De zelfmoord na de moord

Haar in stukken gesneden lijk was aangetroffen in verschillende tassen. De zaak is nooit opgelost, maar wellicht gebeurt dat alsnog nu er in Den Haag een voortvarend coldcaseteam actief is.

"Geef antwoord! Wij vragen je wat! Geef antwoord! Geef eens antwoord! Ben je echt niet goed bij je hoofd? Kreeg je van Famil geld? Zeker een leuke aanvulling op je uitkering. Weet je hoe je een vrouw noemt die zich voor geld laat neuken? Een ordinaire hoer! Triest voor je kinderen om dit te weten. Je krijgt je zin niet, dus ontvoer je het kind. Kind weg. Je bent geen mens, maar een beest. Je bent niet goed bij je hoofd. Je o ert je bloedeigen zoon op. Je bent geen beest, maar een monster. Je hebt het kind ritueel afgeslacht omdat hij niet wilde trouwen met zijn neukertje. Je bent een ordinaire hoer, een monster, een beest!”

Een politieverhoor van dinsdag 23 september 2003, half twaalf ’s morgens. Het gaat over de moord op het 7-jarige meisje Kumral Bagçi in juni 1995. Het duurde lang voor de politie zicht kreeg op wat er was gebeurd. Dankzij een match met een vingerafdruk was de destijds 12-jarige zoon van Hanim, de vrouw die hier zo beestachtig verhoord wordt, acht jaar later als verdachte in beeld gekomen. Toen ontrolde zich ook een mogelijk motief. Zijn moeder Hanim bleek destijds een geheime verhouding te hebben gehad met de vader van Kumral, haar achterneef Famil. Deze Famil had Hanim aan de kant gezet toen zijn echtgenote het overspel had ontdekt.

En dan komt de eer in het gedrang. Had Hanim, wellicht met hulp van familieleden, wraak genomen op haar minnaar Famil? Niemand gelooft natuurlijk dat de destijds 12-jarige zoon van Hanim zijn nichtje in stukken heeft gesneden. Dat moet door een of meer volwassenen zijn gebeurd, maar de vingerafdrukken van die zoon bleken op de boodschappentas te zitten waarin het lijk van Kumral op straat was gezet.

Alle reden om de zaak te heropenen en zowel de zoon als zijn moeder Hanim als verdachten aan te merken. Rode draad in de verhoren: weten wat er is gebeurd en wie het heeft gedaan, maar als zij niks wil zeggen, zal haar zoon ervoor opdraaien.

Verhoor

De manier waarop Hanim is verhoord, is ongekend in de Nederlandse geschiedenis. Dat had geheim moeten blijven, maar het kwam uit. Dat heeft te maken met het feit dat Hanim in haar cel zelfmoord pleegde. Haar advocaat Ad Westendorp slaagde erin toegang te krijgen tot de video met het verhoor. Westendorp: “Ze zat er wat timide bij, ze zei steeds: Ik weet van deze zaak niets.” Het heftigste verhoor was op 23 september. Het verhoor duurde toen al zes dagen. Na nog eens twee dagen pleegde Hanim zelfmoord in de cel, met haar hoofddoek.

Wat speelde er? Daarvoor moeten we ruim acht jaar terug. Om precies te zijn naar woensdag 21 juni 1995. Famil Bagçi (37) woont met zijn gezin aan het Ho andplein in Den Haag. Hij heeft een goedlopend uitzendbureau. De jongste dochters Kumral en Cansu zijn om acht uur opgestaan. Ze zitten op de Tweezaamschool, tien minuten lopen van huis. De meisjes vertrekken rond half negen. De 7-jarige Kumral heeft haar nieuwe felgekleurde geelrode Minnie Mouse-rolschaatsen meegenomen. Die mag ze van de ju rouw op die dag voor één keer in de klas aanhouden.

Als om twaalf uur de schoolbel klinkt, zijn ze de rest van de dag vrij. De zusjes gaan naar de speeltuin aan het Boeren- plein. Ze krijgen er een snoepje van een tante. Cansu gaat even daarna naar huis. Kumral wil verder spelen en blijft in de buurt van het pleintje. Cansu zegt tegen haar vader dat Kumral buiten is blijven spelen. Dat is niks bijzonders.

Als Kumral om vier uur nog niet thuis is, is er meteen grote ongerustheid en wordt er gezocht. Wie heeft Kumral nog gezien? De tante die de meisjes een snoepje gaf, zegt dat ze Kumral daarna niet meer heeft gezien. Later zal blijken dat deze tante (eigenlijk: oudtante) niemand anders was dan Hanim. 

Dit is een voorstukje uit ons blad. Wil je het hele artikel lezen? Bestel Panorama dan hier, of lees het op Blendle.