Bij de politierechter: wiet van Piet

Aanvankelijk kwamen ze alleen op een brandje af. Uit een achtertuin stegen zulke rookpluimen op dat een omwonende de politie belde. Bij het vuur troffen de agenten een potige kerel aan, maar het was vooral dat wat op het vuur lag dat hun aandacht trok. Ze moesten zich wel sterk vergissen als daar niet zo’n beetje alles lag wat nodig is om een wietplantage te beginnen. In het tuinschuurtje vonden ze het laatste ontbrekende ingrediënt: de planten.

Die potige kerel is Piet (34). Zijn haar is weggeschoren tot ver boven zijn oren. Bovenop staat het in sprieten vol gel alle kanten op. Hij draagt een ringbaardje en een vest met een gigantisch Jack Daniels-embleem op zijn rug. Maar zo stoer als hij eruitziet, zo stoer is Piet al een tijdje niet meer.

Ooit leek die wietplantage hem nog een goed idee. Hij had een vrouw en een jonge dochter. Even snel wat schulden wegwerken en hup, door met zijn leven. Maar zo ging het niet. Bij het opzetten van de kwekerij in zijn schuur kwam hij in contact met foute gasten. Nog voor er een gram wiet geoogst werd, wist Piet genoeg: hij werd gebruikt. Van de opbrengst zou hij nooit een cent te zien krijgen.

@backlink(156559)

Illegaal nepvuurwapen

Hij probeerde de boel af te blazen, maar toen begonnen de problemen pas echt. Hij werd bedreigd en geïntimideerd. En niet alleen hij, ook zijn vrouw werd op een dag klemgereden door wildvreemden. Inmiddels mocht hij willen dat zijn problemen zich tot wat schulden beperkten. Dan was het nog te overzien geweest.

“Hoe is het nu met u?” vraagt de rechter. Piet blaast mismoedig een stoot lucht uit. Dat moet het maar samenvatten. “Heeft u die schulden nog altijd?”

“Duizenden euro’s.”

“Heeft u nog werk?”

“Ziektewet.”

Piet is sloper van beroep. Geen verkeerde baan voor iemand die met een hoop woede en frustratie rondloopt, maar psychisch is hij er niet toe in staat. Te gevaarlijk, vindt de dokter. Piet heeft recentelijk twee psychoses gehad. Hij kan zich nergens op concentreren.

“En hoe is de situatie thuis?” vraagt de rechter.

“Thuis?”

“Met uw dochter bijvoorbeeld?”

“Geen idee. Die heb ik al maanden niet meer gezien,” verzucht Piet. “Dat mag niet van mijn ex.”

“U bent gescheiden?”

“Al een tijdje ja…”

De rechter kijkt hem zwijgend aan. Hij lijkt zo’n stoere kerel. “U heeft er wel een puinhoop van gemaakt, hè?”

“Ach, als je thuiskomt en ze ligt met een andere kerel in bed, wie maakt er dan een puinhoop van?” 

Dat er nooit geoogst is dat wil de rechter wel geloven. Een geslaagde oogst zou ook totaal niet passen in de aaneenschakeling van tegenslagen die Piets leven het laatste jaar is. Bovendien zijn er in het tuinschuurtje alleen restanten van wat oude planten gevonden, geen welig tierende plantage. Tel daar het illegale nepvuurwapen bij op dat de agenten bij hem thuis vonden en de illegale afvalverbranding en je komt volgens de officier van justitie op een werkstraf van 120 uur.

Maar die logica kan de rechter niet volgen. Piet is volgens artsen niet in staat om te werken. Ze legt hem een celstraf op van vier weken, maar die is geheel voorwaardelijk.

Een meevaller die op Piet geen zichtbare indruk maakt. 

@backlink(156399)