'Ik was stand-in voor de echte Prince'

Je slentert in Amsterdam over de Wallen en wordt opeens afgeleid door een limousine waaruit een van de grootste wereldsterren aller tijden stapt. Het is een anekdote over Prince die stamt uit de jaren 90. De limousine die hem glijdend over straat naar een optreden brengt, is zo extreem lang dat het de ingehuurde chauffeur niet lukt in een smal straatje de bocht naar rechts te maken. Hinderlijk opgestelde paaltjes weigeren namelijk een stap opzij te doen. De chauffeur zet de limousine nog maar eens in zijn achteruit, probeert het opnieuw – en dat een keer of tien, totdat hij zo radeloos is dat hij roept: “Bekijk het maar!”

En dan gebeurt het. Dan zwaait de achterste deur van de limousine open en stapt in vol ornaat Prince Rogers Nelson uit. Tientallen toeristen, amper bekomen van het feit dat ze op een doodgewone dag opeens oog in oog staan met de zanger van de wereldhit Purple Rain, zijn er getuige van dat de meester zelf achter het stuur plaatsneemt en de limousine als een professioneel vrachtwagenchauffeur langs de paaltjes door de bocht stuurt.

Ze hadden hem tot veel in staat geacht, maar niet tot dit. Wat echter niemand in de gaten heeft, is dat de man die zo vakkundig de pedalen bedient Prince helemaal niet is. Het is gewoon Faar Douidi uit Leiderdorp, op weg naar een imitatieklus.

Gillende meisjes in Tokio

Zelfs zonder zich in paarse kanten blouses of achter een donkere zonnebril te verstoppen, vertoont Faar anno 2021 gelijkenissen met de man die hij al imiteert sinds hij nog lessen aardrijkskunde kreeg. Zijn gezicht lijkt op dat van de ster uit Minneapolis. Het is net alsof het familie is. Tegenwoordig pakt Faar gewoon een pruik uit de kast als hij wil dat zijn kapsel hetzelfde zit als dat van Prince, maar vroeger ging dat wel anders. In zijn jonge jaren liet hij zijn haar groeien en deed hij voor een optreden krulspelden in. Dat kostte veel tijd, maar zorgde er wel voor dat hij bijzonder veel op zijn idool leek. Zelfs zoveel dat het ook de echte Prince niet ontging. Rond 1992 werd Faar meerdere keren ingehuurd als zijn stand-in.

‘Na zijn dood wilde elke talk show me aan tafel hebben, in mijn Prince-outfit. Dat heb ik niet gedaan. Dat had ik respectloos gevonden’

Faar: “Overal waar Prince kwam, werd hij belaagd. Terwijl hij net als iedereen ook weleens een avondje de stad in wilde. Zonder al die fans achter hem aan.

Daarom werd ik ingehuurd. Als afleiding.

De fans moesten denken dat ik Prince was. Als Prince klaar was met optreden, werd ik door bodyguards naar een limousine geleid en stapte ik in. Even verderop stapte ik bij een hotel weer uit en zorgde ik ervoor dat ik gezien werd.

Nou, dan ging als een lopend vuurtje door de stad dat Prince in dat hotel sliep.

In een vloek en een zucht stonden er hordes fans op de stoep. Voor Prince was dat heerlijk. Die kon vervolgens gaan en staan waar hij wilde.” Faar herinnert zich een memorabele avond in Tokio. Om de aandacht af te leiden, zat hij deze keer in zijn Princeoutfit in de vipruimte van een chique discotheek. Binnen de kortste keren stond half vrouwelijk Tokio in de disco om te zien hoe hij aan de bar een bacootje dronk. Niet een van de gillende meisjes rook onraad. Totdat opeens de deur van de vipruimte openzwaaide en er door een misverstand nóg een Prince binnenstapte. De echte. Voor de fans was het even alsof ze dubbel zagen. Ook voor Prince zelf moet het vreemd zijn geweest, om oog in oog te staan met zichzelf. Maar erom lachen kon hij niet.

Benieuwd naar de rest van het artikel? Lees het in de nieuwste Panorama of bekijk het op Blendle.