Leonie ter Braak: ‘Er zijn wel tranen gevallen’

Hebben jouw kinderen jullie huis ook uitgezocht?

“Neeee, die zijn daar ook nog te jong voor. Ze vonden het wel prima. Wij geven dat niet uit handen, dit soort vraagstukken. Wat dat te gaat vind ik het des te knapper dat die ouders het wel durven. Het is nogal wat, ls je zo’n grote stap uit handen geeft.

Mijn ouders en mijn schoonouders zijn van een generatie die denken: waar heb je het over? Onder de arm die kinderen en verhuizen! Hoezo zijn kinderen de baas? Maar in deze generatie gebeurt het toch meer dat we overleggen.”

Zijn er echt mensen gek genoeg om dat te doen?

“Ja zoiets dacht ik ook. In het begin was ik sceptisch en dacht ik: wie gaat zich hier voor opgeven? Het liep ook wat stroef met de aanmeldingen, maar ik moet zeggen: we zijn nog steeds aan het draaien en ondertussen stromen ze binnen. Dat gebeurt vanzelf. Alle cases die we draaien zijn van mensen die zelf dachten: ‘dit is een oplossing voor onze situatie.’”

Het is dus blijkbaar wel een probleem dat echt leeft. Ouders die willen verhuizen maar de kinderen die het er niet mee eens zijn; verhuisplannen die daardoor in de ijskast gezet worden, omdat het zoveel gedoe oplevert met de kinderen. Zoveel discussie en zoveel tranen dat ze het hun kinderen niet meer willen aandoen.”

Er zijn ondertussen wel heel veel programma’s over verhuizen en verbouwen. Dacht je niet: daar zit niemand meer op te wachten?

“Nee, omdat ik heel duidelijk snapte dat die kinderen een hoofdrol krijgen. Ik had een beetje het idee dat het vooral een familieprogramma is en ik vind het heel leuk om met kinderen te draaien. Dat geeft een hele andere dimensie.

Als je in deze sector gaat denken: het is er al, dan moet je dit werk niet gaan doen, want eigenlijk is alles al bedacht en gemaakt. Het is meer een kwestie van: welke twist geef je eraan. Dat hebben we met dit programma gedaan. In het begin dacht ik: ’Is dit niet heel vergezocht? Werkt het wel? Gaan we niet naar een soort theaterstuk kijken?’ Maar na de eerste draaidag was ik eigenlijk heel erg gerustgesteld.”

Was het programma ook jouw ‘kind’?

“Nee, ik mag zelf graag dingen bedenken, maar deze kwam rechtstreeks van het productiehuis. Dat komt uit de koker van een formatontwikkelaar, die zelf volgens mij kinderen heeft en daarom op het idee kwam.”

'Als je in deze sector gaat denken: het is er al, dan moet je dit werk niet gaan doen, want eigenlijk is alles al bedacht en gemaakt'

En is het tot nu toe een beetje een succes?

"Nou, er zijn wel tranen gevallen. Er zit sowieso heel veel spanning bij die ouders. Aan het begin, als ik aankom met die cameraploeg is het nog: ‘oh leuk, een avontuur’, maar op het moment dat ze die handtekening zetten om de kinderen volmacht te geven zie je ze al wel beseffen: ‘dit is wel serieus’. Op het moment dat we dan op huizenjacht zijn geweest en ik feliciteer ze met hun net aangekochte woning, hebben zij nog geen idee wat ze hebben gekocht.

De budgetten variëren bovendien tussen de twee en zeven ton, dus die ouders liggen daar wel even wakker van.”

Zeven ton?!

“Ja joh, moet je voorstellen dat je zeven ton meekrijgt van je ouders. Elk bedrag is natuurlijk veel, drie ton, vier ton. Dat gaf ook wel een leuke kijk in de huizenmarkt in Nederland, want wat heb je in Amsterdam voor vier ton en wat heb je in Drenthe? Overal is het gekkenhuis. Dat hebben we dan weer niet mee met het draaien, want die huizenmarkt is helemaal oververhit.”

Is er voor de ouders nog een soort noodknop?

“Ja, zij hebben altijd drie dagen bedenktijd. Je hebt natuurlijk nog te maken met de juridische kant, dus als het echt moet kunnen ze wel terugtrekken. Dat moet; dat is wettelijk. Maar goed, als je die kinderen hebt laten kiezen en je bent het hele avontuur aangegaan en dan trek je je terug? Dan moet je wel van hele goede huize komen. Dat doe je niet zomaar, want dat wordt door je kinderen ook niet gewaardeerd.

Ben jij straks vaste prik bij het huizensegment? Samen met John Williams en Martijn Krabbé?

"Poeh, geen idee. Eerst maar eens kijken of het aanslaat. Daar hangt het natuurlijk helemaal vanaf. Dus als het een succes is, wie weet!"

Verder nog plannen? Je hebt laatst nog rotte vis gegeten bij Bas Smit.

"Ja jemig. Daar zat ik ook niet op te wachten hoor. Meine Güte! Lekker was het absoluut niet, maar ik heb niet overgegeven en dat is al heel wat. Vreselijk. Maar goed, of ik nog plannen heb? Ja, jeetje… Nou, wat me dan nog wel heel lang op mijn verlanglijstje staat is Maestro, omdat je daarbij iets leert. Aan de andere kant lijkt dat me ook wel heel moeilijk. Misschien ben ik wel heel slecht. Oh, en Het Perfecte Plaatje! Misschien dat nog wel het liefst, omdat ik lang in de wereld van fotografie heb geleefd als model. En ik vind in beeld denken ook altijd heel leuk. Daar leer je echt fotograferen. Dat is wel cool, dat je iets opsteekt, gratis en voor niets. Nou ja, je moet natuurlijk op televisie dan."

Kinderen kopen een huis is elke woensdag om 20.30 te zien op SBS6.