Blaudzun: 'Ik ben een eigenwijze klootzak'

Levert misère je muzikaal gezien nog iets op?

Ik heb van Nick Cave geleerd dat je positieve, blije muziek altijd met argwaan moet bekijken. Muziek die uit pijn en verdriet geboren wordt is eerlijker. In de teksten op het eerste deel van Jupiter was bijvoorbeeld geen ruimte voor poёtische franje. Die teksten zijn rechtdoorzee. Soms is een gevoel zo rauw dat je het niet moet verbloemen met mooie metaforen, maar gewoon moet zeggen.

Waarom heb je voor een drieluik gekozen?

Als artiest zit je in zo’n mallemolen. Je maakt een album, gaat twee jaar op tournee en aan het einde van die rit wordt er van je verwacht dat je aan nieuw werk begint. Dat doe ik nu al een hele tijd, ik was het ritme zat. Een plaat opnemen voelt alsof je een grote film moet maken. Het leek me leuk om met lossere, korte bogen te werken. Het was wel zwaar, je bent aan het schrijven, touren en opnemen tegelijkertijd.

Je schrijft alleen. Hebben je bandleden achteraf nog invloed op de nummers?

Mijn broer wel. Zodra ik een idee heb dat levensvatbaar is, laat ik het hem horen. Dan plannen we een paar dagen om erin te duiken en die song af te maken. Maar ik ben een eigenwijze klootzak hoor. Als hij het nummer niets vindt terwijl ik het wel hoor, dan ga ik toch mijn eigen gang. Mijn broer is een klankbord, maar uiteindelijk zoek ik alleen bevestiging.

Het tweede deel van Jupiter klinkt lichter dan het eerste.

In deel 1 zat meer woede en verdriet. Hoewel de plaat niet alleen over het beёindigen van een lange liefdesrelatie gaat, zijn de gevoelens van mijn scheiding toch in veel nummers doorgesijpeld. Ik merk nu al dat ik een nummer van het eerste deel minder graag speel. En wat als het publiek het toch wil horen? Ik speel toch puur wat ik zelf wil. Vaak valt dat gelukkig samen met de liedjes die de fans willen horen, maar soms ook niet. ‘We Both Know’ van de Heavy Flowers-plaat wordt veel gevraagd. Dat heb ik jarenlang elke avond gespeeld en op een gegeven moment was het klaar. Ik speel geen toneel op het podium. Laatst zette ik ‘Solar’ in en toen bleek dat ik het mijn strot niet uitkreeg. Ik schrok er zelf van. De band keek me aan van what the fuck? Dat liedje deed me aan een vervelende situatie denken en ik wilde daar op dat moment niet over zingen. Ik heb het achteraf uitgelegd aan het publiek, ik vond het zo stom van mezelf. Maar ieder nummer moet uit mijn tenen komen.

Dat maakt optreden wel heel zwaar…

Ik zie andere artiesten weleens op de automatische piloot spelen. Dat is lijfsbehoud, want het is gewoon heel vermoeiend.

Steeds meer artiesten zweren drank en drugs af. Is dat de doodsteek voor de rock-’n-roll?

Ik denk het wel. Genotsmiddelen zijn gewoon onderdeel van het mooie muzikantenleven. Ik zeg niet dat het niet zonder kan, maar het leven wordt er wel saaier van. Drugs en drank mogen een show overigens niet verstoren, dat heb ik ook tegen mijn bandleden gezegd. Ik ben zelf weleens met een joint het podium opgestapt. De show werd er niet beter van. Met coke kan het wel, alleen ben ik daar voorzichtig mee. Ik heb iets te veel vrienden gezien die daar kapot aan gingen. Ik ben voor drugs, maar faliekant tegen verslaving. En dat ligt altijd op de loer.

Je hebt je muziek weleens seksloos genoemd. Zit er in Jupiter meer sex?

Er zat altijd al sex in mijn werk, maar het was nooit sexy. Jupiter is dat wel. De muziek swingt meer. Ik heb het geschreven vanuit mijn heupen, in plaats van uit mijn hoofd.