Danny en Johan

Misschien heeft u al een aflevering gezien, misschien niet, maar er is een heel aardige serie op tv genaamd Narcostaat. Op maandagavond op NPO 3 is de serie te zien, rond de klok van 21 uur. Presentator van Narcostaat is Danny Ghosen, de journalist die eerder furore maakte met achterna-ren-filmpjes op Powned. Daarna kwam hij via de Evangelische Omroep terecht bij de NTR. Voor hen maakte hij Danny in de Buitenwijken en De Slag om Libanon. In het eerste programma gaat hij op reportage in de beruchtste wijken van steden als Athene, Napels en Marseille. In De Slag om Libanon is gedeeltelijk zijn persoonlijke verhaal te zien. Ghosen komt oorspronkelijk uit Libanon en is als 15-jarige jongen met zijn zusjes en ouders gevlucht naar Nederland. In dat tweeluik over Libanon vraagt hij zich onder andere af wat er van hem zou zijn geworden als hij daar was gebleven. Nu is hij dus op tv met Narcostaat en dat brengt hem ironisch genoeg wéér naar zijn geboorteland Libanon, maar daarover straks meer.

In Narcostaat interviewt Ghosen misdaadexperts en de agenten die op boeven jagen, maar hij spreekt ook familie van de slachtoffers van vergismoorden. Daarnaast, en dat is best bijzonder te noemen, weet hij de dealers aan het praten te krijgen. Zo krijgt de kijker een inkijkje in de andere kant van het drugsverhaal. Want we zijn vooral gewend om de kant van de politie te horen, de mening van de crimineel zelf hoor je bar weinig. Wat drijft een jonge gast die overduidelijk toch een aantal talenten moet bezitten zoals organiseren en klanten werven om in deze wereld te opereren? Het wat teleurstellende antwoord kwam in de eerste aflevering al naar voren: hij ziet Tony Montana, de hoofdfiguur in de klassieker Scarface (1983 alweer!) als zijn grote voorbeeld en wil eigenlijk groter en rijker worden dan Tony ooit geweest is. Tja.

De dealer ziet Tony Montana als zijn grote voorbeeld en wil nóg groter en rijker worden

Danny reisde zoals gezegd ook weer naar zijn geboorteland Libanon. Hij interviewde daar de Amsterdamse topcrimineel Mink Kok die er in ballingschap leeft omdat hij geen paspoort krijgt van de Nederlandse overheid. Kok is sinds de jaren 90 het steentje in de schoen van de Nederlandse justitie en het lijkt erop dat men hem hier liever kwijt dan rijk is. Degene die daar overigens het minste mee lijkt te zitten is Mink Kok zelf die, uitgedost in een gloednieuw Ajax-shirt, Danny Ghosen gedurende een boottochtje uitgebreid uitlegt wat volgens hem het probleem is.

Ik moest bij die beelden meteen terugdenken aan de keren dat ik Kok interviewde in Beiroet, onder andere voor mijn boek De Kouwe Ouwe, over Stanley Hillis, de vroegere compagnon van Mink Kok. Ik omschrijf Kok graag als een soort Johan Cruijff van de vaderlandse misdaad. De man heeft hersens en gebruikt ze. Ook in Narcostaat orakelt Kok over de veel te zware straffen die in Nederland worden uitgedeeld. Met zware straffen creëer je volgens hem zware criminelen. Ook zegt hij dat in de jaren 90 volop werd ingezet door justitie om de georganiseerde criminaliteit, waaronder Kok zichzelf uiteraard schaart, te ontmantelen. En kijk wat het ons heeft gebracht: de ongeorganiseerde criminaliteit van nu. Da’s logisch, om in Cruijff-termen te blijven. Kijken dus, dat Narcostaat.