Kggrkhwrggrrrr…
Hallo, Mark?
Kggrkhwrggrrrr… “Hallo?”
Mark! Zit je al op het water?
“Nee joh, ik ben bijna bij de ferry in Zuid-Spanje, slecht bereik. De komende twee dagen heb ik sowieso geen bereik, want dan vaar ik met de veerboot naar La Gomera. Gelukkig heb ik net nog een stukje geroeid op de parkeerplaats.”
Op de parkeerplaats?
“Zeker. Gewoon met zo’n roeimachine even de armen en benen losgeroeid. Ik roei waar ik kan, dus ook op de parkeerplaats. Dat moet ook wel als je zolang in de auto zit. Ik ben gisteren met een vriend in een busje gesprongen met de roeiboot erachter. Kai vliegt direct naar La Gomera.
Toch wel bijzonder hoor, zo’n bootje van 200.000 euro achter de auto. Ik had ’m natuurlijk kunnen laten verschepen naar La Gomera en daarna ook kunnen vliegen, maar wat als die roeiwedstrijd door corona zou worden afgelast? Dan staat dat ding daar. Moeten we niet hebben natuurlijk. Maar er is nooit sprake van geweest dat het niet zou doorgaan. De organisatie heeft altijd vertrouwen gehouden en sinds een paar weken is er groen licht. Ik heb er zin in!”
Zin in bijna 5000 kilometer roeien over de Atlantische Oceaan?
“Zeker weten. Ik heb het drie jaar geleden al gedaan, maar toch is dit nieuw voor mij. Nu roei ik namelijk niet in mijn eentje. Ik ben heel benieuwd hoe dat gaat.”
Nog sneller waarschijnlijk.
“Dat weet je niet. Drie jaar geleden haalde ik in mijn eentje viermansboten in, en kwam ik slechts één dag na de snelste boot binnen, ook een viermansboot die toen het absolute wereldrecord neerzette. Ik weet dat sommige topsporters beter in hun eentje presteren dan met anderen, maar Kai en ik zijn superfit en supergoed op elkaar ingespeeld. Dat moet ook wel als je een maand lang met elkaar op zo’n boot zit. Veel ruimte voor ruzie is er niet, letterlijk. Natuurlijk ga je je op een moment aan elkaar ergeren, aan de kleinste dingen, maar daarvoor hebben we al coaching gehad van een mediator.”
Een mediator? Dat klinkt als relatietherapie.
“We hebben geleerd dat je het gelijk moet zeggen als je je ergens aan stoort, dat scheelt een hoop. En we hebben ook een paar trucjes bedacht om elkaar te motiveren. Niet meteen je nest induiken als jouw roeibeurt erop zit, maar eerst eten bereiden voor de ander, dat soort dingen. Het klinkt gek, maar het is makkelijker om voor een ander te zorgen dan voor jezelf. Zeker op open zee. Toen ik dat solo-wereldrecord verbrak, roeide ik beurten van drie uur: geen seconde meer en geen seconde minder. Om dan te moeten stoppen om eten te bereiden is mentaal superzwaar. Als dat nu voor jou gedaan wordt, geeft dat toch weer een boost. We moeten het samen doen. Nu maar hopen dat we de wind en de stroming niet tegen hebben.”
Want anders?
“Dan kunnen we naar dat wereldrecord fluiten, maar daar denk ik niet eens over na: we gaan dat gewoon halen.”
Dat klinkt veelbelovend.
“Ik heb niet voor niks deze boot ontworpen en hier keihard voor getraind. Ik laat ook niks aan het toeval over. Ik bedoel: het zou me maar gebeuren dat ik op de ferry of op La Gomera opeens corona krijg. Ik ga niet zomaar ergens eten en ik draag zoveel mogelijk een mondkapje, geen gezeik. Tot nu toe gaat dat prima.
Van de week heb ik nog zo’n pcr-test gedaan, niks aan de hand.”
Op naar dat wereldrecord dus!
“Zeker weten. Als je elke shift roeit alsof het je laatste is, kom je al een heel eind.”
Tijdens deze wereldrecordpoging halen Mark en Kai via de Maarten van der Weijden Foundation zoveel mogelijk geld op voor onderzoek naar kinderkanker. Een bijdrage leveren kan op allerlei manieren, bijvoorbeeld door mee te doen met de Row 4 Cancer Roei Challenge. Meer info: www.markslats.nl.
- Eva Bloem