Raymond van Barneveld: dartkoning en dramaqueen

Na iedere nederlaag heeft Raymond van Barneveld – de slechtste verliezer aller tijden – weer een nieuw excuus, de een nog dramatischer dan de ander. Een overzicht uit zijn immense repertoire.

Barney heeft last van tocht

Wanneer: mei 2016

De Premier League, de Champions League van het darts, strijkt voor de allereerste keer neer in Nederland. In een uitverkocht Ahoy maakt Barney voor het massaal in oranje gestoken thuispubliek de verwachtingen niet waar. Hij speelt met 6-6 gelijk tegen de Schot Peter Wright. Een teleurstellend resultaat, waarvan Barney de oorzaak al snel weet. “Ze hebben mij gevraagd het er niet te veel over te hebben,” zegt hij tegen het gratis dagblad Metro, “maar daar heb ik schijt aan. Op het podium hadden we enorm veel last van een flinke tocht.”

Barney praat erover alsof hij het over de razende orkaan Irma heeft in plaats van over een piepklein windvlaagje dat toevallig rond waait in de buurt van een dartbord. “Ik wilde zoveel mogelijk 180’ers gooien voor de fans en mijn familie en vrienden in de zaal, maar dat was simpelweg bijna niet mogelijk vanwege de ongelooflijke tocht. Ik heb het er met Robert Thornton en James Wade over gehad en die klaagden er ook over.”

Ondanks deze wereldramp lukt het Barney toch nog om blij te zijn dat hij heeft gelijkgespeeld en niet heeft verloren. Niet zozeer vanwege de stand op de ranglijst; hij is vooral verheugd om een heel andere reden. “Anders zeggen de mensen gelijk weer van: oh, Barney komt weer met smoesjes.”

Barney heeft koude handen

Wanneer: februari 2017

Het is enkele ogenblikken na zijn 7-5 nederlaag tegen de Engelsman Adrian Lewis als Van Barneveld voor de camera van RTL 7 gaat staan en een gezicht trekt alsof hij met slechts één pijl in plaats van met drie pijlen heeft mogen gooien. Dat hij heeft verloren, dat begrijpt hij wel. “Ik had de hele wedstrijd zó ongelofelijk koude handen, joh. Niet normaal,” luidt zijn excuus dit keer, terwijl hij zijn handen demonstratief aan de verslaggever laat zien, alsof ze paars zijn aangelopen. “Het was ont-zet-tend koud op het podium. Ik werd maar niet warmer.” Dat het nu niet meer aan zijn handen te zien is dat het ijskoud moet zijn geweest, kan Barney uitleggen met een sluitende verklaring. “Na afloop loop ik het podium af en nu heb ik weer warme handen. Het is zó raar.”

Barney stopt er maar mee

Wanneer: maart 2017

Barney heeft in het Engelse dorpje Minehead een wedstrijdje verloren. In de kwartfinale van het UK Open heeft hij de hand moeten schudden van de latere winnaar Peter Wright. Het is meteen de grootste ellende die er bestaat. Barney zit zó diep in de put dat hij direct na zijn nederlaag gefrustreerd het volgende bericht op Facebook post: “Vanaf vandaag wordt het tijd om lekker te gaan leven en het darts te laten voor wat het is.”

De dartswereld schrikt zich wezenloos. Bergt Barney zijn pijlen definitief op? Aan de hand van deze verklaring is dat op zich geen gekke gedachte, maar een dag later plaatst hij opnieuw een bericht op Facebook. “Om even terug te komen op mijn bericht van gisteren. Ik heb niet gezegd dat ik ging stoppen, maar ik zal proberen uit te leggen wat ik bedoelde.”

Wat volgt is een verhaal over zijn gezin, zijn familie, zijn vrienden, de opofferingen die hij moet doen en die hij te groot vindt, het gat waarin hij zich bevindt dat te diep is, de balans die hij in zijn leven mist, het feit dat hij zich veel te vaak te druk maakt, dat hij alles weer op een rijtje moet zien te krijgen en dat de sport op mentaal gebied veel van hem vraagt. Wie niet beter weet, zou denken dat hij het bericht heeft geschreven terwijl hij op een viaduct stond te wachten op een voorbijrazende intercity. Negen dagen later brengt Barney echter wéér een bericht naar buiten: dat hij nog jaren met darten doorgaat en dat hij daarover een goed gevoel heeft.

Dit is een voorstukje uit ons blad. Wil je alle andere excuses van Barney lezen? Bestel Panorama dan hier, of lees het artikel van Marco van Nugteren op Blendle.