Verlinkt door een stille - zo krijgen undercoveragenten criminelen achter de tralies

Hoe Harry Potter voor gaas ging

Wie was de klos: Janus van W.

De dekmantel: een gezellig stelletje op de camping

Bedankt voor je aanmelding! Let op: je ontvangt binnen 10 minuten een mail om jouw e-mailadres te bevestigen.

Inschrijven

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Wanneer: 2006 tot en met 2009

Janus van W., door zijn uiterlijk ook wel Harry Potter genoemd, wordt gezien als een van de grootste drugsbazen van Europa. Goed voor de verkoop van een ton coke per week. Zelf zou hij ooit hebben gezegd dat hij voor elk levensjaar een miljoen euro cash zou bezitten; hij was op dat moment 47 jaar. Hij handelde in coke, hasj en pillen en deed rechtstreeks zaken met het Mexicaanse Sinaloa-kartel.

Opgegroeid op het kamp aan het Doolplein in Eindhoven belandt Janus vanaf het begin van de jaren negentig verschillende malen achter de tralies voor drugsmisdrijven. Zo wordt hij veroordeeld voor handel in softdrugs en het leiden van een criminele organisatie. Voor de smokkel van 860.000 xtc-pillen naar Australië krijgt hij in België zes jaar cel.

In 2006 start de Belgische justitie operatie Waterscheiding, een groot onderzoek naar de bende van Janus. Die woont dan in een houten chalet op camping Parelstrand in Lommel, net over de grens in België. Anders dan veel andere criminelen leidt Janus daar een sober leven. De Belgische politie besluit twee undercoveragenten in te zetten: Billy en Nina, die als een stelletje eenzelfde chalet op de camping betrekken, gekocht door de Belgische justitie. Heel voorzichtig proberen de twee toenadering te zoeken tot Janus. Billy doet zich daarbij voor als freelance schipper, wat de interesse wekt van Janus. Nadat de undercoveragent zogenaamd een boot van de Canarische Eilanden naar Engeland heeft gevaren, neemt Janus van W. Billy steeds meer in vertrouwen.

Twee jaar na de start van operatie Waterscheiding vertelt Janus dat hij onder de dekmantel van zeilwedstrijden regelmatig drugstransporten organiseert. Enkele maanden later vraagt Janus of Billy 400 kilo cocaïne kan smokkelen op een zeilboot en wat hij daarvoor wil hebben. Als Billy daarvoor 2500 euro per kilo bedingt, is de deal rond.

Op 14 juni 2009 zit omstreeks 11.30 uur een gemêleerd gezelschap aan de brunch in een partytent op vakantiepark Parelstrand. De avond daarvoor is er een feest geweest met een barbecue vanwege de verloving van Billy en Nina. De drank heeft rijkelijk gevloeid. Terwijl de gasten zich op het eind van de ochtend te goed doen aan broodjes en koffie denderen tientallen leden van een Speciaal Interventie Eskadron de partytent binnen. Verschillende feestgangers, onder wie Janus van W., worden gearresteerd. ‘Harry Potter’ wordt verdacht van onder andere de smokkel van 20.000 kilo cannabis, de handel in één ton amfetamine en de poging om 1100 kilo cocaïne in te voeren vanuit Zuid-Amerika.

Tijdens de rechtszaak tegen Van W. voert zijn advocaat aan dat zijn cliënt al heel snel in de gaten heeft gehad dat Billy en Nina undercoveragenten waren. “Hij heeft hun allerlei fantasieverhalen op de mouw gespeld,” aldus de Belgische raadsman. De vader van Van W. bevestigt het verhaal tegen de Belgische misdaadjournalist Joris van der Aa: “Wij wisten allang dat die Billy een politieagent was. Ik rúik ze gewoon. Janus wou die undercovers eens goed voor de gek houden. Ik heb hem nog gewaarschuwd: doe dat nou niet jongen, want straks geloven die Belgen dat nog ook.”

Uiteindelijk wordt Janus veroordeeld tot tien jaar cel. Hij is nog geen jaar op vrije voeten als de Nederlandse politie op verschillende plekken invallen doet. Het is klapdag van Operatie Trefpunt. Centraal in het onderzoek staat het verhuurbedrijf Party King in Best, vanwaaruit grootscheepse drugshandel gevoerd zou zijn.

Vijftig mensen worden opgepakt. Onder de verdachten bevinden zich ook Janus van W. en zijn zoon Richard. Die twee bevinden zich echter niet onder de grote groep arrestanten. Justitie denkt dat het tweetal naar Paraguay is gevlucht. Vader en zoon zijn al jaren van de radar.

22 schoten in 20 seconden

Wie waren de klos: Björn en Gjordan D.

De dekmantel: criminele Marokkanen

Wanneer: 2016

Café-eigenaar Ismaïl D. loopt op 12 juli 2016 in de Gladiolenstraat in Nijmegen als hij wordt gepasseerd door een Audi A8 met Belgische kenteken. Nadat de peperdure auto is gestopt, stappen drie indrukwekkende kleerkasten uit de Audi. Ze gaan dreigend om Ismaïl staan, die geen kant op kan. De cafébaas vertelt tegen Omroep Gelderland: “Ik kon mijn benen niet eens meer optillen. Ik begon te zweten, ik was gewoon doodsbang.” Een van de drie spreekt alleen Frans. “Hij zag eruit als een soort huurmoordenaar,” aldus Ismaïl. Het drietal vertelt de cafébaas die doodsangsten uitstaat dat ‘ze van de Marokkanen komen’. Eén van hen voegt er dreigend aan toe: “Luister Ismaïl, de volgende keer kom ik niet, dan komen andere mensen. Dan moet je weten dat je hele gezin in gevaar is.”

De drie willen weten wat er twee maanden eerder, op 9 mei 2016, precies is gebeurd in café Istanbul. Op die dag heeft er in het café aan het Malvertplein in Nijmegen op klaarlichte dag een bloedige schietpartij plaatsgevonden. Daarbij waren de Marokkaanse broers Najim en Othman Echarqui doodgeschoten. In twintig seconden werden 22 kogels afgevuurd. Een van de slachtoffers wordt geraakt in zijn hoofd, romp en linkerarm. De andere broer wordt getroffen in zijn romp en been.

Jaarlijks worden zo'n zeventig stiekeme operaties opgezet. De langste operatie duurde drie jaar.

Eigenaar Ismaïl is erbij. Hij was al een paar keer door de politie verhoord en ook al gewaarschuwd dat er vanuit de hoek van Marokkaanse slachtoffers represailles zouden kunnen komen. De drie uit de kluiten gewassen mannen die Ismaïl in een steegje bedreigen, willen met name weten waar de wapens zijn gebleven waarmee de fatale schoten zijn afgevuurd. De politie heeft inmiddels twee verdachten op de korrel: de broers Björn en Gjordan D. Ze zouden een hoogoplopend conflict hebben gehad met de slachtoffers over een partij geripte wiet. Een van de gebroeders Echarqui had al eens zwaaiend met een pistool voor de deur gestaan van een van de verdachten. Daarbij werd ook diens gezin bedreigd.

Als Ismaïl later aan de politie meldt dat hij op straat is bedreigd, reageert deze lauw. Een paar dagen daarop hoort de café-eigenaar dat de bedreigers undercoveragenten waren geweest. Hij is woedend en doet tevergeefs aangifte voor bedreiging. De rechtbank rechtvaardigt tijdens de rechtszaak tegen Björn en Gjordan D. de werkwijze van de WOD’ers. De undercoveragenten stellen in hun proces-verbaal dat Ismaïl D. tijdens de dreigende situatie in het steegje heeft gezegd dat beide broers hebben geschoten. Ismaïl zelf betwist dat. Zijn uitspraken worden echter wel meegenomen als bewijs. Björn D. wordt veroordeeld tot vijftien jaar cel; zijn broer verdwijnt voor zestien jaar achter de tralies. Ismaïl D. krijgt zes maanden cel voor het in het Maas-Waalkanaal gooien van de videoopnames van de schietpartij, gemaakt door beveiligingscamera’s.

Dit artikel verscheen oorspronkelijk in de Panorama van 22 mei 2019. Benieuwd naar de rest van het verhaal? Lees verder op Blendle.