Bij de politierechter: vuile vertaler!

“Mijn arm is ziek,” zegt Abderrahman (45) uit Almere. Hij is klein en mager en van Marokkaanse afkomst. Net als zijn arm laat ook zijn beheersing van het Nederlands te wensen over. De rechter heeft hem al gevraagd of hij een tolk bij de zitting wil, maar dat wil Abderrahmam niet. Zijn Nederlands is goed genoeg, vindt hij zelf. “Kijk, arm is ziek,” zegt hij. Om de ziekte van zijn linkerarm te demonstreren draait hij beide handpalmen omhoog en maakt dan een knijpende beweging. “Kijk,” zegt hij. 

De rechter kijkt aandachtig naar de twee knijpende handen. Eerst naar de rechter, dan naar de linker. Ze ziet geen verschil. “Wat heeft u dan precies?” 

“Kijk,” zegt Abderrahman voor de derde keer, alsof de ziekte toch moeilijk over het hoofd te zien is. “Niet meer werken.” Hij kijkt er nu bij alsof de pijn nauwelijks te harden is. “Kan niet werken.” 

Vroeger werkte hij als schoonmaker op verschillende locaties. Omdat hij zelf geen auto heeft liet hij zich vaak op Schiphol ophalen door een collega. Hij zorgde er dan voor dat hij ruim op tijd was, zodat zijn collega niet hoefde te wachten. Hij ging op een bankje zitten en wachtte rustig af. 

@backlink(155239)

‘Ik heb vieze dingen gezegd’ 

Op een dag in maart willen twee leden van de marechaussee ineens zijn identificatiebewijs zien. Ze vinden dat hij zich verdacht ophoudt. Dat schiet bij Abderrahman verkeerd. Hoezo verdacht? Hij is gewoon op weg naar zijn werk! Hij zit hier altijd! Of is hij misschien verdacht omdat hij Marokkaan is? Is dat het misschien? Nou!?! 

Terwijl een van de marechaussees, een vrouw van Marokkaanse afkomst nota bene, dat ziet Abderrahman meteen, zijn ID-kaart bestudeert, arriveert zijn collega bij de ophaalplek. “Ik moet weg,” zegt Abderrahman geïrriteerd wanneer hij zijn collega ziet. Hij grist zijn ID-kaart uit de handen van de vrouw en gaat ervandoor. 

Dan loopt het uit de klauwen. Volgens de marechaussee gaat hij volledig door het lint en verzet hij zich hevig terwijl zij hem staande houden. Hij scheldt en vloekt er op los. In het Arabisch, maar de Marokkaanse kan de scheldkanonnade in haar moedertaal prima volgen. Voor haar Hollandse collega vertaalt zij de vuiligheid ter plaatse: ‘kankerhoer… moeders kut… ik knal je door je kop… kankerwijf…’ 

“Ik heb vieze dingen gezegd,” bekent Abderrahman. 

“U heeft haar in het Nederlands ook ‘vuile verrader’ genoemd, klopt dat?” vraagt de rechter. 

“Vertaler,” zegt hij. 

“Nee,” verduidelijkt de rechter, “volgens beide marechaussees zei u duidelijk ‘vuile verrader’ tegen haar. In het Nederlands.” 

“Vuile vertaler,” houdt Abderrahman vol. 

“U schold haar uit voor vuile vertaler?” checkt de rechter met gefronste wenkbrauwen. 

Maar Abderrahman is alweer verdiept in zijn linkerarm. Opnieuw maakt hij de knijpende beweging. “Ziek,” zegt hij. Sinds zijn aanvaring met de marechaussee zit hij in de ziektewet. Zijn linkerarm is bij zijn aanhouding dusdanig beschadigd dat hij niet meer kan werken. Hij wil een klacht indienen. 

“Klacht,” zegt hij. 

“Daarvoor zijn we hier vandaag niet, meneer,” zegt de rechter en ze legt hem een voorwaardelijke boete op van 300 euro. “Voortaan moet u gewoon rustig meewerken, meneer, begrijpt u dat?” 

“Klacht,” zegt Abderrahman.

Lees het in Panorama

Dit was een aflevering van 'De politierechter' uit de oude doos, geschreven door onze verslaggever Jochem Davidse. Benieuwd naar de aflevering van deze week? Lees 'm in ons magazine op Blendle of bestel een papieren versie.