Het geweldadige verleden van Ajax-hooligan Polletje

Begin 2018 opent het nieuwe supportershome voor Ajax-fans. Is daar nog een rol weggelegd voor Van de P.? Een portret van een van de meest gevreesde hooligans van Nederland.

Op 22 juni 2017 doet de politie een inval in de woning van de vriendin van Van de P. na een tip van de Criminele Inlichtingendienst. Een observatieteam had hem even daarvoor op straat zien lopen met een heuptasje waar mogelijk een wapen in zit. Tijdens de inval zit Van de P. voor wat verkoeling in een opblaaszwembadje in zijn tuin. In een reflex gooit hij het schoudertasje met geladen wapen (een Zoraki 4918-T met verlengd patroonmagazijn) over de schutting naar de buren, waar de politie het vindt. In de slaapkamer van Van de P. ligt munitie. Bij de rechtbank in Amsterdam zegt hij op 3 oktober het pistool voor een vriend te hebben bewaard die op vakantie ging. “Achteraf niet slim, maar omdat ie me weleens matst, dacht ik: geef maar aan mij.” Wie die vriend is, wil Van de P. niet zeggen.

“Dat maakt voor de strafmaat ook niet uit. Wapenbezit is wapenbezit. Dat weet ik ook wel.”

Als de rechter ernaar vraagt, zegt Van de P. dat het de laatste jaren veel beter met hem gaat. “Ik ga niet schijnheilig doen en zeggen dat ik morgen werk heb, want dat is een lastig verhaal natuurlijk. Maar ik ben rustig.”

Voor de rechter verklaart hij momenteel geen dagbesteding te hebben, maar wel veel tijd met zijn dochtertje door te brengen door haar naar school te brengen, van school te halen en met haar naar de speeltuin te gaan. Van de P. zou in de toekomst graag met jeugd willen werken door bijvoorbeeld voorlichting op scholen te geven.

Justitie eist vijftien maanden cel, ook gezien Van de P.’s ‘zeer bedenkelijke staat van dienst’ en omdat hij eerder veroordeeld is wegens wapenbezit, ook tijdens proefverlof. Van de P. krijgt twee weken later 69 dagen celstraf en 240 uur taakstraf. Daarmee volgt de rechter een advies van de reclassering op om Van de P. ondanks zijn imposante strafblad een taakstraf op te leggen omdat daarbij ‘inzet, samenwerking en luisteren naar een leidinggevende worden verwacht’. “Dit zijn vaardigheden die hij goed kan gebruiken op weg naar het stabiele leven dat hij voor ogen heeft,” aldus de reclassering. Van de P.’s advocaat toont zich tevreden: “Dat is een bijzonder goed resultaat na de eis van vijftien maanden onvoorwaardelijk.”

Voor niemand bang

Martin van de P. (23 augustus 1964) heeft al als tiener begin jaren 80 een gewelddadige reputatie binnen de F-Side: grofgebekt en voor niemand bang. Iemand van de oude garde F- Siders noemt hem ‘een levensgevaarlijke psychopaat die mede door jarenlang excessief drugsgebruik totaal verknipt is’.

“En dat terwijl hij als jonge jongen best aardig kon voetballen,” vertelt de ingewijde. “Er staat me bij dat hij keepte in het hoogste jeugdteam van DWS in de jaren 70. Hij was ook bevriend met de voormalige proftennisser Paul Dogger, die zich ooit staande hield tegenover Ivan Lendl, maar de coffeeshop op een gegeven moment belangrijker vond dan de tennisbaan. Er staat een hoofdstuk over Polletje in het boek F-Side is niet makkelijk. In dat boek omschrijft Dogger hem als iemand die zo een groep van zes man in vliegt en uitend weer wegloopt. Ook werd hij tijdens voetbalgeweld door een politiepaard in zijn gezicht getrapt.

Rond 1982 staat er in Nieuwe Revu een groot verhaal over de F-Side waarin hij ook voorkomt. Onze bron: “Hij wordt daar Polle genoemd en laat onder meer op een foto zijn Ajax/TDK-tattoo zien. Begin jaren 80 zag je hem steeds vaker. Een jochie met een grote mond. Ineens zat ie onder de tattoos. Hij had onder meer ‘Men Utd’ laten zetten. Wat natuurlijk ‘Man Utd’ had moeten zijn. Je kon zien dat hij onberekenbaarder en daardoor gevaarlijker was dan ieder ander. Ik heb hem in de jaren 80 ook wel eens met Koninginnedag op badslippers zien lopen. Mocht ie even luchten uit de bajes. Even later stond ie met flessen te gooien bij Café Drukwerk. Over flessen gesproken: hij heeft er ook eens eentje kapotgeslagen op het hoofd van een FC Twente-steward. Ik herinner me ook hoe hij eens tegenover een stel politieagenten een treiterig liedje zong over een hoofdagent die even daarvoor om het leven was gekomen. Ik zie nog zo voor me hoe een van die agenten zijn zelfbeheersing verloor en met tranen in zijn ogen keihard met zijn wapenstok in Polletjes gezicht sloeg.”

Dit is een voorstukje uit ons blad. Wil je het hele artikel van Roel Janssen over Polletje lezen? Bestel Panorama dan hier, of lees het op Blendle.