Iedere dag het nieuws dat echte mannen interesseert

Bij de politierechter: ‘Soms kan ik niet meer praten’

Bij de politierechter komen elke dag zaken langs die niet wereldschokkend zijn, maar vaak wel herkenbaar. Zoals deze zaak uit de oude doos.

Politierechter

Mustapha is 23 jaar oud, maar hij heeft het postuur van iemand die minstens tien jaar jonger is. Klein en tenger. Met een vlassig snorretje op zijn bovenlip. Lijdzaam sjokt hij achter zijn advocaat aan richting zijn stoel. Hij heeft gedurende een halfjaar herhaaldelijk zijn toenmalige vriendin mishandeld.

“Ik heb er wel spijt van,” zegt hij.
“Dat is alvast goed om te horen,” zegt de rechter.
“Dat ik haar ontmoet heb,” verduidelijkt Mustapha.
“U heeft er spijt van dat u haar ontmoet hebt?”
“Best wel veel, ja,” knikt Mustapha.
“Niet van het mishandelen?”

Mustapha haalt zijn schouders op.

“Hoe komt het nou dat u zoiets doet?” vraagt de rechter.
“Door haar,” zegt Mustapha.
“Door haar?”
“Ze maakte me gek,” legt Mustapha uit.
“Hoe dan?” vraagt de rechter.
“Gewoon, met praten.”
“Met praten?”
“Ze spoort gewoon niet. Dat is haar probleem. Ze doet het allemaal zelf. Ik weet niet hoe ik dat moet uitleggen. Ze is gek en ze probeert mij ook gek te maken. Altijd praten, praten, praten. Soms kan ik niet meer praten.”
“En dan gaat u slaan,” vult de rechter aan.
“Soms,” zegt Mustapha.
“Maar dat is dan haar eigen schuld, vindt u?” vraagt de rechter voor de zekerheid.

@backlink(157495)

Nergens last van

In de aangifte is sprake van meerdere mishandelingen, maar de rechter licht er één incident in het bijzonder uit. Er zijn camerabeelden van. Zijn ex is op haar werk, ze werkt in een koffiezaak, wanneer Mustapha aan haar toonbank verschijnt. Vrijwel onmiddellijk haalt hij met rechts naar haar uit. Hij springt over de toog en slaat haar dan nog drie keer hard in het gezicht. Ze valt. Terwijl ze op de grond ligt schopt Mustapha haar. Dan sleurt hij haar overeind aan haar haren en mept haar twee keer in het gezicht. Dit keer met een vlakke hand. Hij gooit haar achterover. Ze valt opnieuw. Mustapha verdwijnt kort uit beeld, maar komt dan terug. Met een barkruk in zijn handen torent hij boven zijn ex uit die weerloos op de grond ligt. Dan pas grijpen omstanders in.

“Maar dat is haar eigen schuld, vindt u?” herhaalt de rechter zijn vraag.
“Ze spoort gewoon niet.”
“En u wel? U denkt bijvoorbeeld niet dat u misschien een agressieprobleem hebt?” probeert de rechter voorzichtig.
“Ik heb nergens last van,” zegt Mustapha.

Ook een eerdere ex-vriendin, destijds zijn verloofde, sloeg hij. Meerdere keren meldde zij zich doodsbang op het politie-bureau, op de vlucht voor de losse handjes van haar doorgedraaide geliefde, maar nooit wisten agenten haar zo ver te krijgen dat ze aangifte tegen hem deed. Ze durfde het niet.

“Zij had het er ook zelf naar gemaakt?” vraagt de rechter.

Mustapha zucht. Hij is er klaar mee. Hij heeft gewoon de zeldzame pech dat hij juist die meisjes en vrouwen aantrekt die hem gek maken. Meisjes en vrouwen die hem geen andere keuze laten dan er op los te meppen. Gelaten accepteert hij zijn lot: een taakstraf van vijftig uur en een voorwaardelijke celstraf van twee weken.

Lees het in Panorama

Dit was een aflevering van 'De politierechter' uit de oude doos, geschreven door onze verslaggever Jochem Davidse. Benieuwd naar de aflevering van deze week? Bestellen kan hier.