat toen nog strikt geheim was. Een show met veel muziek en mooie verhalen van oudere artiesten, dat was de basis. Of ik de band van de show wilde vormen. Eeeh… ja! Huisband van de zaterdagavondshow, kom maar op! Ook nog eens met niet één, maar met twee drummers, dat was de wens van Matthijs. Ik dacht: ja hallo, hoe gaaf is dat! Ik had al ja gezegd, maar nu helemaal.

Ja, JAAA! Zo’n programma was er nog niet in Nederland, bij mijn weten. Echt cool.”

‘Dat contract ging dus niet door. Twee dagen voor kerst had ik geen rooie cent meer. Stond ik daar aan de kassa van de supermarkt: geen saldo!’

Was je verrast door dat belletje?

“Natuurlijk, maar Matthijs en ik kenden elkaar al van De Wereld Draait Door. Ik trad daar in 2009 voor het eerst op toen ik net mijn eerste plaat uit had. Helemaal zelf gefinancierd en zo: ik had zelf ook een plugger ingehuurd voor de promotie ervan. Ik zei tegen hem: We móéten naar De Wereld Draait Door. Dat bestond toen pas een jaar of drie. Dus die plugger zei: Weet je dat zeker? Is DWDD niet allang over zijn hoogtepunt heen? Grappig, met de wetenschap van nu. Het echte succes van DWDD moest toen nog komen. En als artiest kon dat je carrière maken of breken, zo simpel is het gewoon. Wat ik toen nog niet wist, is dat Matthijs van Nieuwkerk een ontzettende Hammond-fan is.

De eerste keer dat ik er was, ging hij helemaal uit zijn plaat. Meteen na de uitzending stonden we op nummer 1 in alle lijstjes. Ik verkocht gewoon een paar duizend platen in heel korte tijd.”

De Hammond is een nogal legendarisch orgel. Zo legendarisch dat je er maar meteen je artiestennaam van hebt gemaakt?

“Klinkt wel cool, vind je niet? Beter dan Sven Moog.”

Moog?

“Een Moog is minstens zo legendarisch als een Hammond-orgel. Het is de heilige graal onder de synthesizers. Dat apparaat waarmee ik op de foto sta is een Memory Moog. Weet je van wie die ooit was?”

Nou?

“Van Lee Towers! Ik zweer het! De loods waar mijn studio in zit, is voor een deel van Lee. Die gebruikte hij vroeger om al die grote decorstukken van zijn Ahoy-shows in op te slaan. Toen ik hier een jaar of twintig geleden repeteerde met de band van Anouk stond het hier vol mee. Een paar jaar later, toen ik uit de band was, kreeg ik een eigen studio naast het kantoortje van Lee. Heel af en toe stond de deur bij hem open. Op een dag keek ik daar naar binnen en zag daar dus die f*ckin’ Memory Moog staan. Nou, als je weet wat dat ding is, ga je wel even stuiteren, hoor. Legendarischer wordt het bijna niet. Moog is de godfather van de synthesizers: alles wat Herbie Hancock, iconische jazzpianist, en Stevie Wonder hebben opgenomen, allemaal Moog. Iedereen had een mini- Moog in de jaren 70, echt zo’n brute vette sound, maar zo’n Memory Moog waren eigenlijk zes mini-Moogs in één. Dat klinkt allemaal heel nerderig, maar ik ben dan ook een nerd als het daarop aankomt.”

Benieuwd naar de rest van het interview? Lees het in de nieuwst Panorama of bekijk het op Blendle.