Bloederige kerstmoorden - de fatale kerstnacht van Chantal

Dinsdag 24 december 2019, kerstavond. In het Hengelose grandcafé De Twee Wezen aan het Burgemeester Jansenplein is het gezellig druk. Van corona heeft nog niemand gehoord. Met de feestdagen voor de deur nemen de gasten het er goed van en zet het personeel een extra tandje bij. In de keuken staat Chantal de Vries, een frisse meid van 27 uit Almelo. Ze werkt al een tijd als keukenhulp in het grandcafé. Veel mensen kennen haar als vriendelijk en nuchter. Geboren voor de horeca en altijd in voor een praatje. Nog even flink aanpoten en dan is het aan het personeel om zelf nog even van een gezellige kerstborrel te genieten. Niet veel later, even na middernacht, staart de 28-jarige Wim V. uit Hengelo een beetje wezenloos in zijn glas. Hij zit aan de bar van discotheek De Nul aan de Beekstraat, op nog geen drie minuten lopen van het grandcafé waar Chantal inmiddels aan haar afzakkertje is begonnen. In het hoofd van Wim V. spelen zich onheilspellende processen af. Niemand in de drukke discotheek ziet in hem een man die op het punt staat iets verschrikkelijks te doen. Getriggerd door een seksuele afwijking, een overdaad aan prikkels in zijn hoofd of gewoon berekenende moordlust; zijn exacte drijfveer weet op dat moment nog niemand.

Er breken minuten aan waarin de speling van het lot allesbeslissend is. Een extra afzakkertje voor Chantal, een struikelpartij voor Wim, een passerende politieauto; het kan nét dat verschil maken tussen leven en dood. Het loopt tegen 02.00 uur als Chantal De Twee Wezen verlaat en moederziel alleen naar haar auto loopt, die ze heeft geparkeerd aan de Hampshire net buiten het centrum. Het is een wandeling van ongeveer acht minuten. Wat Chantal niet in de gaten heeft is dat ze al minutenlang wordt gevolgd. Dan, als ze bijna bij haar auto is, gebeurt het.

Wim V. vertelt dat hij Chantal in een houdgreep nam, met de andere hand stak en haar bloed ‘als warme olie’ over zijn hand voelde stromen

Gegil van een vrouw

Enkele bewoners van een appartementsgebouw aan de Hampshire horen als eerste dat er iets gaande is op straat. Er klinkt geschreeuw. Als een man vanaf zijn balkon naar beneden kijkt, ziet hij twee vechtende mannen van wie er uiteindelijk één het op een lopen zet. Maar er is ook het gegil van een vrouw te horen. Op dat moment komt er bij de alarmcentrale een telefoontje binnen van een man die zegt dat hij het slachtoffer is geworden van een aanval. De melding krijgt meteen een bijzondere dimensie als de politie ook wordt gebeld over een dodelijke steekpartij aan de Hampshire, waarbij de vermoedelijke dader is weggerend. Een getuige had gezien hoe een man op een vrouw zat en pogingen deed haar broek omlaag te trekken. Toen hij probeerde het slachtoffer te ontzetten, was hij zelf ook aangevallen, waarbij de belager had geprobeerd hem met twee duimen de ogen uit te drukken.

Als de politie ter plaatse komt, wordt al snel duidelijk dat de vrouw ondanks reanimatiepogingen door een omstander niet meer te redden is. Iemand heeft haar meerdere keren gestoken en ogenschijnlijk pogingen gedaan om haar te verkrachten. De vraag door wie lijkt snel beantwoord, want op de Jozef Israëlsstraat arresteert de politie de man die bij de steekpartij betrokken was. Uit meerdere getuigenverklaringen is voldoende duidelijk geworden dat hij de man is die bij de doodgestoken vrouw is gezien.

Schok in Almelo

De moord op Chantal de Vries zorgt voor een grote schok in Almelo en omgeving. Het is ieders nachtmerrie; ’s nachts achtervolgd worden en volstrekt willekeurig door een wildvreemde te worden belaagd en zelfs doodgestoken. Zeven messteken telt de patholooganatoom, toegebracht – zo zal later blijken – met een 23 centimeter lang, uitgeklapt zakmes. Familie en vrienden van Chantal vragen zich af waarom haar dit moest overkomen, maar een antwoord op die vraag is niet te geven. De Almelose was een gewone meid. Deed op het ROC Almelo de opleiding Zorg en Welzijn en had daarnaast verschillende baantjes in de horeca. In haar vrije tijd deed ze wat de meeste jonge vrouwen van die leeftijd doen. Beetje winkelen of gezellig iets afspreken met een vriendin.

Om stil te staan bij Chantals zinloze dood wordt die week een stille tocht gehouden, die eindigt aan de Hampshire waar de Almelose het leven liet. “Het is niet te bevatten,” zo spreekt Chantals vader de aanwezigen toe.

“Wellicht één tel in 27 jaar op de verkeerde tijd op de verkeerde plaats, is Chantal noodlottig geworden. Het heeft het leven van veel mensen veranderd, verwoest. En waarom?” Ook de geëmotioneerde moeder neemt het woord.

“Je gaat naar huis, denkt aan morgen, aan kerst. En opeens lig je daar. Zinloos belaagd, langzaam wegglijdend op de koude grond.” Terwijl familie, vrienden en collega’s van Chantal die donkere dagen steun zoeken bij elkaar is de recherche druk doende met het onderzoek. Door de snelle arrestatie van Wim V. lijkt de zaak rond, maar er valt nog genoeg te doen. Waar is het moordwapen? Waar is de rode trui gebleven die de verdachte op het moment van de moord moet hebben gedragen? Kenden Wim en Chantal elkaar? Zijn er dna-sporen die de betrokkenheid van V. onweerlegbaar kunnen aantonen? En wat heeft de man zelf over de verdenking te zeggen?

Het zit de recherche mee en tegen. Het moordwapen wordt gevonden in het water, niet ver van de plaats delict. De trui echter niet, ondanks de inzet van honden, duikers en drones. Een meevaller is dat op het mes dna van V. wordt aangetroffen en ook weet de recherche videobeelden te achterhalen, waarop de verdachte duidelijk te zien is. Maar in de verhoren toont de Hengeloër zich een taaie.

Zeven messteken telt de patholoog-anatoom, toegebracht – zo zal later blijken – met een 23 centimeter lang, uitgeklapt zakmes

Wim V. wordt op 20 april 1992 geboren. Hoewel forensische gedragskundigen later ‘geen psychische stoornissen’ bij hem zullen vaststellen, staat V. niet bepaald bekend als een normaal individu. Kennissen omschrijven hem als erg op zichzelf, contactueel zwak en bij tijden opvliegend. Tot aan zijn arrestatie leidt hij een vrij teruggetrokken bestaan en werkt hij af en toe als oproepkacht, bijvoorbeeld voor het plaatsen van schuttingen. Hoewel V. tot aan het moment van zijn aanhouding zelfstandig woont, heeft hij daarbij wel professionele begeleiding nodig.

Benieuwd naar de rest van het artikel? Lees het in de nieuwste Panorama of bekijk het gratis op Blendle.