Iedere dag het nieuws dat echte mannen interesseert

Misdaadklassieker: Coke kogels en kokend heet water

Voor de misdaadklassieker gaan we terug naar eind 2015. Verslaggevers Wouter Laumans en Saskia Van Nieuwenhove weten een...

https://cdn.pijper.io/core/panorama-fallback2.png

Voor de misdaadklassieker gaan we terug naar eind 2015. Verslaggevers Wouter Laumans en Saskia Van Nieuwenhove weten een 'deep troath' te spreken te krijgen die precies kan vertellen wat zich heeft afgespeeld tijdens het drama in Hooge Zwaluwe. Op dat moment een enorme 'eye opener' in deze duistere zaak.

COKE, KOGELS & KOKEND HEET WATER

Het inside-verhaal van de dubbele moord in Hooge Zwaluwe

Het politie-onderzoek naar de dubbele moord in een vakantiehuisje in Hooge Zwaluwe is nog in volle gang. Ondertussen gaan de meest wilde theorieën over de toedracht van het bloedbad waarbij No Surrender-voorman Brian Dalfour en de Macedonische beroepscrimineel Muljaim Nadzak op 14 oktober de dood vonden. Panorama spreekt exclusief met één van de Antwerpse mannen die betrokken was bij de fatale schietpartij in ‘Het Biesboschhuisje’.

Tekst Wouter Laumans en Saskia Van Nieuwenhove

We hebben afgesproken bij het bekende bioscoopcomplex Kinepolis aan de rand van Antwerpen. Dat is niet alleen een populaire plek voor filmliefhebbers. Gezien de handige ligging ten opzichte van de snelweg, een bekende afspreekplek in De Scheldestad. We zijn ruim vóór de afgesproken tijd aanwezig. ‘Mohammed’, die in het echt niet Mohammed heet, heeft ons benaderd. “Het is zéér urgent,” zo heeft hij een dag eerder laten weten. Toen hebben we hem al even gesproken en heeft hij ons laten weten dat hij op woensdag 14 oktober een van de aanwezigen was bij de dubbele moord in het vakantiehuisje in Hooge Zwaluwe. Vandaag gaat hij ons het hele verhaal vertellen, zo heeft hij laten weten. Maar nu is hij in geen velden of wegen te bekennen. Nadat er over en weer een paar whatsappjes zijn gegaan, krijgen we te horen dat de afgesproken plek van de baan is. We krijgen het verzoek om hem ergens in Antwerpen op te pikken. We rijden zeker een half uur door de avondspits als we te horen krijgen dat we de afslag Beveren moeten hebben. Wanneer we aan het eind van de afrit wachten om af te slaan, klimt er ineens iemand vliegensvlug over de vangrail en stapt in de auto. Daarop rijden we naar café Point in het Belgische plaatsje Zwijndrecht.    

Zwierig loopt de magere eind-dertiger naar binnen. Hij draagt het uniform van de straat. Glimmende designsneakers, een Moncler-jas en een Nike-petje schuin op zijn hoofd. Daaronder nemen twee grote donkere ogen de omgeving in zich op. Geroutineerd gaat hij met zijn rug tegen de muur in het verste hoekje van de kroeg zitten. Vanaf die plek kan hij de hele zaak in de gaten houden, inclusief de deur. “Het was kruisvuur,” is het eerste dat hij zegt.

Een moment twijfelt hij of hij niet gewoon onder zijn echte naam z’n verhaal wil doen. Dan, resoluut: “Nee, dan komen de flikken zeker bij mij uit. Dat wil ik niet.” Hij zegt dat hij met ons praat omdat er nu ‘één pak leugens’ in de media is verschenen. “Ik lees verhalen dat er een ruzie uitgepraat zou gaan worden. Dat is allemaal gezever.” Hij wil zich niet voordoen als heilige, zo steekt hij niet onder stoelen of banken dat hij een doorgewinterde boef is. “Ik was vroeger bankovervaller,” zegt hij nadat hij een cappuccino heeft besteld. “Ik heb meer dan tien jaar vastgezeten.” Toch is hij terughoudend met vertellen waar hij nu zijn geld mee verdient. Wanneer hij het gesprek begint, heeft Mohammed het over ‘autohandel’. Maar de goede verstaander herkent daarin direct versluierd taalgebruik. Als hij voor zichzelf even de hele gang van zaken op een rijtje heeft gezet, zucht hij diep terwijl hij routineus de batterij uit zijn telefoon haalt. Wanneer hij er zeker van is dat hij niet wordt afgeluisterd, begint hij te vertellen.

26.000 euro per kilo

Samen met nog twee andere jongens uit Antwerpen was hij via een ‘kleine Surinamer’ (vermoedelijk de 45-jarige Roy O. uit Breda, red.) in contact gekomen met Muljaim Nadzak. Omdat Nadzak Engels sprak en zich voordeed als een Schot, ging het groepje uit Antwerpen er vanuit dat ze met een Brit te maken hadden. Nadzak stelt zich voor als drugshandelaar die in partijen van 25 tot 50 kilo cocaïne handelt. De prijzen die hij noemt zijn aanlokkelijk. Hij zegt dat hij voor 26.000 euro per kilo kan leveren. De groep uit Antwerpen ruikt marge. In de Scheldestad doet een kilo coke op dat moment namelijk 28.500 euro. Dat betekent dus 2.500 euro winst de kilo.

De Belgen willen wel zaken doen. Ze stellen voor om de overdracht plaats te laten vinden in Utrecht. Maar daar voelt Muljaim Nadzak niets voor. Hij zegt dat hij, in verband met de veiligheid, altijd zaken doet op vakantieparken. Zijn voorkeur genieten de parken waar ze cash geld accpteren en niet moeilijk doen over legitimatie. Als er ook nog eens geen camera’s hangen, is de plek helemaal perfect. Nadzak weet wel zo’n park en stelt op zijn beurt voor om de overdracht te doen in een zomerhuisje in Vinkeveen. Daar hebben de Belgen weer niet zo veel trek in. Uiteindelijk vindt begin oktober een eerste ontmoeting plaats op Molecaten Park Bosbad in het Brabantse Hoeven. In een witte stacaravan probeert Nadzak zijn zakenpartners te bewegen tot een grote transactie. “Ik verkoop niet aan watjes die maar 10 kilo afnemen,” zegt hij. “Ik ga normaal gesproken niet onder de 50 kilo.” Uiteindelijk wordt 25 kilo afgesproken. Daarop overhandigt Nadzak het groepje Belgen een kilo cocaïne zodat de kwaliteit getest kan worden.

De mannen houden contact via speciale PGP-telefoons, die niet af te luisteren zijn. Op woensdag 14 oktober volgt nog een afspraak op het vakantiepark in Hooge Zwaluwe. Er wordt thee gedronken en gesteggeld over de te leveren hoeveelheid coke. De Belgen willen eigenlijk slechts vijftien kilo hebben in plaats van 25. Daarmee gaat Muljaim Nadzak akkoord. Hij wil echter pertinent niet ‘s avonds zaken doen. Daarom wordt afgesproken dat de kopende en de verkopende partij elkaar de volgende ochtend om tien uur ‘s ochtends opnieuw in het vakantiehuisje in Hooge Zwaluwe zullen treffen om daar de deal te doen.     

Kokend heet water

De volgende ochtend om 10.00 zijn de Belgen op het vakantiepark. Ze hebben 390.000 euro bij zich. “We waren ongewapend,” zegt Mohammed. “Een paar van ons doen aan kickboksen, dat leek ons voldoende. Daarnaast vertrouwden we er op dat het goed zat.” Wanneer ze de woonkamer van het kleine vakantiehuisje binnenlopen, treffen ze daar Muljaim Nadzak en Roy O., de kleine Surinaamse man. De sfeer is dan nog enigszins ontspannen. Er wordt opnieuw thee gezet met een waterkoker die bij de open haard staat. Even praten de mannen wat, en dan verdwijnt Muljaim Nadzak schielijk naar buiten.

Een moment later slaat de deur open. “Politie, politie!” wordt er geroepen. Een Hollandse en een Surinaamse man stappen naar binnen. Beiden zijn gewapend en allebei hebben ze een politiebadge om hun nek. “We wisten gelijk: dit zit helemaal fout,” zegt Mohammed. “Er kwam ineens nog een andere kleine Surinaamse man tevoorschijn. Ze hadden zich gewoon in het huisje verstopt.”

De twee ‘agenten’ zeggen dat iedereen op de grond moet gaan liggen. Ze halen tie wraps tevoorschijn om iedereen te boeien. “Ze schreeuwden aldoor: waar is het geld, waar is het geld?” Ondertussen is Nadzak ook weer naar binnen gelopen. De eerste die geboeid wordt, is Samir. Hij verzet zich hevig. “Hij probeert nog wat briefjes van 500 euro in zijn broek te verstoppen,” weet Mohammed. Vermoedelijk denkt de grote Surinaamse nep-agent dat Samir naar een wapen grijpt. Hij haalt de trekker over en schiet drie keer. Samir wordt geraakt in zijn scrotum, in zijn zij en in zijn bovenbeen en ligt kermend op de grond. “Ik wist niet wie die grote Surinamer was. Pas toen er later berichten in de media verschenen, herkende ik Brian Dalfour. Die Dalfour heeft Samir neergeschoten.”

In het tumult dat daarop ontstaat, pakt één van de Marokkanen de waterkoker gooit hij kokend heet water over de hand van de Surinaamse man. Die laat vervolgens zijn wapen allen waarop de Belg het snel gepakt. Luttele seconden na de eerste knallen, vallen er opnieuw schoten in het vakantiehuisje. “Het was kruisvuur,” zegt Mohammed nog maar eens. “Wij zijn aan de dood ontsnapt. God was aan onze kant.”

Brian Dalfour strompelt naar buiten en zakt voor het vakantiehuisje in elkaar. Volgens de doorgaans goed ingevoerde website misdaadnieuws.com stuurt hij met zijn Blackberry nog een PGP-bericht: ‘Ik ben zwaargewond en hij heeft mij gewoon laten liggen.’ Mohammed is na de schietpartij naar buiten gerend. “Ik zag alleen nog wel hoe die kleine Surinaamse man over die Dalfour heen gebogen stond, toen zijn we er met zijn allen vandoor gegaan.”

Wie heeft het geld?

De zwaargewonde Samir, die ten tijde van de schietpartij pas een week op vrije voeten is, wordt op de stoep van het Amphia ziekenhuis in Oosterhout gedropt. Gezien de aard van zijn verwondingen moet hij met spoed geopereerd worden. Daarom wordt hij per traumahelikopter naar een ziekenhuis in Breda overgebracht. Op de intensive care ligt Samir op sectie 47. Daar brengt Mohammed hem de ochtend na de schietpartij nog een bezoek. “In de kamer naast Samir lag Roy O., die ook zwaargewond was geraakt bij de schietpartij,” zo weet hij. “Ik heb hem zelf zien liggen en ik had zo bij hem kunnen komen. Er was nergens politie of zo.”

En dat is zo’n beetje alles wat Mohammed over de schietpartij in het vakantiehuisje in Hooge Zwaluwe weet te vertellen. We vragen hem wat er met het geld is gebeurd. Mohammed denkt even na. “Dat hadden ze al van ons afgepakt.” Dat laatste lijkt niet te stroken met het feit dat er al geschoten werd toen de groep uit Antwerpen ten dele geboeid was. Samir T. probeert dan nog namelijk een pakje geld weg te stoppen. Dát triggert de schietpartij. Als ze al hun geld al hadden afgegeven, hoe kan Samir dan nog een pak geld in zijn broek proberen te stoppen? Wanneer we doorvragen, blijft Mohammed bij zijn antwoord. “Zij hebben het geld.”   

Is hij niet bang dat de schietpartij nog gevolgen zal hebben? Brian Dalfour, die bij de schietpartij omkwam, was per slot van rekening een captain van motorbende No Surrender. “Ik ken dat hele motorgebeuren niet. Maar wij staan in ons recht. Ik ben er van overtuigd dat ze dit vaker gedaan hebben. Het is hun tactiek geweest. Ze zijn dit keer de verkeerde tegen gekomen. Wij zijn die ochtend aan de dood ontsnapt. Zij niet.”
Dan, schouderophalend: “Als ze nog willen komen, komen ze. Ik ken ook genoeg mensen.” 

 WIE IS WIE?

Wie zijn de belangrijkste spelers in dit drama?

Brian ‘Dalla’ Dalfour

Het was een imposant gezicht. Honderden bikers van No Surrender bewezen de 47-jarige captain van het Amsterdamse chapter van de motorclub op zaterdag 24 oktober de laatste eer bij diens begrafenis in Almere. Dalfour was eigenaar van een Surinaams/Javaans eethuis in Almere. Toch had hij een duister verleden. Zo gold hij als bekende van beruchte criminelen als Gwenette Martha en Onno Kuut, die beiden inmiddels zijn geliquideerd. Binnen het milieu gaat het hardnekkige verhaal dat Brian Dalfour zich bezig hield met ripdeals. Hij was pas in de lente van dit jaar weer een vrij man geworden omdat hij vastzat vanwege onder andere vuurwapenbezit.

Aanvankelijk ging het gerucht dat Brian ‘zwaar was toegetakeld.’ Dat is niet waar. Bij de fatale schietpartij in het vakantiehuisje werd Brian in zijn zij geraakt door één kogel. Die schotwond is hem fataal geworden. 

Binnen No Surrender is men er inmiddels ook van overtuigd dat de dood van Brian Dalfour niks met de motorclub te maken heeft gehad. De club bemoeit zich naar eigen zeggen niet met de privé-levens van individuele leden. No Surrender heeft al laten weten dat het niet uit is op wraak. “Voor ons geeft het véél meer voldoening als de moordenaars strafrechtelijk vervolgd worden en voor jaren in de cel verdwijnen. Alleen dan kunnen we het pas een plek geven,” zo stelde een No Surrender-kopstuk tegenover Omroep Brabant. Daarnaast sprak dezelfde bron de volgende opmerkelijke woorden: “Brian heeft een game gespeeld en verloren.”

Muljaim Nadzak

De 34-jarige Muljaim Nadzak had een vreeswekkende criminele reputatie. Hij stond al eens op de Nationale Opsporingslijst omdat hij werd gezocht voor betrokkenheid bij de moord op wiethandelaar Henk Eker op 9 januari 2013 in het Friese dorp Oosterwolde. Eker zou volgens justitie zijn doodgeschoten bij een ripdeal. Aanvankelijk zou Nadzak, samen met een ander, geprobeerd hebben om een partij wiet af te rekenen met vals geld. Toen dat niet lukte, werden er wapens getrokken. Twee schoten werden Eker fataal. Omdat de exacte toedracht van de schietpartij onduidelijk bleef, werd Nadzak voor die moord vrijgesproken. Sindsdien verbleef hij op wisselende adressen. 

Roy O.

De 46-jarige Roy O. arriveerde na de schietpartij in Hooge Zwaluwe zwaargewond bij het huis van zijn overleden moeder in Breda. Daar werd hij vervolgens met een ambulance opgehaald. Hoewel hij aanspreekbaar was, wilde hij niet vertellen hoe hij aan zijn verwondingen kwam. O. groeide op in Rotterdam en werd meerdere keren veroordeeld wegens drugsdelicten. Hij moet binnenkort voor de Belgische strafrechter verschijnen in een aanzienlijke drugszaak. Hij zit momenteel in Nederland vast op verdenking van diefstal met geweld en poging tot doodslag op de andere verdachte die vastzit in het onderzoek, de Belg Samir T.

Samir T.

De 39-jarige Samir T. was ten tijde van de gewelddadige schietpartij ruim één week op vrije voeten. Hij zat onlangs nog een straf uit van vijf jaar voor een drugsdelict. Het was niet zijn enige veroordeling. Hij werd ook nog eens voor enkele jaren veroordeeld in een andere drugszaak. Daarnaast gold hij even als verdachte van een overval in Hoogstraten, maar in die zaak werd hij uiteindelijk door het Hof van Beroep vrijgesproken.

Verantwoording

Het verhaal van Mohammed is moeilijk na te gaan. Voor zover wij kunnen inschatten waren er die fatale ochtend acht of negen mannen in het vakantiehuisje in Hooge Zwaluwe. Twee van hen zijn dood, twee anderen liggen zwaargewond in het ziekenhuis en zijn aangehouden in verband met de moordzaak. Zij zitten momenteel in beperkingen en mogen dus geen contact hebben met de pers. Uiteraard hebben we de politie van West-Brabant benaderd voor een reactie. Een woordvoerder liet klip en klaar aan ons weten dat het niet mogelijk was om in dit stadium van het onderzoek informatie te checken. Dat is een begrijpelijke reactie. De politie zou daarmee namelijk wel eens daderinformatie prijs kunnen geven waarmee het onderzoek in gevaar gebracht wordt.   

Dit maakt het plegen van het journalistieke basisprincipe van hoor- en wederhoor van de lezing van Mohammed nagenoeg onmogelijk. Hoe weten we dan of hij zegt wie hij is? Mohammed heeft ons een aantal dingen verteld die alleen hij kon weten. Zo liet hij ons weten dat Samir net is gewisseld van advocaat. We hebben strafpleiter Louis de Leon gebeld en hij bevestigde dat hem inderdaad nét was gevraagd om de zaak van Samir over te nemen. Daarnaast is Mohammed met ons naar Molecaten Park Bosbad in het Brabantse Hoeven geweest om daar de caravan van Muljaim Nadzak aan te wijzen (zie foto). Tevens heeft Mohammed het interieur van het huisje in Hooge Zwaluwe voor ons uitgetekend (zie foto). Die komt overeen met de werkelijke situatie. We hebben al deze zaken afgewogen en zijn ervan overtuigd dat Mohammed daadwerkelijk één van de aanwezigen bij de schietpartij  in Hooge Zwaluwe is geweest.
Een andere vraag is: spreekt hij de waarheid? We denken dat hij een aantal dingen niet wil zeggen. Op onze vraag waar de wapens waren gebleven, kregen we het summiere antwoord: “Er is er één in de omgeving weggegooid.” Op de vraag waar de andere wapens gebleven waren, kregen we geen antwoord. Ook bleef Mohammed vaag over wat er nou precies met het geld gebeurd is. We kunnen dan ook niet voor de volle 100% garanderen dat de lezing van Mohammed de hele waarheid is. Toch vonden we het verhaal zó belangrijk dat we, in samenspraak met de hoofdredactie van Panorama, de afweging hebben gemaakt het te publiceren.

Wie benieuwd is naar de situatie in deze zaak anno 2017, die kan hier terecht, of hier.