/https%3A%2F%2Fcdn.pijper.io%2Fcore%2Fpanorama-fallback1.png "https://cdn.pijper.io/core/panorama-fallback1.png")
Bij de politierechter komen elke dag zaken langs die niet wereldschokkend zijn, maar vaak wel herkenbaar. Zoals deze zaak.
Het Nederlandse gedoogbeleid stelt dat je thuis vijf wietplanten mag houden. Strikt voor eigen gebruik. Dus als je met z’n tweeën een huis deelt dan mag je er tien houden. Woon je met z’n achten in een huis dan zijn het er al veertig. Een flat met 150 bewoners heeft dus recht op een gezamenlijke plantage van 750 wietplanten. Simpel toch?
Lees uit deze serie ook: 'Die kerel zeikt tegen mijn deur, en ik krijg de boete!'
Niets aan de hand dus
Twee stoffig ogende veertigers komen de rechtszaal binnen. Vergezeld door een niet te negeren, muffe zware shagwalm. De één is van Turkse komaf, de ander een geboren Brabander. Ze kennen elkaar. De blanke man huurt in Bergen op Zoom een kamer van zijn Turkse huurbaas. Hij is niet de enige. Naast hem telt het pand nog drie huurders. Op een dakterras staan negentien wietplanten. Niets aan de hand dus. Totdat op een dag, na een anonieme tip van een omwonende, ineens de politie voor de deur staat en de liefdevol onderhouden planten in beslag neemt. En nu zitten de twee heren ineens hier. Voor de rechter. Hoe kan dat?
Alleen flarden zijn verstaanbaar
”Hij zei mag,” zegt de huurbaas wijzend naar zijn huurder op wiens terras de planten stonden. De Turkse man zegt nog veel meer, maar zijn Nederlands laat nogal te wensen over. Alleen flarden zijn verstaanbaar. Flarden als ’hij zei mag’ en ’ik alleen water geven’. De huurder dacht inderdaad dat het mocht. Vier bewoners. Vier keer vijf is twintig planten. Hij maakt een onverzorgde en ongezonde indruk. Hij heeft iets onder de leden, zegt hij. Iets ingewikkelds dat vaak pijn doet. Medicijnen werken niet, wiet wel. Zonder zijn jointjes zou hij geen dag meer doorkomen. En de coffeeshop is te duur. De man heeft een bijstandsuitkering. Daar kan hij niet van blowen.
Lees uit deze serie ook: een verdachte die het overal dubbel en dwars mee eens is
Werkstraf van 24 uur
Dan is het woord aan de officier van justitie. Tenminste, als het de huurder lukt een moment zijn mond dicht te houden.
”Het bezit van hennepplanten wordt in Nederland gedoogd...”
”Precies!”
”Tot vijf planten...”
”Zie je nou wel!”
”Maar het is natuurlijk niet zo...”
”Niet?”
”Dat wanneer je met honderd mensen in een pand woont...”
”Honderd, bij wijze van, ja.”
”Dat je dan een plantage van 500 planten in de tuin mag hebben...”
”Niet?”
”Dat zou een mooie boel worden.”
”Tja, als je het zo zegt!”
De Turkse huurbaas wekt niet de indruk ook maar een woord te hebben begrepen van het requisitoir van de officier. De huurder vat het kort voor hem samen. ”Mag niet!” Ook de uitspraak van de rechter lijkt voor de huurbaas Chinees. Ze geeft toe dat het gedoogbeleid soms verwarrend kan zijn, maar legt de twee heren wel een werkstraf op van 24 uur. In het geval van de huurbaas is die straf geheel voorwaardelijk. Zijn goedgelovigheid maakt op de rechter blijkbaar een geloofwaardige indruk. De huurder accepteert zijn straf gelaten. Aan zijn vertwijfeld kijkende huurbaas legt hij het even uit: ”Voorwaardelijk. Jij. Dat betekent niks.”
Lees uit deze serie ook: de docent draait door
Lees het in Panorama
Dit was een aflevering van 'De politierechter' uit de oude doos, geschreven door onze verslaggever Jochem Davidse. Benieuwd naar de aflevering van deze week? Lees 'm in ons magazine op Blendle of bestel een papieren versie.
Illustratie: Aloys Oosterwijk