Krokodillen grillen - Panorama test exotisch BBQ-vlees

Mocht u zich de komende tijd storen aan het grote aantal herhalingen op National Geographic: excuses daarvoor. De dieren zijn op. Op het aanrecht van grillmaster Kraats (in het dagelijks leven hoofdredacteur van dit smakelijke blad) ligt zo veel exotisch vlees dat je er een avondvullende natuurdocumentaire mee zou kunnen vullen. En een avondvullende barbecue. Want de gemiddelde Hollandse barbecue mag dan nog altijd vol liggen met worsten, hamburgers, speklappen, drumsticks en van die eigenaardige procureurlapjes (welk geluid maakt een procureur eigenlijk?), maar exotisch vlees is in opkomst.

Op de website van het Belgische bedrijf Natural Food Online (‘De wereld op je bord!’) bestelden we volstrekt legaal een halve dierentuin. De volgende zaterdagmorgen stond de vleeskoerier op de stoep met 500 gram zebrasteaks, 500 gram bizonsteaks, 750 gram kangoeroefilet, een kilo krokodillenwangen en een 700 grams kameel tomahawk. Ook de python (11,45 euro per 200 gram) zagen we in gedachten al opgerold als een verse worst op ons gloeiendhete rooster liggen, maar navraag leerde dat het vlees van de wurgslang zich slecht laat barbecueën. Niets zo irritant als een taaie slang. Maar dat mocht het enthousiasme van ons testpanel niet drukken. Het samenstellen daarvan ging sneller dan ooit. Moest er voor het testen van alcoholvrijbier eerder nog serieus met sancties worden gedreigd om een jury te kunnen samenstellen, dit keer was het dringen geblazen.

Bedankt voor je aanmelding! Let op: je ontvangt binnen 10 minuten een mail om jouw e-mailadres te bevestigen.

Inschrijven

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Om half negen ’s morgens ging de uitnodiging de deur uit. Nog voor negen uur was Panorama’s exotisch vleespanel compleet.

Broodje kangoeroefilet

(6,89 euro per 250 gram)

Meer dan 70 procent van al het Australische kangoeroevlees wordt geëxporteerd (opmerkelijk genoeg vooral naar Rusland). Aboriginals waren van oudsher gek op kangoeroe, met name op de staart, maar de moderne Australiërs eten steeds minder kangoeroe. Hoewel de dieren bij bosjes worden afgeschoten om hun aantallen te controleren en een plaag te voorkomen, kom je het vlees op menukaarten Down Under zelden tegen. Des te meer in hondenvoer. Dat heeft vooral een emotionele oorzaak. De kangoeroe is wereldwijd hét symbool van het land en om daar nou je tanden in te zetten, daar hebben de Ozzies weinig trek in. Maar aan de kwaliteit van het vlees zal het niet liggen. Integendeel: het vlees van wilde kangoeroes is biologisch, bevat weinig verzadigde vetten en zit vol ijzer.

Maar hoe smaakt het? Omdat niet elke thuiskok direct zal weten wat hij met een kangoeroefilet moet beginnen, zijn op de site van Natural Food Online verschillende recepten te vinden. Grillmaster Kraats liet zijn oog vallen op een broodje kangoeroe met een yoghurtdillesaus en cheddarkaas. Om het rode vlees optimaal tot zijn recht te laten komen, heeft het een nacht in de marinade gelegen. Na een paar minuten grillen wordt de kangoeroefilet medium geserveerd, als een biefstuk. Het vlees is opvallend sappig, mals en rijk aan smaak, al heeft de marinade daar ook een handje bij geholpen.

Nog voordat Kraats de kans heeft om er een broodje omheen te vouwen en er een lepel saus overheen te gooien valt ons proefpanel aan.

De kangoeroefilet wordt medium geserveerd, als een biefstuk. Het vlees is opvallend sappig, mals en rijk aan smaak

“Ik ben hier compleet ondersteboven van. Ik heb nog nooit zoiets geproefd,” stamelt eindredacteur Edwin Struis terwijl hij smakelijk zijn vingers aflikt. Voor de gelegenheid heeft hij een T-shirt met daarop een struisvogel aangetrokken.

“Als dit een plaag is in Australië, dan help ik ze er met alle liefde van af,” valt redactiechef Dennis de Vos hem bij.

“Dit is heel goed vlees,” concludeert grillmaster Kraats die in zijn leven meer kwaliteitsvlees door zijn handen liet gaan dan de gemiddelde keurslager. “Een soort ossenhaas, maar dan mét smaak.” Ook op een broodje valt de kangoeroe even later unaniem in de smaak. Een ontdekking.

Kameel-tomahawk

(28,20 euro voor 2 tomahawks van 700 gram)

De kameel-tomahawk is zonder twijfel het pièce de resistance van ons wildlifebuffet. De enorme vleeshomp aan het uiteinde van een flink stuk bot ziet er indrukwekkend uit. De Sahara of andere delen van Afrika heeft deze kameel nooit gezien. Net als de kangoeroe is hij afkomstig uit Australië. In het begin van de negentiende eeuw werden de dieren massaal naar Down Under verscheept, voornamelijk om daar dienst te doen als vervoermiddel.

Vele jaren later, toen de auto zijn intrede deed, werden de meeste dieren door hun eigenaar in vrijheid gesteld.

Dat bleek al snel geen handige actie. In Afrika wil een kameel nog weleens ten prooi vallen aan een leeuw of ander roofdier, maar in Australië kent de kameel zo goed als geen natuurlijke vijanden, waardoor het aantal wilde kamelen al snel schrikbarend steeg. Sindsdien hebben de Australiërs vooral last van de beesten. Boeren schieten ze in groten getale af om hun gewassen te beschermen.

Van al het vlees dat vandaag op het menu staat heeft de kameel veruit de meeste tijd nodig om te garen. Terwijl onze ogen ongeduldig het schermpje van de thermometer monsteren, waarop we de kerntemperatuur van het stuk kameel langzaam maar gestaag richting de gewenste 53 graden Celsius zien kruipen, slaat de meligheid toe. Om niet te zeggen: de ka-meligheid.

“Ik heb nog nooit kameel gegeten, wel gerookt. Soms meer dan een pakje per dag,” zeg ik.

“Ik heb een keer eerder kameel gegeten, maar sindsdien ben ik er een beetje huiverig voor. Ik kreeg er bultjes van,” zegt Struis. “En ka-meelwormen.”

“Waar zit de tomahawk van een kameel eigenlijk?” vraagt Dennis zich hardop af.

En waarom eten we niet gewoon de tenen? Ik was weleens benieuwd naar zo’n camel-toe.”

Na ruim een half uur langzaam garen bereikt de kameel de juiste temperatuur. Grillmaster Kraats gooit hem nog een paar minuten op hoog vuur om de buitenkant dicht te schroeien en dan is het tijd om onze tanden erin te zetten. Qua structuur en kleur houdt kamelenvlees het midden tussen rund- en lamsvlees. Het is sappig, ietwat zoet, maar zeker niet zo smaakrijk en mals als de kangoeroe. Op een kameel moet je flink kauwen. Daar staat tegenover dat je je zelden meer man voelt dan tijdens het afkluiven van een kameel-tomahawk.

Benieuwd naar de rest van het exotische experiment? Lees het in de test-special of bekijk het op Blendle.