Saïd R.: zin in Mocro-muntthee

En ineens meldde de politie dat Saïd R. ook gepakt was. “Met de arrestatie van R. zit nu de complete top van de Mocro Maffia vast,” las ik in mijn ochtendkrant.

Ik dacht meteen aan het leger van vijfhonderd kleine Saïds of Mohammeds of Piets of Winstons of hoe ze ook mogen heten, dat klaarstaat om de boel over te nemen. Enkelen zullen uitgroeien tot grote spelers. Ze rijden nu nog op brommertjes, maar dat duurt niet lang meer.

Maar goed, déze top, hoewel ze – geen kleinigheid – nog maar veroordeeld moeten worden natuurlijk, zit wél vast. Naoufal ‘Noffel’ F. is wat dat betreft de enige die het hele Nederlandse juridische traject heeft doorlopen. Hij werd in 2016 opgepakt in Ierland en heeft vorig jaar levenslang gekregen. Rico ‘De Chileen’ R. is ook alweer enige tijd in een juridisch steekspel verwikkeld met het Openbaar Ministerie (OM). Er zijn al wel wat pro-formazittingen geweest in zijn zaak, maar voorlopig houdt het OM de kaarten nog op de borst. Rico zit vast op verdenking van een paar zaken waaronder drugshandel en deelname aan een criminele organisatie. Als het OM hard kan maken dat hij in de top van een criminele organisatie zat die we voor het gemak Mocro Maffia hebben gedoopt, dan voel je de bui al hangen. Je hoort het nog niet officieel, maar achter de schermen zou het OM bezig zijn om De Chileen te linken aan liquidaties. 

Ridouan Taghi is eind vorig jaar opgepakt in Dubai. Hij wordt gezien als de grote baas binnen deze criminele organisatie en het OM linkt hem aan diverse onderwereldmoorden, waaronder die op de bekende misdaadblogger Martin Kok en op spyshop-medewerker Ronald Bakker. De vorige week in Colombia opgepakte Saïd R. gold als rechterhand van Ridouan Taghi. Hij werd opgepakt in gezelschap van twee andere personen die gelieerd zouden zijn aan een drugskartel. Op dit moment is in Colombia een ware oorlog gaande tegen die kartels en het is niet ondenkbaar dat Saïd R. eigenlijk gewoon bijvangst is geweest. Dat de politie daar zich richtte op die twee anderen en ineens ook Saïd R. in de netten vond.

Ik moest tijdens het lezen van het stuk over de arrestatie van Saïd R. terugdenken aan een gesprek dat ik onlangs had met een collega. Het was niet lang nadat Ridouan Taghi was opgepakt in Dubai. Hij zei dat het voor hem nu wel was afgelopen: “Bezit van de zaak is het einde van het vermaak, zeggen ze wel eens. Ik ga hierna wat anders doen.” Hij zag het oppakken van Taghi als het einde van zijn werk.

Ik kijk daar toch wat anders tegenaan, misschien wat minder persoonlijk. De rechtszaak Marengo waarin Taghi en nu dus ook Saïd R. terechtstaan fascineert mij enorm. Het is bijna niet voor te stellen, maar de zaak dreigt nóg groter te worden dan het Passageproces dat tien jaar duurde en eindigde in 2017. Marengo schrikt me daardoor ook een beetje af en ik denk eerlijk gezegd dat ik niet de enige ben. Ik denk dat we verhalen nodig hebben over de zaken die gaan spelen om alles wat inzichtelijker te maken. En interviews met de hoofdrolspelers. Onder het genot van een kopje Marokkaanse muntthee. Ik neem Hollandse stroopwafels mee.