Daniel Belinfante: ‘Ik wilde geen flauw boek’

Je gaat heel diep in dit boek. Soms zo diep dat het pijnlijk wordt.

“Ja maar dat moet ook. Ik wilde geen flauw boek. Als je het niet aandurft om te vertellen wat er gebeurde en waarom het zo inktzwart werd voor je ogen, dan heeft het eigenlijk geen zin. Je kunt wel zeggen dat iets heel depressief aanvoelde, maar leg het dan uit. Wat gebeurde er precies?”

Hoe begon je aan dit boek?

“In verschillende etappes eigenlijk. In zekere zin ben ik al in 1994 aan dit boek begonnen. Toen zat ik een jarenlange celstraf uit voor wapen- en drugsbezit. De basis voor dit boek zijn anekdotes. Er zijn een paar dingen waarvan ik dacht: die gaan er nooit inkomen. Daar ben ik ook echt van weggebleven. Die kon ik niet op z’n manier vertellen dat er toch nog problemen van zouden kunnen komen. Voor mij of voor anderen.”

Dus je denkt dat van dit boek geen problemen komen?

“Nou ja, er zijn mensen die me hebben laten weten dat ze bezorgd zijn dat ze erin staan. Ik heb het dan zo opgeschreven dat alleen zij weten dat het om hen draait, verder niet. Ik ga niet hun namen noemen. Daarom werk ik met pseudoniemen. Maar ik denk dat de mensen om wie het gaat niet blij zullen zijn als ze die verhalen gaan lezen.”

Crimewatchers en -kenners zullen je boek gaan lezen en doorspitten. Wie bedoelt hij hiermee? Wie wordt hier toegetakeld? Wie schiet hij dood?

“Ha, denk je? Nou, daar heb ik dus nooit bij stil gestaan. Ze mogen allemaal raden, maar van mij krijgen ze een ontkenning noch een bevestiging. Ik ga er helemaal niks over zeggen. Mijn advocaat Adèle van der Plas heeft me ook afgeraden dit boek te schrijven. Ze zei dat ik kon praten over alles wat verjaard was, maar over de rest zei ze: niet doen! Maar ik had al besloten dat ik alles erin wilde zetten en het zo te doen dat ik ermee weg kwam in mijn ogen. Zij heeft ook nog een hoofdstuk gelezen. Toen zei ze tegen me: Nu zeg ik: ab-so-luut niet doen! Ze denkt dat de politie met mijn boek in de hand zaakjes aan elkaar gaat knopen en door gaat redeneren. Voor je het weet denken ze dat je het over die en die zaak hebt en zit je binnen, zei ze. Nou, dat risico gaan we dan maar nemen. Is ook goed voor de verkoop van het boek denk ik.”

Je hebt het over twee moorden die je gepleegd zou hebben in dit boek. Dat zal met veel interesse gelezen worden.

“Mag toch? En als het echt fout gaat, dan zal een rechter moeten besluiten of een van die mensen die aan het puzzelen is geslagen tot de juiste slotsom is gekomen.”

Je beschrijft dat je je vrouw slaat en dat je dieren hebt mishandeld. Ik denk dat er mensen zullen zijn die van je zullen walgen.

“Kan ik me voorstellen. Ik denk dat het ook gek is als dat niet zo is. Er zijn mensen die zeggen dat ik dat eigenlijk niet kan schrijven over mezelf. Ik schilder mezelf zo zwart af. Ik ben ook helemaal niet iemand die een vrouw zou slaan. En ik ben helemaal gek van mijn nieuwe hond die ik nu bijna een jaar heb. In een ruzie zal ik ook nooit de eerste zijn die uithaalt. Ik ben een enorme controlfreak en zal hooguit wat sarcastische opmerkingen maken. Misschien schilder ik mezelf wel wat zwarter af dan ik in werkelijkheid ben maar wat gebeurd is, is gebeurd.”

Mink Kok heeft het voorwoord geschreven voor je boek. Hij lijkt niet bepaald enthousiast.

“Misschien niet, maar hij sanctioneert het ook niet. Hij zegt eigenlijk tegen me: Het is jouw probleem als er problemen van komen. Ik ken Mink al vanaf mijn jeugd als iemand die geen groot emotioneel inlevingvermogen heeft. Het is daarom opvallend dat hij helemaal goed heeft ingeschat hoe dit boek zou vallen bij mijn toenmalige vriendin. Zij was mijn grote liefde. We hebben elkaar drie jaar geleden ontmoet en ik had nooit verwacht dat ik dit nog kon voelen. Zij heeft me ook aangespoord om alles op te schrijven wat ik heb meegemaakt. Maar toen ze het las vond ze het toch wel moeilijk. Door dit boek is onze relatie nu voorbij. Niet eens zozeer om wat ze te weten is gekomen over mij, maar we hebben ook een hoop gezamenlijke vrienden en familie. Die gaan dit ook lezen en dan komen de vragen. Kijk, sommige mensen vinden het misschien nog wel leuk om te horen dat je in een criminele organisatie hebt gezeten, maar nu liggen alle details op straat. Dat is voor veel mensen moeilijk te plaatsen.”

Is drugs legaliseren het antwoord op de criminaliteit?

“Filosofisch gezien ben ik voor legalisatie maar ik denk niet dat dit het einde van de criminaliteit betekent. Criminelen zijn sowieso niet voor legalisatie want dat is slecht voor de handel haha. Met alles wat illegaal is kun je geld verdienen. Er is vroeger boter gesmokkeld in de grensstreek tussen België en Nederland en tijdens de drooglegging in de Verenigde Staten vorige eeuw was er veel geld te verdienen met de illegale handel in alcohol. Als drugs legaal worden zullen de dealertjes echt niet ineens bij de bakker gaan werken. Die vinden wel weer een ander handeltje waarmee ze snel veel geld kunnen verdienen. Zolang iets illegaal is zal er in gehandeld worden.”

Vind jij dat iedereen een wapen mag bezitten?

“Ja en daar ben ik echt een zendeling in. Je moet daar al op school mee beginnen. Ik vind dat iedereen een wapen moet hebben. Mensen zijn vaak bang dat ie ook meteen echt gebruikt wordt, de zogenaamde 'road rage', maar als je kijkt naar de VS, waar een burger een wapen op zak mag hebben, dan gebeurt dat bijna niet. Ik heb persoonlijk ook vaak een wapen bij me gehad maar het niet gebruikt in een gevecht omdat ik dacht dat ik het zonder wapen ook wel zou winnen. Het zijn juist de illegale wapens die voor zoveel overlast zorgen. En de mensen die illegaal een wapen hebben zijn sowieso geneigd om hem te gebruiken. Daar is een gezegde voor: 'If guns are outlawed, only outlaws have guns.' Wetten werken alleen voor mensen die gezagsgetrouw zijn. Waarom zou een net mens dan in het nadeel moeten zijn van de criminelen die wel een wapen hebben? Ik vind: je moet opkomen voor jezelf en je problemen ook zelf oplossen. Mijn punt is niet dat mensen eigen rechter moeten spelen maar wel eigenmachtig moeten zijn. Leg niet je autonomie bij een ander, bij de politie bijvoorbeeld, neer.”

Je hebt ook mensen die dat niet in zich hebben. Dan kweek je eigenlijk een samenleving waarin het recht van de sterkste geldt.

“Ik denk niet dat iemand het helemaal niet in zich heeft. Ik denk dat iedereen het in zich heeft om op te komen voor zijn of haar huis of haard. Je kunt dat wel degelijk kweken of aanmoedigen. Tegenwoordig zijn we allemaal maar gekwetst door van alles. Het lijkt alsof iedereen van heel dun glas gemaakt is. Ik weet niet hoe vaak ik in elkaar getrapt ben als jochie op straat, maar ik voelde me nooit verslagen.”