Iedere dag het nieuws dat echte mannen interesseert

Bij de politierechter: te dronken om te dreigen

Bij de politierechter komen elke dag zaken langs die niet wereldschokkend zijn, maar vaak wel herkenbaar. Zoals deze zaak uit de oude doos.

Politierechter

De officier van justitie, de rechter en de griffier staren vol ongeloof naar de deuropening, alsof daar een alien staat, maar het is toch echt Sander (31). Op zijn aanwezigheid had niemand durven hopen. Hij is pas gisteren vrijgelaten uit de gevangenis en de ervaring leert dat mensen dan wel leukere uitjes kunnen bedenken dan een bezoek aan de rechtbank. Sander ongetwijfeld ook, maar hij wil zijn leven beteren, zegt hij, wanneer hij met zijn lange, magere lijf op een stoel is neer­geploft. Vooral het vele zuipen is hij beu. Door de alcohol komt hij keer op keer weer in de problemen. De zaak van vandaag, wegens het bedreigen en beledigen van een agent, is zeker niet de enige. 

“Doe effe normaal man, vuile kanker­buitenlander!”

De agent, die op station Amersfoort bezig is met een aanhouding, kijkt over zijn schouder om te zien waar de vuilbekkerij vandaan komt. Achter hem staat een wat slungelige man die tijdens het schelden en tieren zijn uiterste best moet doen om op de been te blijven. Hij lijkt het tegen de agent te hebben, die van Turkse afkomst is. Wankelend richt de dronkaard een hand met uitgestoken wijsvinger op de agent, als een vuur­wapen.

“Ta-ta-ta-ta-ta-ta-ta-ta.”

Sanders fonetische imitatie is zo mogelijk nog slechter dan zijn evenwicht, maar de agent kan er niet om lachen. Samen met een collega slaat hij Sander in de boeien en neemt hem mee naar het bureau.

@backlink(159253)

Ontoerekeningsvatbaar

Net als de politie wil nu ook de rechter weten wat Sander bezielde. Hij kende de man die werd aangehouden niet, hij kende de agent niet, hij had helemaal nergens iets mee te maken. Hij kon zo de trein instappen en verdwijnen.

“Als ik alcohol op heb, word ik altijd een beetje ontoerekeningsvatbaar,” zegt hij. “Zo voelde ik mij ook.”
“U voelde zich ontoerekeningsvatbaar?” vraagt de rechter.
“Behoorlijk, ja,” zegt Sander.
“Hoeveel had u gedronken?”
“Geen idee, ik kwam van een feestje.”
“Als u het zou moeten schatten,” dringt de rechter aan.
“Drie, vier Malibu.”
“Drie, vier glazen Malibu?” vraagt de rechter, die niet onder de indruk lijkt.
“Flessen,” corrigeert Sander.
“En hoe staat het nu met uw drankprobleem?” 
“Prima,” zegt Sander, “ik heb nu alleen nog een blowprobleem.”
“En wat doet u zoal overdag?”
“Gewoon, een beetje mijn trauma’s verwerken en zo.”

De rechter trekt zijn wenkbrauwen op, maar Sander zwijgt en lijkt niet van plan zijn trauma’s verder toe te lichten. Hij wil de zaak vooral achter zich laten. Hij heeft er spijt van. Hij zat twee dagen in voorarrest, maar zodra hij weer op vrije voeten was, liep hij een bloemenzaak binnen, kocht daar een bos bloemen en keerde linea recta terug naar het politiebureau om de agent zijn excuses aan te bieden.

Dat laatste gebaar weegt de rechter zeker mee. Bovendien vraagt hij zich af hoeveel dreiging er daadwerkelijk kan uitgaan van een wankele zatlap met een uitgestoken wijsvinger. Maar hoeveel Malibu je ook drinkt, voor ‘kanker­buitenlander’ zijn geen excuses. Voor het beledigen van de agent krijgt Sander een taakstraf van twintig uur.

@backlink(159215)

Lees het in Panorama

Dit was een aflevering van 'De politierechter' uit de oude doos, geschreven door onze verslaggever Jochem Davidse. Benieuwd naar de aflevering van deze week? Bestellen kan hier.