De meestersmokkelaar en de bende van €700 miljoen

Verschil is er ook: Paul Meyer heeft geen bloed aan zijn handen. Dat is volgens hem nergens voor nodig, als je maar bij de Zuid-Amerikanen en de Holleeders uit de buurt blijft.

De eerste foto was nog redelijk braaf. Toen werd er een tweede en een derde genomen, met in plaats van tien gezichten tien blote konten die de fotograaf toelachten. De foto was schitterend, vonden we. Iemand had een viltstift bij zich en schreef er ‘Groeten uit Thailand’ op. De man achter de bar had een envelop en postzegels, en voor het we goed en wel beseften zat de foto op de post naar België, naar de Antwerpse politie.”

Oktober 2017, een hotel aan de kaai in Antwerpen. Paul Meyer (55) vertelt over de boevenstreek uit 2007 die ook in Nederland niet onopgemerkt bleef.

“Mijn moeder hoorde ervan doordat er in Shownieuws aandacht aan was besteed. Ik heb haar gezegd dat het een grapje was. Ik dacht meteen de volgende morgen al dat het misschien niet zo’n goed idee was, maar toen was hij al op de post.”

"We hadden in die tijd voor anderhalf miljoen euro aan auto’s voor de deur staan"

Meyer en zijn ‘bende’ werd gezocht door de Belgische politie. Wegens grootschalige smokkel. Ze leefden als God in Frankrijk: “We hadden in die tijd voor anderhalf miljoen euro aan auto’s voor de deur staan,” maar ze wisten dat het einde naderde. In deze ‘gestolen tijd’ waren ze op het paradijselijke Thaise eiland Ko Samui toen er toevallig een toerist passeerde met een polaroidcamera. Helemaal nuchter waren ze toen al niet meer en de foto moet schitterend zijn geweest. De heren criminelen met hun shorts half naar beneden getrokken en met een middelvinger in de lucht. Helaas is die foto nooit ergens te zien geweest, behalve op het politiebureau in België. En daar heeft men hem tot nu toe onder de pet weten te houden.

Dood door kokosnoot

Uiteindelijk zou Meyer toch aan het kortste eindje trekken, maar niet zo erg als Johan van Laarhoven, de Eindhovense coffeeshophouder die ook riant leefde in Thailand totdat de Nederlandse justitie hem ging vervolgen en handjeklap speelde met de Thaise autoriteiten. Het verschil: Van Laarhoven werd veroordeeld tot 75 jaar, Meyer was na acht maanden Bangkok Hilton vrij, met excuus van de autoriteiten. Van Laarhoven raakte alles kwijt, Meyer heeft zijn bezittingen nog en zal zodra het kan terugkeren naar Thailand. “Uiteindelijk wil ik sterven in Thailand. Dood door een kokosnoot uit een palmboom.”

Waarom kwam hij er nou zo genadig vanaf en Van Laarhoven niet? Volgens Meyer heeft dat te maken met de financiële constructie: Van Laarhoven bracht Nederlands geld in zonder dat aan te geven. Dat is hoe dan ook een overtreding. “Ik ben in Thailand nergens voor veroordeeld. Het enige dat bij onze arrestatie is gevonden, was een verdwaald briefje van 500 euro.”

Behalve van die opzienbarende foto aan de Belgische politie is Paul Meyer voor Nederland tot nu toe een betrekkelijk onbekende gebleven, hij is vooral een BVC, een Bekende Vlaamse Crimineel. Dat is eigenlijk vreemd, want Meyer is geboren en getogen in Den Haag. Zijn vader werkte bij Philips en toen die in de directie van het bedrijf kwam, verhuisde het gezin (Paul, één oudere en één jongere zus) naar Eindhoven. De zussen hebben allebei goede banen, “ik was altijd wel een buitenbeentje.” Studeren vond hij niks: “Ik heb de land- en tuinbouwschool gedaan omdat je daar het minste huiswerk kreeg.”

De handelsgeest zat er al vroeg in. “Op mijn twaalfde handelde ik al in konijnen. En samen met een vriendje heb ik in Schijndel een ‘kerstbomenverkoop’ gehouden. Bordje gezet bij een perceel met kerstbomen. Mensen mochten ze zelf komen zagen. Het liep storm. Tot er een verhitte boer op een tractor aan kwam rijden. Het waren zijn kerstbomen.” 

Dit is een voorstukje uit ons blad. Wil je het hele artikel van Hendrik Jan Korterink lezen? Bestel de nieuwe Panorama dan hier, of lees het op Blendle.