De ontgroening van Femke Halsema

Vorige week ging het op deze plek ook even over de helikopter van de Amsterdamse politie. Niet dat kleine ding, maar die marineblauwe dikzak die toen boven ‘de Bunker’ hing om ‘Rico de Chileen’ naar de EBI te escorteren. Zeg maar de crisisheli. Zie je ’m vliegen, dan weet je dat ergens daaronder booskijkende AT’ers in BMW’s van de buitencategorie rijden. Afgelopen donderdagavond was ik met heel andere dingen bezig dan politiehelikopters. Het was zeven uur en nog steeds bloedheet. In mijn linkerhand had ik een lekker koud pilsie. In mijn rechterhand een spionageroman die zo te gek was dat ik er met mijn neus midden in zat, zonder enige aandacht voor mijn omgeving. Tot ik opschrok van de ‘dikzak’ met z’n diepe tromgeroffel. Ik liep naar de voorkant van mijn huis en maakte een schatting. Die hangt tussen de Amstel en De Pijp. Meteen maar mijn telefoon checken: niks.

AT5 – doorgaans net zo helikoptergeil als ik – had ook niks. En omdat mijn batterij leeg was, ging ik maar verder in die roman. Een uur later stak de buurman opgewonden zijn hoofd door het raam: “Heb je ‘t al gehoord! Een liquidatie in De Pijp!” “GVD, ik had het kunnen weten,” riep ik. “Huh, hoezo?” vroeg hij. Maar ik was al onderweg. Met de oortjes in belde ik iemand en liet me bijpraten. Niet dat die veel meer wist dan wat er toen al online stond. ‘Schieten in koffiehuis Today.’ Een gerichte aanslag met drie gewonden, en dat vrijwel midden op de Ceintuurbaan. De slagader van de wijk, die op dat tijdstip en met dit mooie weer ramvol moest zitten. Ik reed over de Ceintuurbaan en langs het Sarphatipark. Niets wees op een crisis, schietpartijen en mogelijk meerdere doden een paar honderd meter verderop. Mensen zaten massaal op kleedjes met biertjes, chips en cola. Hun gezichten in de zon. Of ze zaten op een van de vele terrassen in de buurt. Amsterdam op z’n best op een zomeravond. Maar voorbij de kruising liet Amsterdam op klaarlichte ‘dag’ zijn andere, duistere gezicht zien. Slechts een paar uur nadat de stad zijn nieuwe burgemeester had geïnstalleerd.

Overal politie, zwaailichten, afzetlint en de beruchte witte tent met ‘kampeerwagen’ van de forensische opsporing. Een man met een motorhelm was uit een auto gesprongen in de Dusartstraat, het koffiehuis Today ingerend, om vervolgens zijn wapen op een drietal mensen leeg te sproeien. Twee werden er in arm of been geraakt. Een derde man ook in de borst. Een vergissing kon het haast niet geweest zijn. Today is nou niet bepaald een hockeykroeg. Burgemeester Halsema kon meteen aan de bak met de ‘erfenis’ van haar voorganger Eberhard van der Laan. Die had Amsterdammers vlak voor zijn overlijden nog opgeroepen om de stad toch vooral z’n lieve karakter te laten behouden. Van der Laan was een geweldige burgemeester. Maar die oproep was het meest onnozele wat ik hem in al die jaren heb horen roepen. Met een afgehakt hoofd op de stoep, meerdere vergisliquidaties, schieten op agenten en kogels in kinderkamers was Amsterdam al lang niet meer lief, maar een meedogenloos epicentrum van internationale drugshandel. Femke Halsema moet nog maar bewijzen dat ze de kwaliteiten en zeker ook de charme en warmte van Eberhard van der Laan heeft. Maar ondanks dat ze van GroenLinks is, lijkt ze me allesbehalve naïef. Op haar eerste avond kon ze meteen haar handtekening onder de sluiting van een koffiehuis zetten. Vermoedelijk niet voor het laatst. De blauwe dikzak zal nog vaak over haar stad vliegen.