Iedere dag het nieuws dat echte mannen interesseert

Ook deze True Detective mag er zijn

Mahershala Ali en Stephen Dorff weten tegen de verwachtingen in een ongelofelijk knappe acteerprestatie neer te zetten.

Is de nieuwe True Detective-serie nr 3 niet gewoon de beste?

Het eerste seizoen van True Detective (2014) is misschien wel de beste televisie-crimeserie van het tweede decennium van de 21ste eeuw. Probleempje is dat de makers sindsdien ieder seizoen weer van voren af aan moeten beginnen. Er kan niet zoals bij de Soprano's eindeloos voortborduurt worden op bestaande personages, onder meer omdat de steracteurs van toen daar niet aan hebben willen meewerken. Daarom was het ook de vraag of het derde seizoen van True Detective hetzelfde peil kon halen als dat onvolprezen seizoen 1, met Woody Harrelson en Matthew McConnaughey in een zinderende dubbel-hoofdrol. Seizoen 2 - dat zich afspeelde in LA en omgeving - laten we daarmee maar even buiten beschouwing, dat wordt over het algemeen als een mislukking beschouwd. 

De eerste indruk na vijf afleveringen koekeleloeren via Ziggo/HBO naar seizoen 3? We kunnen niet wachten totdat het weer maandag is.

Ozarks

Het derde seizoen van True Detective is opnieuw geschreven door de bedenker van de serie, het Wunderkind Nicolas Pizzolatto en wordt, zoals gezegd, uitgebracht door HBO, met McConnaughey en Harrelson als producers. Pizzolatto heeft ook het merendeel van de afleveringen geregisseerd. De setting in dit derde deel is het beboste noorden van de staat Arkansas, de Ozarks. Het is een wat vergeten deel van een staat in het zuiden van de VS, die vooral bekend is omdat Bill en Hillary Clinton er opgroeiden. Ideaal voor een southern gothic setting, dat genre dat literatuur- en film noir-elementen verbindt met maatschappelijke thema's

Vinger

Seizoen drie is nu vijf afleveringen onderweg, en wij voorspellen nu al dat het toerisme in Arkansas de komende jaren enorm zal toenemen. Op basis van dit derde seizoen, ja. Want Pizzolatto slaagt er met zijn cast in een drama neer te zetten dat broeit, dat intrigeert en dat ritme heeft. Een drama ook waarbij dat wat donkere, schaduwrijke landschap een belangrijke rol speelt. Het is een decor waartegen zaken nooit echt helemaal helder naar voren komen dat vraagt om nader bestudering, en dat is dan ook precies wat het hoofdpersonage Wayne Hays (gespeeld door Maharsha Ali) zo kwelt. Hij wil dingen weten, maar nooit krijgt hij zijn vinger achter een drama omtrent twee kinderen die ooit in 1980 plotsklaps van de aardbodem verdwenen. 

Interpretatie

Net als in seizoen een staan twee detectives voor de klus de zaak te klaren, en net als in dat seizoen is er sprake van een verkeerde interpretatie van het onderzoeksmateriaal. In 1990, tien jaar na de vermissing, krijgt Wayne Hays te horen dat ze destijds niet de goede dader hebben laten aangewezen voor moord- en vermissing-delict dat ze onderzochten. Iets waardoor hij enorm aan het denken wordt gezet over zijn doen en laten. In 2015, een kwart eeuw later is hij nog steeds met die zaak bezig. Aangejaagd door een postmoderne generatie journalisten die de coldcase uitgebreid hebben gedocumenteerd op het internet. Zijn geheugen is dan inmiddels verworden tot een Emmenthaler-kaas, dementie ligt op de loer. En als kijker besef je ook dat het leven zwaar op deze man geleund moet hebben.

Outcast

Hays is een Vietnam-veteraan, een zwarte agent die al vroeg in zijn leven hele heftige dingen heeft doorgemaakt. In Arkansas is hij een buitenbeentje, een outcast. De overwegend blanke gemeenschap in de Ozarks ziet hem niet staan. Ook al is hij de man met de politiepenning in zijn binnenzak, hij wordt gediscrimineerd waar hij bij staat, in de kroeg, op z'n werk, in het verkeer. Iemand die dat door heeft is zijn blanke collega Roland West, gespeeld door een heel degelijk spelende Stephen Dorff. Tussen de twee ontstaat een afstandelijke, zakelijke vriendschap. Komen ze te dicht bij elkaar dan sist en knettert het en blijkt al snel hoe wankel ze eigenlijk in het leven staan.

Lerares

Hays is in de jaren tachtig een relatie aangegaan met een lerares op een school waar de kinderen die vermist zijn op hebben gezeten. Deze vrouw Amelia Reardon (Carmen Ejogo) volgt de handelingen van haar geliefde op de voet en schrijft uiteindelijk een non-fictie boek over de vermissingzaak, waar hij zich op gestort heeft. Gevaarlijke materie. Overal waar Hays gaat daar zal zij ook langsgaan, en soms betreedt ze zelfs paden die hij zelf nog niet eens in geslagen is.

Palet

We hebben de serie nog niet uitgezien, en daarom valt een alomvattend oordeel nog niet te geven. Maar een ding staat als een paal boven water. De zoektocht van Wayne Hays wordt door Maharsha Ali uitstekend in beeld gebracht. De acteur blijkt een sterk palet aan uitdrukkingsmogelijkheden te hebben, waardoor je zijn gezicht blijft volgen bij iedere ontdekking die hij doet. Goed, hij zit tegenwoordig in veel grote Hollywood-projecten, dus het talent is - zogezegd - ook anderen niet onopgemerkt gebleven.

De blik die hij trekt als 69-jarige pensionado die ontdekt dat jonge archivarissen zijn cold case volledig hebben bijgehouden op het internet is briljant. Zelden zo helder gezien hoe iemand's leven in een flits van een seconde aan die persoon voorbij trok. Evenzeer is hij sterk in de dramatische handelingen tegenover zijn geliefde Amelia, wiens muze hij is; een klassieke femme fatale.

Niveau

Haalt de serie het niveau van seizoen 1? Het is een vraag die eigenlijk niet beantwoord hoeft te worden. Als iets goed is, is iets goed. Ook al lijkt de opzet enigszins hetzelfde, het is toch een andere serie geworden. Thema's in de eerste serie waren het geloof en de drugscultuur van het zuiden. In deze reeks gaat het nadrukkelijker over racisme, en over het daarmee samenhangende - het woord komt hier de bek haast niet uit: white privilege. En toch doen we dit derde deel van True Detective te kort door het daar op te laten aankomen. Het is het totaalplaatje dat het kijken een genot maakt.