Huub Stapel: 'Die Vindicat jongens zou ik één voor één in de kots willen duwen'

Een doodgewone donderdagmiddag, maar Huub Stapel (62) zit er gesoigneerd bij in zijn Amsterdamse stamcafé De Gruter. Tailor made jasje, hemd van Borelli, getaande jeans en een speciaal voor hem gemaakt horloge van Roland Oostwegel uit Heerlen om de pols. Huub neemt een slok van zijn thee, denkt even na, en zegt dan: “Op de Toneelschool had ik een leraar, een Tsjechische, homoseksuele Jood die in Israël woonde. Theodore Tomá, heette hij. En hij zei altijd: ‘Wenn man sich im tag täglichen so verausgabt wie du, hat mann auf der bühne nichts mehr zu zu setzen.’”

Daar heeft u zich dus niets van aangetrokken.

“ Hoezo? Ik zie er toch niet exuberant uit?”

Niet iedereen heeft een getaande spijkerbroek.

“Nee, die is mooi hè? Maar het is niet zo dat ik eruit zie als Napoleon. Ik had een jongen in de klas tegen wie dit was gericht, en die had van truien aan met zonnen erop en een gele en een groene schoen, dat werk. Een enorme leuke nicht.”

Uw management liet weten dat u dit interview alleen door een vrouw wilde laten doen.

“Ik ben opgevoed door een hele leuke vrouw, en ik heb meer vrouwelijke vrienden dan mannelijke vrienden. Sterker nog, van de twee vrienden die ik had heeft er één me opgelicht voor 2,5 ton en de ander trouwde met iemand waar ik he-le-maal niks mee had, dus ja.”

Opgelicht door een vriend?

“Dat ging heel slinks en sluipend, over een periode van vijftien jaar. Dan gaat de hele moppentrommel open, hè? Ik heb een pandje hier, een dingetje daar, als jij nou… Het is heel knap hoor, als acteur kan je er nog wat van leren, zo overtuigend als het gebeurt. Ik ging er met boter en suiker in. Een ultieme oplichter. Radde praatjes, om dat woord nog maar eens van stal te halen. Mooi woord trouwens. Snaaks, ook een mooi woord.”

Fluks.

“Ook mooi, ja.”

Maar wilt u zich daarom alleen door vrouwen laten interviewen, nee toch?

“Nee nee, helemaal niet, ik vind het vrouwelijk perspectief gewoon vaak verfrissend. Het klassiek mannelijk perspectief is toch een beetje van de langste, de grootste en de dikste. Daar krijg ik onderhand het zuur van. Met vrouwen heb je dat niet, die maken daar korte metten mee. They cut the crap, dat is prettig.”

Hoe vindt u het om als ex SP-er in een buurt te wonen waarin iedereen in een Range Rover rijdt?

“Daar heb ik toch niks mee te maken? Oké, toen wij hier kwamen wonen zag de buurt er anders uit, er zijn sindsdien veel yuppen bijgekomen. Maar niemand patst hier, hoor. Als ik een Range Rover kon betalen had ik er ook wel een gereden. Ik heb één welstandige vriend en die zet zich zo in voor de wereld, die geeft zoveel weg… Je kan zo’n kolonie niet over één kam scheren, hier stemt heus niet iedereen VVD. Wat dat betreft is de wereld een stuk diffuser geworden. Er zit momenteel overigens een ongelooflijke goeie meid voor de VVD in de gemeenteraad, god hoe heet ze ook alweer. Een Afghaanse, geloof ik. Zij zegt: als je hier komt moet je je niks aantrekken van discriminatie, je bepaalt zélf je lot. Daar ben ik het volkomen mee eens. Er zijn mensen uit bepaalde landen die er een zooitje van maken. Ik hoor nooit iets over een Chinees, of een Vietnamees, of Thai. Die werken zich de takken en het is nooit gedonder. Het zijn altijd Marokkanen of Kaapverdianen of Turken of Antillianen. Dat is toch raar? Dat heeft dan toch met cultuur te maken? Ja, ik zeg dat hardop, hoor. Maar hier is het pappen en nathouden, en daar heb je niks aan. De grootste schrik voor Marokkanen is teruggestuurd worden naar het Rifgebergte. Wat moet je dan als Nederland doen? En dat zal ook wel weer racistisch zijn, maar dan moet je daar mee schermen. Je laat daar twee kostscholen bouwen, je geeft hun ooms 200 euro in de maand, daar kunnen ze daar riant van leven, en die laat je ze heropvoeden.”

Waar windt u zich nog over op?

“Heb je even? Salafistenscholen. Klimaatontkenning. En die Vindicat jongens: die zou ik persoonlijk één voor één met hun gezicht in de kots willen duwen. Weet je wat daar namelijk het grootste probleem van is? Dat die lui later vaak allemaal in het landsbestuur terecht komen. De vroegere baas van Sheel zat met Ursul de Geer in het corps. Heel veel ceo’s komen uit zulke clubs. En die corpsmores is van huis uit heel erg verkeerd, die gaat echt uit van wij en zij. En dan ook nog vaak van zij die hebben en zij die níet hebben. Alleen al dat jasje-dasje, bleh. Mijn zoon kwam op een zeker moment thuis met zo’n –r. Toen heb ik gezegd: ‘Als je later bij het corps gaat onterf ik je.’ Haha!”

Lees het hele interview in de Playboy die nu in de winkel ligt of lees verder op Blendle.